Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Κ. Παπαγεωργίου

 Άνοιξη.... J. J. Tissot, 1865
Πέρα από την πηγή
είν’ένας τόπος μακρινός 
όπου χορεύουν οι φωνές αγκαλιασμένες 
από την άκρη των χειλιών 
πριν τις γεννήσουν.

Είν’ένας τόπος φωτεινός
όπου δεν έχει σώμα η αμαρτία
τόπο δεν έχουν του κακού οι άγγελοι.
Λένε πως εκεί τον έρωτα
δεν τονε τρώνε τα πουλιά.
Λένε την Άνοιξη εκεί
όλοι την χαιρετούνε.
Κ. Παπαγεωργίου

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΣΑΡΗΣ: Λογαριάσατε Λάθος



Άσε πλέον φωνή μου... τον ανέμελο στίχο
το μεθύσι σου δέσε... και τη φλόγα σου κράτα
σφίξε τώρα ζευγάρια... την ηχώ με τον ήχο
στρώσε στέρεο το βήμα... στράταν ί σ ι α περπάτα
μεγαλόφωνος ύμνος... στο φαρί του ας σε πάρει
που ζητά δ ε ξ ι ο σ ύ ν η... και καλό χαλινάρι

Κι ας μην πουν πως... τραγούδι σαν κι αυτό δεν ταιριάζει
τέτοια σκότεινη ώρα... που τα στήθια σου πνίγει
λέω εκείνο που μένει... και που μόνο θ' α λ λ ά ζ ε ι
στο κ α λ ύ τ ε ρ ο πάντα... σαν η αγκούσα θα φύγει
γιατί αυτοί θε να φύγουν... πες πως κιόλας κινάνε
μα όλα τ' άλλα θα μείνουν... και δικά μας θε να 'ναι

Όχι εσάς δε σας θέλει... τούτη η γη δε σας ξέρει
όλα εδώ είναι δικά μας... τι απ' το κάθε λιθάρι
απ' το χώμα απ' το δέντρο... το νερό και τ' αγέρι
το κορμί μας μια στάλα.. για να γίνει έχει πάρει
η ψυχή μας επήρε... μια πνοή απ' το καθένα
όλα εδώ είναι δικά μας... μα για σας όλα ξένα

Γιατί εσείς είστε ξένοι... κι όσα βάγια αν κρατάτε
τ ο ύ τ η η γη δεν πουλιέται... δεν της γίνεστε φίλοι
η πατρίδα είναι μάνα... έχει μνήμη θυμάται
απ' τον άγιο της κόρφο... ποια βυζάξανε χείλη
κι η γλυκειά μας η Κ ύ π ρ ο ς... ήταν... είναι... θα μένει
για τα τέκνα της μ ά ν α.... μα για σας πάντα ξένη

Λογαριάσατε λάθος... με το νου σας εμπόροι
δε μετριέται Πατρίδα... λευτεριά με τον πήχη
κι αν μικρός είναι ο τόπος... και το θέλει... και μπορεί
τον ασήκωτο βράχο.... να τον φάει με το νύχι
Τούτη η δίψα δε σβήνει... τούτη η μάχη δε παύει
χίλια χρόνια αν περάσουν... δεν πεθαίνουμε σκλάβοι

Στίχοι: Θεοδόσης Πιερίδης
Μουσική: Μιχάλης Χριστοδουλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Lunapiena:Το μυστικό της φθοράς



Σκέψεις... που έρχονται και φεύγουν
Σκέψεις.. που πιάνονται απ'το χέρι,
η μια την άλλη.. θέλει να κρατεί...
και στήνουν το χορό τους,
μες στο διάδρομο του Νου.

Σ κ έ ψ ε ι ς...
που ενώνονται με άλλες σκέψεις,
που μπόρεσαν... να επιβιώσουν,
απ΄τη φθορά του χρόνου...
θλιμμένα απλώνουνε τα χέρια,
για να κρατήσουνε  ζ ω ν τ α ν ό
κείνο το δάκρυ... που ποτίζει
της ψυχής... τ'άγριο λουλούδι
κι αφουγκράζονται μαζί..
το περπάτημα του αιώνιου εχθρού,
που όλο πλησιάζει...
-σαράκι της φθοράς-
μασκαρεμένο... με χίλια χρώματα
κι εικόνες δουλεμένες με δεξιοτεχνία
-το μυστικό της φθοράς-
μιας εποχής... π'αγκαλιάζει τη μορφή
κι αδιαφορεί... για την ο υ σ ί α.

