"Ο άνθρωπος που μουσική
δεν έχει εντός του,
που η συμφωνία των ήχων
των γλυκών δεν τον αναταράζει, για προδοσία, γι'αρπαγή,
για πανουργία είν' φτιαγμένος.
Βαρειά η κίνηση του πνεύματός του
σαν την νύχτα,
και η θωριά του σκοτεινή σαν έρεβος.
Σε τέτοιον πίστη καμμιά!
Την Μουσική αφουγκράσου!
ΣΑΙΞΠΗΡ
ΟΘΕΛΛΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ χαρά της ψυχής μου!
Αν ύστερα από κάθε τρικυμία
Είναι ν’ ακολουθεί τέτοια γαλήνη,
τότε ας φυσούν οι άνεμοι
ως να ξυπνήσουν το θάνατο!
Η βάρκα μου ας παλεύει όσο θέλει σκαρφαλώνοντας του πελάου τα βουνά, ψηλά ως τον Όλυμπο,
και ας βυθίζεται πάλι
απ’ τα ύψη του ουρανού κάτω στον Άδη!
Αν ήταν τώρα να πεθάνω,
θα ήτανε για μένα τούτη η ώρα
το στεφάνωμα της ευτυχίας...
ΔΥΣΔΑΙΜΟΝΑ
...να αυξαίνουνε η αγάπη και η ευτυχία μας
μαζί με τις ημέρες μας!
ΟΘΕΛΛΟΣ
Αμήν, πανάγαθοι ουρανοί!
Δεν έχω λόγια να πω τη χαρά μου.
Μου πνίγει το λαιμό.
Κι αυτό, κι αυτό
ας είναι η πιο βαριά παραφωνία
που θα ακουστεί ποτέ από τις καρδιές μας.
Σαίξπηρ
"Οθέλλος"
Trad: Κ. Καρθαίος.
ΔΟΥΚΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν του έρωτα τροφή 'ναι η μουσική, ε, πάιζετε,
Παραχορτάστε με, ώσπου απ’ την κατάχρησην
Ο πόθος ν’ αρρωστήσει κι έτσι να πεθάνει.
Πάλι το ίδιο!
Σιγοπέθαινε στο τέλος.
Ω, χάιδεψε τ' αυτί μου σαν αχός γλυκός
Που, πνέοντας πάνω από βραγιά με μενεξέδες
Κλέβει ευωδιά και δίνει.
.............
έρωτα, τι ζωηρό, νεαρό δαιμόνιο είσαι,
που, μήτε νιώθωντας τη δύναμη σου, δέχεσαι,
καθώς η θάλασσα, ό, τι πέσει μέσα
....
τόσο η αγάπη είναι γεμάτη από παράξενα
που αυτή’ ναι πια το μόνο καθαυτό παράξενο
Σαίξπηρ
"Δωδεκάτη νύχτα"
Trad: Β. Ρώτας