Το Καθρέφτισμα του ΝΑΡΚΙΣΣΟΥ

Narciso era un bel giovane che tutti i giorni andava a contemplare la propria bellezza in un lago. Era talmente affascianato da se stesso che un giorno scivolò e morì. Accorsero le Oreadi, le ninfe del bosco e videre il lago trasformato in una brocca di lacrime salate. - Perchè piangi? domandarono le Oreadi.-Piango per Narciso, disse il lago - Non ci stupisce che tu pianga per Narciso, soggiunsero. Infatti, mentre noi tutte lo abbiamo sempre rincorso per il bosco, tu eri l'unico ad avere la possibilità di contemplare da vicino la sua bellezza. - Ma Narciso era bello? chiese il lago. - Chi altri meglio di te potrebbe saperlo? risposero, sorprese le Oreadi. In fin dei conti era sulle tue sponde che Narciso si sporgeva tutti i giorni. Il lago rimase un po' in silenzio. Infine disse:"Io piango per Narciso, ma non mi ero mai accorto che fosse bello.Piango per Narciso, perchè, tutte le volte che lui si sdraiava sulle mie sponde, io potevo vedere riflessa nel fondo dei suoi occhi la mia bellezza "Paolo Choelo - L'Alchimista" Ο Νάρκισσος ήταν ένας πανέμορφος νεαρός που κάθε μέρα πήγαινε και καθρεφτιζόταν στη λίμνη. Ήταν τόσο συνεπαρμένος από την ομορφιά του πο μια μέρα γλύστησε και έπεσε μέσα στη λίμνη. Οι Ναιάδες βλεποντας την λίμνη να μετασχηματίζεται σε υδρία με αλμυρά δάκρυα ρώτησαν: -Γιατί κλαίς? -Κλαίω για τον Νάρκισσο, απάντησε η λίμνη -Δεν μας παραξενεύει που κλαίς για τον Νάρκισσο, συμφώνησαν. Εσύ ήσουν η μόνη που κάθε μέρα μπορούσε να απολαμβάνει την ομορφιά του. -Μα, ήταν όμορφος ο Νάρκισσος? ρωτά η λίμνη -Ποιός θα μπορούσε να το ξέρει περισσότερο από σένα... ρώτησαν οι νύμφες. Η λίμνη έμεινε σιωπηλή. Στο τέλος είπε: Εγώ κλαίω για τον Νάρκισσο, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα ότι ήταν όμορφος. Κλαίω γιατί κάθε φορά που ξάπλωνε δίπλα μου, εγώ μπορούσα να καθρεφτίζω την ομορφιά μου μέσα στα μάτια του. Paolo Choelo- "O Αλχημιστής"