Il pianto Το κλάμμα
La solitudine si è apparsa con mille volti
e sguardi profondi che parlano in silenzio,
labbra che cantano, urlano, gridano
ma le parole si perdono... nel vuoto.
Η μοναξιά ξεπρόβαλε με χίλια πρόσωπα,
βλέμματα που διεισδύουν ηχηρά στη σιωπή,
χείλη που τραγουδούν, φωνάζουν, ουρλιάζουν...
μα οι λέξεις χάνονται... στο κενό.
Il vento aveva rubato l'eco
e l'ha portata nel profondo del mare,
spezzata in mille pezzi di perla,
nascosti nel cuore di una conchiglia.
La speranza si trasforma in raggio di Luna
e penentra l'acqua,
accarezzando le onde,
cerca segreti nascosti nel buio
e riscopra il canto del cuore.
Ο άνεμος άρπαξε την ηχώ
και την έκρυψε στης θάλασσας τα βάθη,
κομματιασμένη σε θρύψαλα μαργαριταριού,
κρυμμένα στου κογχυλιού την αγκαλιά.
Η ελπίδα μεταμορφώθηκε σε αχτίδα φεγγαριού,
χαϊδεύοντας τα κύματα διαπερνά του νερού την αλμύρα,
ψάχνοντας για κρυμμένα μυστικά στο σκοτάδι
και ανακαλύπτει ξανά της καρδιάς το τραγούδι.
Lunapiena
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.
Lunapiena