Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

CESARE PAVESE

La Casa
L'uomo solo ascolta la voce calma
con lo sguardo socchiuso,
quasi un respiro gli alitasse sul volto,
un respiro amico che risale,
incredibile, dal tempo andato.
L'uomo solo ascolta la voce antica
che i suoi padri, nei tempi, hanno udita,
chiara e raccolta, una voce
che come il verde degli stagni
e dei colli incupisce a sera.
L'uomo solo conosce una voce d'ombra,
carezzante, che sgorga nei toni calmi
di una polla segreta: la beve intento,
occhi chiusi, e non pare che l'abbia accanto.
È la voce che un giorno ha fermato
il padre di suo padre, e ciascuno del sangue morto.
Una voce di donna che suona
segreta sulla soglia di casa, al cadere del buio.
..................
Το Σπίτι
Ο μοναχικός άνθρωπος ακούει την ήρεμη φωνή
με μισόκλειστα μάτια
σαν αναπνοή φυσά στο πρόσωπό του,
μια ανάσα φιλική, που ανεβαίνει,
απίστευτη, στον κατάλληλο χρόνο.
Ο μοναχικός άνθρωπος ακούει μια αρχαία φωνή,
που και οι γονείς του στα χρόνια τους είχαν ακούσει,
καθαρή και μαζεμένη,
μια φωνή που σαν το πράσινο του βάλτου
και των λόφων σκοτεινιάζει τα βράδια.
Ο μοναχικός άνθρωπος γνωρίζει μια φωνή
στη σκιά, χαϊδεμένη, που αναβλύζει
στους ήρεμους τόνους μιας πηγής μυστικής:
Την πίνει προσηλωμένος, με μάτια κλειστά,
δεν μοιάζει να είναι κοντά του.
Είναι η φωνή που μια μέρα,
σταμάτησε τον πατέρα του πατέρα του
και κάποιους άλλους με αίμα παγωμένο.
Μια φωνή γυναικεία που ηχεί μυστικά
στο κατώφλι του σπιτιού, όταν πέφτει το σκοτάδι.
Cesare Pavese
Trad. Lunapiena

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena