ΣΗΜΕΙΟΝ ΔΡΟΣΟΥ
Θ. Χατζόπουλος
Αρώματα κι αηδόνια
και ραγίζει η νύχτα.
Μακριά γαυγίσματα
φωλιάζουν στην ακινησία.
Τανύζονται οι φλέβες να σκιστούν
να τρέξουν φρέσκo αίμα.
Ο αέρας μεταφέρει
πνιχτές κραυγές και μόχθους
σαν να προσπαθεί ν'aνοίξει η γή.
Το γαστρικό σκοτάδι επιμένει.
Ριγεί καθώς βογγάει
η Άνοιξη τη νύχτα.
Ποιόν περιμένει να την λυπηθεί?
Λάθρα ανοίγουν το πρωί τα μπουμπούκια
Στα χείλη τους ένας κόμπος ιδρώτα,
μια φενάκη δροσιάς.
"Όσα δεν άκουσε η Ζωή
ΑπάντησηΔιαγραφήτα λέει ο θάνατος."
Θ. Χατζόπουλος
...Στο κόσμο να σταθώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ένα μάτι
Πληρωμένο δάκρυ αγάπης.
Θ. Χατζόπουλος