ΣΑΙΞΠΗΡ - W. Shakespeare: Το ΧΡΗΜΑ

«Χρυσάφι! κίτρινο, ακριβό, γυαλιστερό χρυσάφι!... Τόσο απ' αυτό κάνει το άσπρο μαύρο, τ' άσχημο ωραίο, τ' άδικο δίκιο, το χυδαίο ευγενικό, το παλιό νέο, τη δειλία αντριά... Τούτος ο κίτρινος ο δούλος δένει λύνει νόμους· ευλογάει καταραμένους· κάνει λατρευτή τη λέπρα· δίνει στους κλέφτες θέση πλάι σε γερουσιαστές, και τίτλους προσκυνήματα, χειροκροτήματα· τούτο ξαναπαντρεύει χήρα μαραμένη· γυναίκα απ' το νοσοκομείο με σπυριά ομπυασμένα που προκαλεί εμετόν, αυτό τη μπαλσαμώνει και την αρωματίζει πάλι ανθό του Απρίλη. Ε, κολασμένο χώμα, πόρνη εσύ κοινή της ανθρωπότητας,

που βάζεις τις διχόνοιες ανάμεσα στον όχλο των εθνών... θέλω να σου δώσω την πραγματική σου θέση στον κόσμο»

Σαίξπηρ Τίμων ο Αθηναίος, Δ' Πράξη

................................................

Che c'è qui? Oro? Giallo, luccicante prezioso oro? No, dèi non faccio voti insinceri: voglio radici, o puri iddii! Basterà un po' di questo per rendere nero il bianco, bello il brutto, diritto il torto, nobile il basso, giovane il vecchio, valoroso il codardo. Oh dèi perché questo? Che è mai, o dèi? Questo vi toglierà dal fianco i vostri preti e i vostri servi e strapperà l'origliere di sotto la testa dei malati ancora vigorosi. Questo schiavo giallo cucirà e romperà ogni fede, benedirà il maledetto e farà adorare la livida lebbra, collocherà in alto il ladro e gli dirà titoli,

genuflessioni ed encomio sul banco dei senatori; è lui che decide l'esausta vedova a sposarsi ancora. Colei che un ospedale di ulcerosi respingerebbe con nausea, l'oro la profuma e la imbalsama come un dì d'aprile. Orsù, dunque, maledetta mota, comune bagascia del genere umano che metti a soqquadro la marmaglia dei popoli, io voglio darti il tuo vero posto nel mondo. W.Shakespeare Timone d'Atene