Σ κ έ ψ ε ι ς....
Σκέψεις που στήσανε χορό..
σφυροκοπούν το χρόνο
σφυρίζοντας
συντονισμένα με το παλιό τ ρ α γ ο ύ δ ι
του φ ί λ ο υ  κι  α δ ε λ φ ο ύ...
"εντροπία.... και τελείωση".


Lunapiena

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Paco De Lucia


PACO DE LUCIA : EL EMIGRANTE στην ΕΡΤ


Paco De Lucia


Paco de Lucia


Σίγησε η καρδιά του μεγάλου Ισπανού Κιθαρίστα 
Paco de Lucia... κι ήταν μόνο 66 χρόνων... 
Ο Francisco Sánchez Gómez, 
όπως είναι το πλήρες όνομα του , 
γεννήθηκε στην πόλη Algeciras 
της επαρχίας Cadiz στην Ισπανία, 
στις 21 Δεκεμβρίου του 1947. 
Ήταν μόλις 11 ετών.. το 1958, 
που πρωτοεμφανίστηκε σε δημόσια συναυλία... 
γράφοντας από τότε Ιστορία...!!!
^

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Μάνου Χατζιδάκι-Νίκου Γκάτσου: ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ




Τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη-Μίκης Θεοδωράκης
Διονύσης Σαββόπουλος-Μελίνα Μερκούρη
Σε πρώτη εμφάνιση :Ηλίας Λιούγκος



1.Είσοδος κινδύνου
 (ορχήστρα)
2.Ο εφιάλτης της Περσεφόνης 
(Μαρία Φαραντούρη)
3.Στα βουνά της Αιτωλίας 
(ορχήστρα)
4.Τ΄άλογο του Ομέρ Βρυώνη 
(Διον.Σαββόπουλος-Μελίνα)
5.Η Μάγδα
 (Μαρία Φαραντούρη)
6.Ο χορός των ποιητών (ορχήστρα)
7.Ο αμνός του Θεού
 (Μαρία Φαραντούρη)
8.Cundu Luna Vini 
(Μαρία Φαραντούρη- Ηλίας Λιούγκος και χορωδία)
9.Χρησμοί της Σίβυλλας 
(Μαρία Φαραντούρη)
10.Ο ιππότης και ο Θάνατος 
(Ηλίας Λιούγκος)
11.Η προσευχή της παρθένου
 (Μελίνα)
12. Ελλαδογραφία
 (Μίκης Θεοδωράκης και χορωδία)

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Μαρία Δημητριάδη - Σάκης Μπουλάς: Ο ΝΤΙΚ


Ο ΝΤΙΚ

Η πέτρα σταυρωμένη απ' τον άνεμο
ο άνεμος, η σιγαλιά,
δεν ακούγεται τίποτα
μόνο το καρδιοχτύπι της πέτρας
κι πέτρα της καρδιάς που δουλεύεται
με το θυμό και με τον πόνο
βαριά, σιγά και σταθερά

Μπόλικη πέτρα
μπόλικη καρδιά
να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες
τα λαϊκά μέγαρα
τα κόκκινα στάδια
και το μεγάλο μνημείο 
των Ηρώων της Επανάστασης

Να μην ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ
ναι, ναι, του σκύλου μας του Ντικ
της ομάδας του Μούδρου
που τον σκοτώσαν οι χωροφυλάκοι
γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους

Να μην ξεχάσουμε, σύντροφοι, τον Ντικ
το φίλο μας τον Ντικ
που γάβγιζε τις νύχτες στην αυλόπορτα 
άντικρυ στη θάλασσα
κι αποκοιμιόταν τα χαράματα
στα γυμνά πόδια της Λευτεριάς
με τη χρυσόμυγα του αυγερινού
πάνω στο στυλωμένο αυτί του

Τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο
δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι

Μπορεί μεθαύριο να τον ακούσουμε πάλι
να γαυγίζει χαρούμενος σε μια διαδήλωση
περνοδιαβαίνοντας κάτου απ' τις σημαίες μας
έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι
μια μικρή πινακίδα "κάτω οι τύραννοι"

Ήταν καλός ο Ντικ

Μαρία Δημητριάδη & Σάκης Μπουλάς
σε στίχους Γιάννη Ρίτσου
και μουσική Θάνου Μικρούτσικου,
από το δίσκο "Καντάτα για τη Μακρόνησο" - 1979.

ΣΑΚΗΣ ΜΠΟΥΛΑΣ: Caruso


Caruso
Qui dove il mare luccica,

E tira forte il vento
Sulla vecchia terazza
Davanti al golfo di surriento
Un uomo abbraccia una ragazza
Dopo che aveva pianto
Poi si sciarisce la voce
E ricomincia il canto


Te voglio bene assai

Ma tanto tanto bene sai
e΄ una catena ormai
Che sciogliei sangue dint'e vene sai...


