ΣΑΙΞΠΗΡ- W. SHAKESPEARE: - ΧΡΗΜΑ

«Χρυσάφι! κίτρινο, ακριβό, γυαλιστερό χρυσάφι!... Τόσο απ' αυτό κάνει το άσπρο μαύρο, τ' άσκημο ωραίο, τ' άδικο δίκιο, το χυδαίο ευγενικό, το παλιό νέο, τη δειλία αντριά... Τούτος ο κίτρινος ο δούλος δένει λύνει νόμους· ευλογάει καταραμένους· κάνει λατρευτή τη λέπρα· δίνει στους κλέφτες θέση πλάι σε γερουσιαστές, και τίτλους προσκυνήματα, χειροκροτήματα· τούτο ξαναπαντρεύει χήρα μαραμένη· γυναίκα απ' το νοσοκομείο με σπυριά ομπυασμένα που προκαλεί εμετόν, αυτό τη μπαλσαμώνει και την αρωματίζει πάλι ανθό του Απρίλη. Ε, κολασμένο χώμα, πόρνη εσύ κοινή της ανθρωπότητας, που βάζεις τις διχόνοιες ανάμεσα στον όχλο των εθνών...» .....................Σαίξπηρ

Che c'è qui? Oro?

Giallo, luccicante, prezioso oro?

No, dèi, non faccio voti insinceri:

voglio radici, o puri Iddii!

Basterà un po' di questo

per rendere nero il bianco,

bello il brutto, diritto il torto,

nobile il basso, giovane il vecchio,

valoroso il codardo.

O dèi, perché questo? Che è mai, o dèi?

Questo vi toglierà dal fianco i vostri preti

e i vostri servie strapperà l'origliere

di sotto la testa ai malati ancora vigorosi. Questo schiavo giallo cucirà e romperà ogni fede,

benedirà il maledetto e farà adorare la livida lebbra,

collocherà in alto il ladro e gli darà titoli,

genuflessioni ed encomio sul banco dei senatori;

È lui che decide l'esausta vedova a sposarsi ancora. Colei che un ospedaledi ulcerosi respingerebbe con nause

al'oro la profuma e la imbalsamacome un dì d'aprile.

Orsù dunque, maledetta mota,

comune bagascia del genere umano

che metti a soqquadro la marmaglia dei popoli,

io voglio darti il tuo vero posto nel mondo."

Τίμων ο Αθηναίος, Δ' Πράξη William Shakespeare

(Timone di Atene)