Κ. Καβάφης: ΛΟΓΟΣ και ΣΙΓΗ

Aζά καν ελκαλάμ μιν φάντα, ασσουκούτ μιν ζαχάμπ.
«Είναι χρυσός η σιωπή και άργυρος ο λόγος»
Aραβική Παροιμία

Τίς βέβηλος προέφερε... τοιαύτην β λ α σ φ η μ ί α ν;
τίς χαυνωθείς Aσιανός... παραιτηθείς εις μοίραν
τυφλήν, βωβήν, τυφλός, βωβός; Ποίος οικτρός παράφρων
ξ έ ν ο ς τη ανθρωπότητι... την α ρ ε τ ή ν υβρίζων,
χίμαιραν είπε την ψυχήν... και άργυρον τον λόγον;

Το μόνον μας θεοπρεπές δ ώ ρ η μ α, περιέχον
τα πάντα — ενθουσιασμόν, λύπην, χαράν, αγάπην
εν τη ζωώδει φύσει μας... α ν θ ρ ώ π ι ν ο ν το μόνον!

Συ όστις τον αποκαλείς άργυρον, δεν πιστεύεις
το μέλλον, λύον την σιγήν, μυστηριώδες ρήμα.
Συ εν σοφία δεν τρυφείς... πρόοδος δεν σε θέλγει
με την α μ ά θ ε ι α ν — χρυσήν σιγήν — ευχαριστείσαι.
Νοσείς. Είν’ η α ν α ί σ θ η τ ο ς σιγή... βαρεία νόσος,
ενώ ο Λ ό γ ο ς ο θερμός ο συμπαθής, υ γ ε ί α.
Σκιά και νυξ είν’ η Σιγή.... ο Λόγος, η ημέρα.
Ο Λόγος... είν’ αλήθεια, ζωή, αθανασία.

Λαλήσωμεν, λ α λ ή σ ω μ ε ν — σιγή δεν μας αρμόζει
αφού εις το ομοίωμα.... επλάσθημεν του Λόγου.
Λ α λ ή σ ω μ ε ν, λαλήσωμεν — αφού λαλεί εντός μας
η θεία σκέψις, της ψυχής άυλος ο μ ι λ ί α.

(Από τα Αποκηρυγμένα, Ίκαρος 1983)