Vide le luci in mezzo al mare

Pens' alle notti la' in àmerica
Ma erano solo le lampare
E la bianca scia di un'elica
Sent il dolore nella musica
E si alz dal pianoforte
Ma quando vide uscire
La luna da una nuvola
Gli sembro piu' dolce anche la morte

Guardo negli occhi la ragazza

Quegli occhi verdi come il mare
Poi all'improvisso usci una lacrima
E lui credette di affogare


Te voglio bene assai

Ma tanto tanto... bene sai
e' una catena ormai
Che sciogliei sangue dint'e vene sai...


Potenza della lirica

Dove ogni dramma un falso
Che con un po'di trucco e con la mimica
Puoi diventare un altro
Ma due occhi che ti guardano
Cosi vicini e veri
Ti fan scordare le parole
Confondono i pensieri
Cosi diventa tutto piccolo
Anche le notti la in àmerica
Ti volti e vedi la tua vita
Dietro la scia di un'elica
Ma si la vita che finisce
E non ci penso poi tanto
Anzi si sentiva gia felice
E ricomincio il suo canto


Te voglio bene assai

Ma tanto tanto... bene sai
e' una catena ormai
Che sciogliei sangue dint'e vene sai...

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Nancy McWilliams: σε πλήρη άνθηση


Nancy McWilliams:
Τόσο ο κάκτος όσο και ο κισσός θα μεγαλώσουν
όταν τους παρέχουμε... Ν ε ρ ό... και Φ ω ς, 
αλλά ο κηπουρός... που δεν μπορεί 
να α ν α γ ν ω ρ ί σ ε ι και να ε κ τ ι μ ή σ ε ι... 
τις διαφορές και τις ιδιαιτερότητες των δύο φυτών.. 
δεν θα καταφέρει να τα βοηθήσει 
να φτάσουν... σε π λ ή ρ η άνθηση.

Franco Battiato- Il Potere Del Canto


Franco Battiato - 
Η ΙΣΧΥΣ του ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

Σπάει κάθε πλάνη
το τραγούδι είναι δύναμη

Μουσκεύει σαν αγρός
σκαρφαλλώνει στα δένδρα
Περιστρέφει το γυροσκόπιο
Σπάει κάθε πλάνη
Έχει τη δύναμη έντεκα αετών
Συγκινεί την καρδιά του Φαραώ.

Franco Battiato
Μεταφρ. Lunapiena

^

Franco Battiato: 
Il Potere del CANTO

Il potere del canto
Sprezza ogni inganno
Il canto è potere
Si bagna come un prato
Si arrampica sugli alberi
Fa muovere il giroscopio
Spezza ogni inganno
Ha la forza di undici aquile
Fa smuovere il cuore al faraone.

FRANCO BATTIATO - POVERA PATRIA

ΦΤΩΧΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

Φτωχή Πατρίδα πιεσμένη από την άβυσσο
της κυριαρχίας άτιμων ανδρών
που δεν ξέρουν τι θα πεί ντροπή,
πιστεύουν ότι είναι ισχυροί
και αρέσκονται σ’οτι κάνουν 
κι όλα τα ζητούν δικά τους. 

Μεταξύ αυτών... που λέν πως κυβερνούν,
πόσοι άχρηστοι... πόσοι γελοίοι!
Αυτή η χώρα λεηλατήθηκε από το πόνο… 
Μα δεν σας ενοχλούν καθόλου
αυτά τα παγωμένα κορμιά
που'ναι πεσμένα στο χώμα.. 

Δεν θ’αλλάξει.. δεν θ’αλλάξει…. 
Οχι θ’αλλάξει... Ίσως ν’αλλάξει. 

Μα πώς να συγχωρήσεις τις ύαινες 
στα στάδια και στον Τύπο? 
Στο βούρκο βουλιάζει η μπότα των γουρουνιών. 
Ντρέπομαι και με πονάει να βλέπω 
Έναν άνθρωπο... να ζει σαν να'ναι ζώο. 

Δεν θ’αλλάξει... δεν θ’αλλάξει… 
Ναι και θ’αλλάξει... Να δείς πως θ’αλλάξει. 

Θέλω να ελπίζω ότι ο Κόσμος 
θα επιστρέψει... σε φυσιολογική τροχιά 
Θα μπορέσουμε... να θαυμάσουμε ξανά..
τον ουρανό και τα Λουλούδια...
και δεν θα ξαναμιλήσουμε πιά για δικτατορίες
αν θα έχουμε... ακόμα Ζωή… 
Μα η Άνοιξη... αργεί να φθάσει. 

Franco Battiato
Μετάφρ. Lunapiena
POVERA PATRIA
di Franco Battiato 

Povera Patria! 
schiacciata dagli abusi del potere
di gente infame,
che non sa cos’è il pudore, 
Si credono potenti
e gli va bene quello che fanno;
E tutto gli appartiene.

Tra i governanti,
quanti perfetti e inutili buffoni! 
Questo Paese e' devastato dal dolore…
 Ma non vi danno un po’ di dispiacere
quei corpi in terra senza più calore. 

Non cambierà... non cambierà..
No cambierà.... forse cambierà. 

Ma come scusare le iene
negli stadi e quelle dei giornali? 
Nel fango affonda lo stivale dei maiali,
me ne Vergogno un poco,
e mi fa male vedere
Un uomo... come un animale. 

Non cambierà... non cambierà
Sì che cambierà... Vedrai che cambierà. 

Voglio sperare che il mondo
torni a quote più normali
che possa contemplare il cielo e i fiori,
che non si parli più di dittature, 
Se avremo ancora un po’ da vivere…
La primavera intanto.. tarda ad arrivare.. 

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Αντρέ Μπρετόν: Πάντα για πρώτη φορά


Αντρέ Μπρετόν στο τελευταίο βαγόνι: 
Πάντα για πρώτη φορά

Πάντα για πρώτη φορά
Μετά βίας σε γνωρίζω εξ όψεως
Επιστρέφεις εκείνη την ώρα της νύχτας 
σε ένα σπίτι πλάγια απ' το παράθυρό μου
Σπίτι ολάκερα φανταστικό
Είναι εκεί που από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο
Μέσα στο απαράβατο σκοτάδι
Περιμένω να συμβεί μία φορά ακόμα 
το συναρπαστικό ρήγμα
Το ρήγμα το μοναδικό
Στην πρόσοψη και στην καρδιά μου
Όσο πιο κοντά σου έρχομαι..

Στην πραγματικότητα
Όσο περισσότερο το κλειδί τραγουδά 
στην πόρτα του άγνωστου δωματίου
Όπου μου φανερώνεσαι μονάχη
Στην αρχή ενώνεσαι ακέραιη με τη φωτεινή
Τη φευγαλέα γωνία μιας κουρτίνας
Είναι χωράφι γιασεμιών που ατένισα χαράματα
σε ένα δρόμο στα περίχωρα της Grasse
Με το διαγώνιο ράπισμα των κοριτσιών 
ενώ συλλέγουν
Πίσω τους τα σκοτεινά να πέφτουνε
 φτερά των γυμνωμένων φυτών
Μπροστά τους η πλατεία εκτυφλωτικού φωτός
Η αυλαία αόρατα ανεβασμένη
Σ' έναν παροξυσμό τα άνθη συρρέουν όλα μέσα
Είσαι εσύ σε πάλη ενάντια στην ώρα εκείνη
 την τόσο μακριά ποτέ
αρκετά θολή μέχρι τον ύπνο
Εσύ σαν να μπορούσες να 'σαι
Η ίδια παρά τ' ότι εγώ δε θα σε συναντήσω 
ίσως ποτέ
Κάνεις να φαίνεται σα να μην ξέρεις
 πως σε παρακολουθώ
Με τρόπο θαυμαστό
 δεν είμαι πλέον σίγουρος ότι το ξέρεις
Η απραξία σου μου φέρνει δάκρυα στα μάτια
Ένα σμήνος ερμηνείες περιβάλλει 
την κάθε σου χειρονομία
Είναι ετούτο ένα κυνήγι του μελιού
Είναι καρέκλες κουνιστές του καταστρώματος 
είναι κλαδιά
που κινδυνεύεις να σε γδάρουν μες στο δάσος..

Είναι σε μια βιτρίνα της οδού Notre-Dame-de-Lorette
Δυο σταυρωμένες γάμπες 
όμορφες πιασμένες με ψηλές κάλτσες
Που ξεχειλώνουν στην καρδιά 
ενός μεγάλου άσπρου τριφυλλιού
Είναι μια μεταξένια σκάλα 
που ξεδιπλώνεται πάνω από τον κισσό
Είναι
Τι άλλο από την κλίση μου 
πάνω από τον γκρεμό 
και από την δική σου απουσία

Βρήκα το μυστικό κλειδί
Του να σε αγαπώ
Πάντα για πρώτη φορά

μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου