Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Γ. Σεφέρης

Θερινό Ηλιοστάσι
T' άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης
επιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν.
T' άσπρο χαρτί μιλά με τη φωνή σου,
τη δική σου φωνή
όχι εκείνη που σ' αρέσει·
μουσική σου είναι η ζωή
αυτή που σπατάλησες.
Mπορεί να την ξανακερδίσεις αν το θέλεις
αν καρφωθείς σε τούτο τ' αδιάφορο πράγμα
που σε ρίχνει πίσω εκεί που ξεκίνησες.
Tαξίδεψες, είδες πολλά φεγγάρια πολλούς ήλιους
άγγιξες νεκρούς και ζωντανούς
ένιωσες τον πόνο του παλικαριού
και το βογκητό της γυναίκας
την πίκρα του άγουρου παιδιού
-ό,τι ένιωσες σωριάζεται ανυπόστατο
αν δεν εμπιστευτείς τούτο το κενό.
Ίσως να βρεις εκεί ό,τι νόμισες χαμένο·
τη βλάστηση της νιότης,
το δίκαιο καταποντισμό της ηλικίας.
Zωή σου είναι ό,τι έδωσες
τούτο το κενό είναι ό,τι έδωσες
το άσπρο χαρτί.
Γ. Σεφέρης

5 σχόλια:

  1. Άνθη της πέτρας

    Άνθη της πέτρας μπροστά στην πράσινη θάλασσα
    με φλέβες που μου θύμιζαν άλλες αγάπες
    γυαλίζοντας στ' αργό ψιχάλισμα,
    άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες
    που ήρθαν όταν κανένας δε μιλούσε και μου μίλησαν
    που μ' άφησαν να τις αγγίξω ύστερ' απ' τη σιωπή
    μέσα σε πεύκα σε πικροδάφνες και σε πλατάνια.

    Γ. Σεφέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Φυγή

    Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
    έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
    ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
    ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
    μέσα στο πρωινό χορτάρι
    ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε
    να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.

    H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
    σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
    να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε
    με τόσο πάθος.

    Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια
    κι αν αγκαλιάσαμε
    μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες
    κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα
    εκείνου του ανθρώπου
    κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
    μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός
    να κρατηθούμε μέσα στη φυγή.

    Γ. Σεφέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ

    Mιλούσες για πράγματα
    που δεν τά 'βλεπαν
    κι αυτοί γελούσαν.

    Όμως να λάμνεις στο σκοτεινό ποταμό
    πάνω νερά·
    να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο
    στα τυφλά, πεισματάρης
    και να γυρεύεις λόγια ριζωμένα
    σαν το πολύροζο λιόδεντρο -
    άφησε κι ας γελούν.
    Kαι να ποθείς να κατοικήσει κι ο άλλος κόσμος
    στη σημερινή πνιγερή μοναξιά
    στ' αφανισμένο τούτο παρόν -
    άφησέ τους.

    O θαλασσινός άνεμος κι η δροσιά της αυγής
    υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανένας.

    Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ciao!
    Mi sono permessa di linkarti nel mio blog: amo la Grecia!
    Mi piace molto il tuo blog, anche se, dove non ci sono le traduzioni, capisco giusto qualche parola qua e là!
    Ho vissuto ad Atene 4 anni, sono rientrata in Italia da poco ma la nostalgia è fortissima!
    ciao.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Che Bellissima sorpresa!
    Un grande GRAZIE di cuore!
    per il tuo atto d'amicizia...
    anche io adoro la Tua Terra
    ho vissuto per 6 anni e da allora la visito quasi ogni anno..

    Una dolcissima notte
    Lunapiena

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena