F. M. DOSTOYEVSKY: Έγκλημα και Tιμωρία

"

"....πέρασε μια σ κ έ ψ η απ' το μυαλό του: 

"Μπορεί τώρα πια οι πεποιθήσεις της 

να μην είναι και δικές μου πεποιθήσεις; 

Μπορεί τα αισθήματα της, τα όνειρα της,

οι ελπίδες της να μην είναι και δικά μου;". 

Και η Σόνια ήτανε καταταραγμένη 

όλη εκείνη την ημέρα, 

τη νύχτα μάλιστα αρρώστησε πάλι. 

Ήτανε όμως τόσο ευτυχισμένη 

που τρόμαζε σχεδόν από την ευτυχία της. 

Εφτά χρόνια, μόνον εφτά χρόνια ακόμα! 

Μερικές στιγμές, μες την πρώτη τους ευτυχία, 

τα 'βλεπαν και οι δυο τους 

αυτά τα εφτά χρόνια σαν εφτά ημέρες. 

Ο Ρασκόλνικωφ αγνοούσε ακόμα 

πως δεν μπορούσε να κερδίσει 

με το τίποτα αυτήν την καινούργια ζωή, 

πως έπρεπε να την πληρώσει ακριβά,

να την κατακτήσει 

με σκληρές και επίμονες προσπάθειες... 

Εδώ όμως αρχίζει μια άλλη ιστορία,

 η ιστορία της προοδευτικής 

α ν α ν ε ώ σ ε ω ς ενός ανθρώπου, 

της προοδευτικής του αναγεννήσεως, 

του βαθμιαίου περάσματος του 

από έναν κόσμο σ' έναν άλλο, 

του α ν ε β ά σ μ α τ ο ς του... 

σε μια καινούργια πραγματικότητα 

που του ήτανε άγνωστη ως τώρα..."

FYODOR Mikhailovich DOSTOYEVSKY: 

από το έργο του... "Έγκλημα και Tιμωρία