La Forza dell' Amore - Η Δύναμη της Αγάπης

La Forza dell' Amore Η Δύναμη της Αγάπης ......................... Feroce e' il vento stasera Αγριεμένος απόψε ο άνεμος si diverte con le onde del mare... ξεσπά στης θάλασσας το κύμα urla nella mia finestra Ουρλιάζει στο παραθυρό μου, come un bacco ubriaca le foglie, σαν Βάκχος μεθά τα φύλλα, tremano i rami del platano, τα κλαδία του γεροπλάτανου τρέμουν sulla riva del fiume acheroda... στην όχθη του ποταμού Αχέροντα, che unisce i due mondi... που ενώνει δυό κόσμους... Orfea cerca sempre la sua Euridice... Ο Ορφέας ψάχνει για την Ευρυδίκη... L'Amore e' piu' forte della morte Η Αγάπη πιό δυνατή κι απ'το θάνατο, che viene senza invito... in silenzio που 'ρχεται σιωπηλά, απροσκάλεστος... Puo' vivere al buio nascosto Μπορεί να ζήσει κρυμμένη στη σκιά sorride felice alla luce del sole... γελά ευτυχισμένη στον ήλιο.... respira la vita... e vince la morte... αναπνέει τη ζωή... και το θανατο νικά... canta felicita' e sofferenza... υμνεί τη χαρά και τον πόνο.... Eros, prigioniero nell'Anima Έρωτα, που'σαι στη ψυχή φυλακισμένος la tua forza eterna... αιώνια είν' η δυναμή σου.... Oceano e' il tuo abbraccio, Ωκεανός είν' η αγκάλη σου, il fiume che circonda la Terra, ποτάμι που κυκλώνει τη γη, che da' origine di tutto... και δίνει αρχή στο σύμπαν... Sei Tu.... la sorgente della Vita. Eίσαι εσύ..... η αιώνια πηγή της ζωής. .......................Lunapiena

ΟΡΦΕΑΣ και ΕΥΡΥΔΙΚΗ

ΟΡΦΕΑΣ και ΕΥΡΥΔΙΚΗ ..........Ο Ορφέας, γιός του βασιλιά της Θράκης Οίαγρου ή Θίαγρου και της Μούσας Καλλιόπης και αδελφός του τραγουδιστή Λίνου που δίδαξε τον Ηρακλή τραγούδι και μουσική, μυθικός ήρωας της αρχαίας Ελλάδας, ήταν γνωστός για την "μαγική" δύναμη της λύρας του, τη μουσική και τη ποίησή του. Ο μύθος λέει ότι ο ίδιος ο θεός Απόλλωνας του δίδαξε την μουσική και του χάρισε την λύρα του. Ο Ορφέας έπαιζε τόσο αρμονικά τη λύρα και τραγουδούσε τόσο γλυκά, που λένε ότι τίποτε και κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί στη μουσική του, ακόμα και τα αγρίμια του δάσους μαζεύονταν γύρω του να τον ακούσουν.

Μετά την Αργοναυτική εκστρατεία, ο Ορφέας επέστρεψε στην Θράκη και ζούσε όπως και πριν, τριγυρνώντας μέσα στο δάσος, παίζοντας τη λύρα του και τραγουδώντας. Εκεί συναντήθηκε με την νύμφη Ευριδίκη την οποία αργότερα παντρεύτηκε. Η ευτυχία τους όμως δεν κράτησε για πολύ. Η Ευρυδίκη πέθανε μετά το δάγκωμα ενός φιδιού και ο Ορφέας μένει με τη θλίψη.

Το τραγούδι του λένε ότι ήταν τόσο λυπητερό που ακόμα και οι πέτρες ράγιζαν. Δεν τον παρηγορούσε τίποτε. Οι θεοί του ολύμπου του επέτρεψαν να κατέβει στον Άδη, στο βασίλειο του Πλούτωνα, με οδηγό τον Ερμή, για να ξαναβρεί την Ευρυδίκη

και με την απόφαση είτε να την φέρει πίσω στον κόσμο είτε να μείνει για πάντα εκεί μαζί της. Με τη μελωδία της μουσικής του, σαγήνευσε και αποκοίμησε τον φοβερό Κέρβερο, τον φύλακα των ψυχών και κατάφερε να περάσει τις πύλες του Άδη. Ο Πλούτωνας τον φιλοξένησε στο παλάτι του και λύγισε στα παρακάλια του, στην θλίψη και στον πόνο της μαγευτικής μουσικής του και δέχτηκε να αφήσει την Ευρυδίκη να φύγει, με έναν όρο: Στον δρόμο της επιστροφής για τον επάνω κόσμο, μπροστά θα πηγαίνει αυτός και πίσω του θα ακολουθεί η Ευρυδίκη με τον Ερμή. Μέχρι να φθάσουνε στον προορισμό τους ο Ορφέας δεν έπρεπε ούτε μια φορά να γυρίσει να δει την Ευρυδίκη, αλλιώς θα την έχανε για πάντα! Ο Ορφέας δέχθηκε τον όρο του Πλούτωνα και με την συνοδεία του Ερμή ξεκίνησαν να επιστρέψουν στην γη. Φθάνοντας όμως κοντά στην έξοδο, ο Ορφέας έχασε την υπομονή του, παρασύρθηκε από την αγάπη του και την λαχτάρα να ξαναδεί την Ευρυδίκη και γύρισε να την κοιτάξει. Η Ευρυδίκη ξαφνικά χάθηκε, επιστρέφοντας στο σκοτεινό παλάτι του Άδη και ο Ορφέας έμεινε ξανά μόνος του για πάντα! Άδικα έκλαψε και θρήνησε για την ανοησία του ο Ορφέας. Προσπαθώντας να ξεπεράσει τον πόνο του άρχισε να τριγυρίζει πάλι στα δάση με την λύρα του και να τραγουδά γα τον χαμό της Ευρυδίκης. Πολλές νύμφες του δάσους θέλησαν να ζήσουν μαζί του, αυτός όμως τις αγνοούσε και καμιά δεν πήρε ποτέ τη θέση της Ευρυδίκης πλάι του.

FRANCO BATTIATO

POVERA PATRIA ......di Franco Battiato Povera Patria! Schiacciata dagli abusi del potere di gente infame, che non sa cos'è il pudore, si credono potenti e gli va bene quello che fanno; e tutto gli appartiene. Tra i governanti, quanti perfetti e inutili buffoni! Questo paese è devastato dal dolore... ma non vi danno un po' di dispiacere quei corpi in terra senza più calore. Non cambierà, non cambierà no cambierà, forse cambierà. Ma come scusare le iene negli stadie quelle dei giornali? Nel fango affonda lo stivale dei maiali, Me ne vergogno un poco, e mi fa male vedere un uomo come un animale. Non cambierà, non cambierà sì che cambierà, vedrai che cambierà. Voglio sperare che il mondo torni a quote più normali che possa contemplare il cielo e i fiori, che non si parli più di dittature, se avremo ancora un po' da vivere... la primavera intanto tarda ad arrivare. .......................................................... ΦΤΩΧΗ ΠΑΤΡΙΔΑ .....Φτωχή Πατρίδα πιεσμένη από την άβυσσο της κυριαρχίας άτιμων ανδρών που δεν ξέρουν τι θα πεί ντροπή, πιστεύουν ότι είναι ισχυροί και αρέσκονται σ'οτι κάνουν και όλα τα ζητούν δικά τους. Μεταξύ των κυβερνούντων, πόσοι άχρηστοι γελοίοι! Αυτή η χώρα λεηλατήθηκε από τον πόνο... μα δεν σας ενοχλούν καθόλου αυτά τα κορμιά που είναι πεσμένα στη γή, χωρίς πνοή. Δεν θ'αλλάξει, δεν θ'αλλάξει.... οχι θ'αλλάξει, ίσως ν'αλλάξει. Μα πώς να συγχωρήσεις τις ύαινες στα στάδια και στον τύπο? Στο βούρκο βουλιάζει η μπότα των γουρουνιών. Ντρέπομαι και με πονάει να βλέπω έναν άνθρωπο σαν ζώο. Δεν θ'αλλάξει, δεν θ'αλλάξει... Ναι και θ'αλλάξει, να δείς πως θ'αλλάξει. Θέλω να ελπίζω οτι ο κόσμος θα επιστρέψει σε φυσιολογική τροχιά θα μπορέσουμε να θαυμάσουμε ξανά τον ουρανό και τα λουλούδια, και δεν θα ξαναμιλήσουμε πιά για δικτατορίες, αν θα έχουμε ακόμα ζωή... μα η Άνοιξη αργεί να φθάσει. ......Franco Battiato ....Trad. Lunapiena

Μ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

Η Αγάπη είναι ο Φόβος... Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα Όταν μαζί τους πεθάνανε σε μιαν οικτρή παραμόρφωση. Τα τελευταία μας σχήματα των παιδικών αισθημάτων Και τι κρατά τάχα το χέρι που οι άνθρωποι δίνουν; Ξέρει να σφίγγει γερά εκεί που ο λογισμός μας ξεγελά Την ώρα που ο χρόνος σταμάτησε και η μνήμη ξεριζώθηκε Σα μιαν εκζήτηση παράλογη πέρα από κάθε νόημα; (κι αυτοί γυρίζουν πίσω μια μέρα χωρίς στο μυαλό μια ρυτίδα βρίσκουνε τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους μεγάλωσαν πηγαίνουνε στα μικρομάγαζα και στα καφενεία της συνοικίας διαβάζουνε κάθε πρωί την εποποιία της καθημερινότητας.) Πεθαίνουμε τάχα για τους άλλους ή γιατί έτσι νικούμε τη ζωή Ή γιατί έτσι φτύνουμε ένα-ένα τα τιποτένια ομοιώματα Και μια στιγμή στο στεγνωμένο νου τους περνά μιαν ηλιαχτίδα Κάτι σα μια θαμπή ανάμνηση μιας ζωικής προϊστορίας. Φτάνουμε μέρες που δεν έχεις πια τι να λογαριάσεις Συμβάντα ερωτικά και χρηματιστηριακές επιχειρήσεις Δε βρίσκεις καθρέφτες να φωνάξεις τ' όνομά σου Απλές προθέσεις ζωής διασφαλίζουν μιαν επικαιρότητα Ανία, πόθοι, όνειρα, συναλλαγές, εξαπατήσεις. Κι αν σκέφτομαι είναι γιατί η συνήθεια είναι πιο προσιτή από την τύψη. Μα ποιός θα' ρθει να κρατήσει την ορμή μιάς μπόρας που πέφτει; Μανώλης Αναγνωστάκης

ΝΑ ΤΟ ΠΟΤΙΖΕΙΣ!

ΝΑ ΤΟ ΠΟΤΙΣΕΙΣ Μη κλαις για μένα ας ξέρεις πως πεθαίνω να με βοηθήσεις δε μπορείς Μα δες εκείνο το λουλούδι για κείνο που μαραίνεται σου λέω. Να το ποτίσεις. Αλέκος Παναγούλης Innaffialo Non piagere per me pur sapendo che morrirò Non puoi aiutarmi.. Ma guarda quel fiore quello che sta per appassire, Innaffialo! Alekos Panagoulis

Κ. ΚΑΡΙΩΤΑΚΗΣ - ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ Aς υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου. Aς υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση μ’ αυτοκρατορικήν εξάρτυση πρωινού θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ’ ουρανού και με τον ήλιον όπου θα τα διαπεράσει. Aς υποθέσουμε πως είμαστε εκει πέρα, σε χώρες άγνωστες της Δύσης, του Bορρά· ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα, οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά. Για να μας δεχτεί κάποια λαίδη τρυφερά, έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα. Aς υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν τα παντελόνια μας, και, με του πτερνιστήρος το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν. Πηγαίνουμε -σημαίες στον άνεμο χτυπούν- ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος. Aς υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει από εκατό δρόμους τα όρια της σιγής, κι ας τραγουδήσουμε, το τραγούδι να μοιάσει νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής- τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης, και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει. Κ. Καριωτάκης

Φ. ΝΙΤΣΕ: Μνήμη και Λησμονιά

L'uomo invidia l'animale, che subito dimentica [..] l'animale vive in modo non storico, poiché si risolve nel presente [..] l'uomo invece resiste sotto il grande e sempre più grande carico del passato: questo lo schiaccia a terra e lo piega da parte. Per ogni agire ci vuole oblìo: come per la vita di ogni essere organico ci vuole non solo luce, ma anche oscurità. La serenità, la buona coscienza, la lieta azione, la fiducia nel futuro dipendono [..] dal fatto che si sappia tanto bene dimenticare al tempo giusto, quanto ricordare al tempo giusto. .......F. Nietzsche (Considerazioni inattuali) "Ο άνθρωπος ζηλεύει τα ζώα, γιατί ξεχνούν γρήγορα. Τα ζώα ζούν μια ζωή χωρίς ιστορία, γιατί όλα τα λύνουν στο παρόν. Ο άνθρωπος όμως πρέπει ν'αντέχει κάτω από το όλο και μεγαλύτερο βάρος του παρελθόντος. Το παρελθόν συχνά τον ισοπεδώνει και τον γονατίζει. Για κάθε πράγμα χρειάζεται και λησμονιά. Όπως για κάθε ζωή χρειάζεται όχι μόνο ο ήλιος αλλά και το σκοτάδι. Η ησυχία, η ήρεμη συνείδηση, η καλή πράξη, η εμπιστοσύνη στο μέλλον εξαρτώνται, από την ικανότητα να μπορεί κανείς να ξεχνά στο κατάλληλο καιρό και να μπορεί να θυμάται όταν χρειάζεται. ......F. Nietzsche .....Trad. Lunapiena

Francesco De GREGORI: BUONANOTTE FIORELINO

Buonanotte fiorellino Καληνύχτα Λουλουδάκι ............. Buonanotte buonanotte amore mio Βuonanotte tra il telefono e il cielo ti ringrazio per avermi stupito per avermi giurato che e' vero il granturco nei campi e' maturo ed ho tanto bisogno di te. La coperta e' gelata e l'estate e' finita Buonanotte questa notte e' per te. Καληνύχτα, Καληνύχτα, αγάπη μου. Καληνύχτα μεταξύ τηλφώνου κι ουρανού, σ'ευχαριστώ που με ξάφνιασες, που μου ορκίστηκες ότι είναι αλήθεια, το καλαμπόκι στους αγρούς ωρίμασε και έχω τόσο ανάγκη από σένα. Η κουβέρτα είναι παγωμένη και το καλοκαίρι έχει τελειώσει. Καληνύχτα, αυτή η νύχτα είναι δική σου. Buonanotte buonanotte fiorellino Buonanotte tra le stelle e la stanza per sognarti devo averti vicino e vicino non e' ancora abbastanza ora un raggio di sole si e' fermato proprio sopra il mio biglietto scaduto tra i tuoi fiocchi di neve e le tue foglie di te Buonanotte questa notte e' per te. Καληνύχτα, Καληνύχτα λουλουδάκι Καληνύχτα μεταξύ αστεριών και δωματίου για να σ'ονειρευτώ πρέπει να σ'εχω κοντά μου και δεν είσαι πιά τόσο κοντά. Τώρα μια ακτίνα ήλιου σταμάτησε ακριβώς πάνω στο ληγμένο μου εισητήριο μεταξύ των νιφάδων από χιόνι και τα φύλλα που μου'χεις χαρίσει. Καληνύχτα, αυτ΄η νύχτα είναι δική σου. Buonanotte buonanotte monetina Buonanotte tra il mare e la pioggia la tristezza passerà domattina e l'anello resterà sulla spiaggia gli uccellini nel vento non si fanno mai male hanno ali più grandi di me e dall'alba al tramonto sono soli nel sole Buonanotte questa notte è per te. Καληνύχτα, Καληνύχτα, θησαυρέ μου. Καληνύχτα μεταξύ θάλασσας και βροχής, η θλίψη θα μου περάσει το πρωί και η βέρα θα μείνει στην αμμουδιά. Τα πουλάκια στον άνεμο δεν πληγώνονται ποτέ, έχουν μεγαλύτερα φτερά από τα δικά μου και απ'την αυγή μέχρι το σούρουπο είναι μόνα τους κάτω απ'τον ήλιο. Καληνύχτα, αυτή η νύχτα είναι δική σου. Francesco De GREGORI .........Trad. Lunapiena

FRANCESCO De GREGORI: La STORIA

La Storia Η Ιστορία La storia siamo noi nessuno si senta offeso

siamo noi questo prato di aghi sotto al cielo

La Storia siamo noi. Attenzione nessuno si senta escluso. Είμαστε εμείς η Ιστορία, κανείς ας μη παρεξηγείται. Είμαστε εμείς, αυτό το λιβάδι από βελόνες κάτω απ'τον ήλιο. Είμαστε εμείς η Ιστορία. Προσοχή, κανείς δεν εξαιρείται. La storia siamo noi siamo noi queste onde nel mare questo rumore che rompe il silenzio questo silenzio così difficile da masticare e poi ti dicono tutti sono uguali tutti rubano alla stessa maniera ma è solo un modo per convincerti a restare in casa quando viene la sera. Είμαστε εμείς αυτα τα κύματα της θάλασσας αυτός ο θόρυβος που σπάει τη σιωπή, αυτή η σιωπή που είναι τόσο δύσκολο να καταπιείς, και μετά σου λένε ότι όλοι είμαστε ίσοι, ότι όλοι κλέβουν με τον ίδιο τρόπο, αλλά είναι μόνο ένας τρόπος να σε πείσουν να μένεις στο σπίτι όταν έρχεται η νύχτα. Però la storia non si ferma davvero, davanti ad un portone la storia entra dentro le nostre stanze, le brucia la storia dà torto o dà ragione. Αλλά η Ιστορία δεν σταματά αλήθεια μπρός σε μια πόρτα, η Ιστορία μπαίνει μέσα στα δωμάτιά μας και τα καίει. Η Ιστορία δίνει άδικο ή δίνει δίκαιο. La storia siamo noi siamo noi che scriviamo le lettere siamo noi che abbiamo tutto da vincere, tutto da perdere. Είμαστε εμείς η Ιστορία είμαστε εμείς που γράφουμε τα γράμματα είμαστε εμείς που έχουμε όλα να τα κερδίσουμε, όλα να τα χάσουμε. Poi la gente, perché è la gente che fa la storia quando è il momento di scegliere e di andare te la ritrovi tutta con gli occhi aperti che sanno benissimo cosa fare quelli che hanno letto un milione di libri e quelli che non sanno nemmeno parlare ed è per questo che la storia dà i brividi e nessuno la può cambiare. Μετά οι άνθρωποι, γιατί είναι οι άνθρωποι που γράφουν την Ιστορία, όταν έρχεται η στιγμή να επιλέξουν και να προχωρήσουν, τους ξαναβρίσκεις με τα μάτια ανοιχτά που ξέρουν καλά τι πρέπει να κάνουν, αυτοί που διάβασαν ένα εκατομύριο βιβλία και εκείνοι που δεν γνωρίζουν ούτε καν να μιλήσουν. Κι είναι γι'αυτό που η Ιστορία μας ανατριχιάζει και κανείς ποτέ δεν μπορεί να την αλλάξει. La storia sai siamo noi siamo noi padri e figli siamo noi "bella ciao" che partiamo. La storia non ha nascondigli La storia non passa la mano La storia siamo noi siamo noi questo piatto di grano. Είμαστε εμείς η Ιστορία. Είμαστε εμείς γονείς και παιδιά. Είμαστε εμείς "bella ciao" που φεύγουμε. Η Ιστορία δεν έχει κρυψώνες Η Ιστορία δεν μεταφέρεται. Είμαστε εμείς η Ιστορία Είμαστε εμείς αυτό το πιάτο από σιτάρι. Francesco De Gregori............. Trad. Lunapiena

Πιστεύω σε Σένα... Φίλε! - Credo in Te.. amico!

Credo in te, amico.

Credo nel tuo sorriso,

finestra aperta nel tuo essere.

Credo nel tuo sguardo,

specchio della tua onestà.

Credo nella tua mano,

sempre tesa per dare.

Credo nel tuo abbraccio,

accoglienza sincera del tuo cuore.

Credo nella tua parola,

espressione di quel che ami e speri.

Credo in te, amico, così, semplicemente,

nell'eloquenza del silenzio.

Elena Oshiro ...................................... Σε σένα φίλε πιστεύω, Πιστεύω στο χαμόγελό σου, παράθυρο ανοιχτό της ύπαρξή σου. Πιστεύω στο βλέμμα σου, καθρέφτη της εντιμότητάς σου. Πιστεύω στο χέρι σου πάντα έτοιμο να δώσει. Πιστεύω στην αγκαλιά σου ειλικρινή αποδοχή της καρδιάς σου. Πιστεύω στα λόγια σου, έκφραση όσων αγαπάς και ελπίζεις. Πιστεύω σε σένα φίλε, έτσι απλά, στην ευγλωττία της σιωπής. ...............Elena Oshiro Trad. Lunapiena

ΨΩΜΙ και ΠΟΙΗΣΗ - PANE e POESIA

"Il pane è frutto della terra, ma benedetto dalla luce, dal Dio del tuono viene la gioia del vino. Το ψωμί είναι φρούτο της γης ευλογημένο από τον ήλιο, απ΄το θεό των κεραυνών

έρχεται η χαρά του οίνου. Così ripensiamo ai celesti che venerono un giorno e che ritorneranno al loro giusto tempo. Έτσι σκεφτόμαστε ξανά τους ουράνιους θεούς

οτι ήλθαν μια μέρα και θα επιστρέψουν ξανά το κατάλληλο χρόνο. Noi cantori diciamo un canto grave al Dio del vino e non come un vano pensiero suona la lode all'Antico." Κι εμείς τροβαδούροι ψέλνουμε, ένα βαρύ ύμνο στο θεό του οίνου, και ο έπαινος στο Αρχαίο, δεν ακούγεται σαν μια οποιαδήποτε κοινή σκέψη." Friedrich Holderlin trad. Lunapiena

ΜΟΝΟ οι ΠΟΙΗΤΕΣ....

“Solo dei poeti, ormai, solo della gente che lascia il cuore volare, che lascia la propria fantasia senza la pesantezza del quotidiano, è capace di pensare diversamente,

ed è questo di cui oggi avremmo bisogno.” Tiziano Terzani Μόνο οι ποιητές, πλέον, μόνο οι άνθρωποι που αφήνουν να φτερουγίζει η καρδιά, και επιτρέπουν την φαντασία τους δίχως το βάρος της καθημερινότητας, είναι ικανοί να σκεφτούν αλλοιώτικα, κι απ'αυτό έχουμε ανάγκη σήμερα. Tiziano Terzani trad. Lunapiena

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ....

Όσο μπορείς Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης ....................................................... Più che puoi

Se non hai la Vita che desideri

Cerca almeno questo,

per quando passa dalle tue mani,

Non sciuparla nel troppo commercio

con la gente che parla senza pensare,

in un vai via frenetico.

Non sciuparla portandola in giro

in balia del quotidiano,

gioco balordo degli incontri

e degli inviti senza senso,

fino a diventare estranea,

come un grande peso.

K. Kavafis Trad. Lunapiena

ΚΑΛΗΜΕΡΑ - BUONA GIORNATA

OGNI MATTINA..... Ogni mattina, appena ti alzi da letto ricordati di rivolgere un pensiero alla vita e alla grande fortuna che hai di esistere affinché esso ti accompagni durante la giornata ampliandoti le gioie e riducendo i dispiaceri. Κάθε πρωί, όταν σηκώνεσαι απ'το κρεββάτι θυμήσου να κάνεις μια σκέψη για τη Ζωή, για την μεγάλη τύχη που έχεις να υπάρχεις, και να σε συνοδεύει αυτή η σκέψη όλη τη μέρα, ν'αυξάνεται η χαρά και να μειώνεται η θλίψη. Ogni mattina, mentre ti vesti ricordati di rivolgere un pensiero al mondo e all’immensa bellezza di cui ti fa dono affinché tu possa riempirti gli occhi del bello che c’è in ogni cosa che vedi. Κάθε πρωί, την ώρα που αρχίζεις να ντύνεσαι θυμήσου να κάνεις μια σκέψη για τον κόσμο, και την υπέροχη ομορφιά που σου χαρίζει, για να γεμίσουν τα μάτια σου με το κάλλος που υπάρχει σ'όλα τα πράγματα που βλέπεις. Ogni mattina, mentre ti bagni il viso ricordati di rivolgere un pensiero all’amore affinché colori d’arcobaleno la tua mente e ti spinga a donare il meglio di te agli altri. Κάθε πρωί που πλένεις το πρόσωπό σου Θυμήσου να κάνεις μια σκέψη για την αγάπη, μέχρι να γεμίσει ο νους με χρώματα τ'ουράνιου τόξου, και να επιθυμείς να δώσεις το καλύτερο για τους άλλους. Ogni mattina, mentre bevi il tuo caffè… ricordati di rivolgere un pensiero alla morte affinché ti faccia apprezzare, ogni istante del giorno e ti sproni ad agire per favorire la vita... Κάθε πρωί όταν πίνεις τον καφέ σου... θυμήσου να κάνεις και μια σκέψη για το θάνατο, για να εκτιμήσεις έτσι κάθε λεπτό της μέρας, που θα σε ωθήσει να δράσεις υπέρ της Ζωής. Omar Falworth Trad. Lunapiena

Κι ΑΠΟΨΕ - Anche STASERA

Κι ΑΠΟΨΕ Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη και είχε το δικό σου πρόσωπο, μου χαμογέλασε ξανά η ελπίδα, το γλυκό κάλεσμα της ζωής, δεν μπόρεσα ν'αντισταθώ στο καλεσμά της, και χάθηκα στο απέραντο γαλάζιο της. Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη κι είχε την δική σου ανάσα, μ'άγγιξε γλυκά το χέρι της ευτυχίας, το τρυφερό χάδι που ξανανιώνει, δεν μπόρεσα ν'αντισταθώ στον άνεμο και πέταξα μαζί σου στ'ουρανού το απέραντο. Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη και είχε τον ήχο της φωνή σου, μου ψιθύρισε ξανά το παλιό παραμύθι, τον αρχαίο μύθο για την γέννηση του κόσμου, κάπου ανάμεσα στ'όνειρο και την αλήθεια γιορτάζεται από πάντα η ζωή, με τη θεική αρμονία του χορού των ψυχών. Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη και είχε την δική σου ουσία, ήπια όλο το νέκταρ από τα άνθη σου, και μέθυσα απ'τα λόγια σου...., έτσι βρεθήκαμε ξανά στο βασίλειο του ονείρου, παραδομένοι στην αγκαλιά της απόλυτης αποδοχής. Lunapiena .......................................................... Anche STASERA Ho sognato ancora stasera l'Amore ed aveva il Tuo volto... mi ha sorriso ancora la speranza quel dolce ricchiamo di Vita, non ho potuto resistere al suo invito e mi son persa all'infinito del suo azzurro. Ho sognato ancora stasera l'Amore ed aveva il Tuo respiro... mi ha toccato la mano della felicità quel dolce soffio... che fa rinascere, non ho potuto resistere al suo vento ed ho volato con Te, nell'infinito del cielo. Ho sognato ancora stasera l'Amore ed aveva la Tua voce... mi ha raccontato piano l'antica favola il suo mito, sulla nascita del mondo, tra sogno e realtà si festeggia la vita nell'armonia divina del ballo delle anime. Ho sognato ancora stasera l'Amore ed aveva la Tua essenza... ho bevuto tutto il nectar del tuo fiore e mi son ubbriacata dalle tue parole,... trasportati insieme al regno del sogno abbandonati sul braccio dell'assoluta fiducia. Lunapiena

ΚΚ

O. ELYTIS

" Όποιος μπορεί και φροντίζει την ερημιά έχει ακόμη ανθρώπους μέσα του" "Chi è capace di aver premura del deserto, ha ancora dentro di se l'uomo" "Δίνε τον χρόνο σου δωρεάν αν θέλεις να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια... και πάνω απ’oλα... στην κακή μοιρασιά πάντα ο Θεός ζημιώνεται". "Regala il tuo τempo gratis, se vuoi che ti rimane un po di dignità.... e pensa che nell'ingiusta spartizione, da sempre si nuoce anche Dio." O. Elytis Trad. Lunapiena

FABRIZIO DE ANDRE'

Fabrizio De André σαν σήμερα στις 18 Φεβρουαρίου 1940, γεννήθηκε στη Γένοβα. Ηταν ένας από τους πιο γνώστούς, πιό ευαίσθητους και σημαντικότερους Ιταλούς τραγουδιστές. Στα τραγούδια του αναφερόταν κυρίως στους περιθωριοποιημένους, τους επαναστάτες και τους άτυχους. Πολλά από τα έργα του θεωρούνται ποιητικά έργα και έχουν συμπεριληφθεί στα σχολικά κείμενα της Ιταλίας. 40 χρόνια δημιουργίας.... 40 χρόνια δράση.... εξέδωσε περισσότερα από 20 ποιοτικά άλμπουμ. Έφυγε από κοντά μας στις 11 Ιανουαρίου 1999. Προς τιμήν του έχει δημιουργηθεί βραβείο που φέρει το όνομά του. http://www.viadelcampo.com/index.html

ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ - SENSIBILITA'

Τι είναι για Σας ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ? Οι ορισμοί που δίνονται στα Λεξικά είναι: 1. Ιδιότητα ενός αντικειμένου ή οργανισμού να αντιδρά εύκολα και γρήγορα σε ένα ερέθισμα. 2. Χαρακτηριστικό των ανθρώπων που συγκινούνται εύκολα με αφορμή ερεθίσματα, θέματα και καταστάσεις από το περιβάλλον. 3. Δυνατότητα ενός οργάνου να λειτουργεί με μεγάλη ακρίβεια ή να αντιδρά εύκολα στις φυσικές επιδράσεις. Όμως η χρήση της λέξης "ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ" είναι πιό συχνή και δεν ανταποκρίνεται πάντα στους παραπάνω ορισμούς. Ο Φρόυντ έγραψε, "όπου κι αν πάω, βρίσκω έναν ποιητή που έχει πάει εκεί πριν από εμένα". Οι ευαίσθητοι ποιητές φαίνεται να γνώριζαν από πάντα ότι η αληθινή ευφυια η αρμονία του μυαλού και της καρδιάς, της σκέψης και του αισθήματος. Τα τελευταία χρόνια ο Goleman όρισε την "Emotional Intelligence" σαν συμπλήρωμα του δείκτη Νοημοσύνης, που συμπεριλαμβάνει αυτογνωσία, έλεγχο του παρορμητισμού, ζήλο και κινητοποίηση, εμπάθεια και κοινωνικές ικανότητες. Τελευταία ο ορισμός ανανεώθηκε, εστιάζοντας περισσότερο στην Ευαισθησία του ατόμου: "Η συναισθηματική νοημοσύνη περικλείει την ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι με ακρίβεια, να εκτιμάς και να εκφράζεις το συναίσθημα, την ικανότητα να αναδύεις και να γεννάς συναισθήματα όταν αυτά βοηθούν τη σκέψη, την ικανότητα να καταλαβαίνεις το συναίσθημα και την συναισθηματική γνώση και την ικανότητα να ελέγχεις τα συναισθήματα ώστε να προωθείς τη συναισθηματική και διανοητική ανάπτυξη". Lunapiena

Το Πρώτο Χιόνι - La Prima Neve

La Prima Neve Bianche farfalle che volano lasciate trasportare dal vento, in un ballo di Bacco. Fiocchi di neve. Vergine velo di purità regalato dall'amore del cielo che cerca di asciuggare le lacrime della povera Madre Terra, la sua sposa che piange per la sofferenza dei suoi figli. Bianche farfalle che giocano con i rami ancora vestiti con le foglie colorate di rossa, e di giallastro della passione... nell' ultimo atto d'amore. Canta il vento versi d'addio al triste saluto del Novembre. Le foglie cominciano a ballare seguendo i fiocchi di Neve in un ballo d' Amore... Bianche farfalle che volano foglie colorate che ballano fiocchi di Neve regalando allegria e gioia, al triste canto del Vento... La Luna nascosta... in Attesa sotto le nuvole grigie. Il gioco di Vita con l'Amore... La natura sa ancora sorridere alla rabbia d'Uomo Lunapiena .....................................................

Το Πρώτο Χιόνι Λευκές πεταλούδες τριγύρω παραδομένες στη ζάλη τ'ανέμου στήσαν χορό βακχικό. Νιφάδες του Χιονιού. Παρθενικό πέπλο αγνότητας χάρησε η αγάπη τ'ουρανού στη άμοιρη Μάνα Γη, για να στεγνώσει τα δάκρυά της απ'τον άδικο πόνο των παιδών της. Λευκές πεταλούδες που παίζουν με τα τελευταία φύλλα των δέντρων και τα ημίγυμνα θυμωμένα κλαδιά, στη τελευταία πράξη αγάπης, πριν πέσει για πάντα η αυλαία. Αποχαιρετιστήριο τραγούδι τ'ανέμου στο θλιμμένο αντίο του Νοέμβρη. Και τα φύλλα ακολουθούν σαστισμένα τις άσπρες νιφάδες του χιονιού που 'χαν στήσει χορό ερωτικό. Μεθυσμένες λευκές πεταλούδες Ζαλισμένα κίτρινα φύλλα, άσπρες νιφάδες του χιονιού, στο τρελό στροβίλισμα τ'ανέμου την θλίψη μετατρέπουν σε κέφι. Και το φεγγάρι κρυμμένο... περιμένει κάτω απ' τα γκρίζα σύννεφα. Παιχνίδι αιώνιο της ζωής με την Αγάπη. Η φύση ξέρει ακόμα να γελά ενάντια στου ανθρώπου το θυμό. Lunapiena

Χειμωνίατικη Μέρα - Giornata d'Inverno

Χειμωνιάτικη Μέρα

Ποίηση είναι τ'ουρανού,

το χιόνι τα σύννεφα στέλνουν

άσπρες νότες που λικνίζονται στον άνεμο,

με το λευκό νυφικό της πέπλο

ντύνεται η γη και καρτερεί

το χάδι του ήλιου.

Στο χειμωνιάτικο γλέντι

μέθυσε.. ο άνεμος

και στήσαν χορό οι νιφάδες.

Άσπρο χαλί άπλωθηκε στο χώμα

για να περάσει η αυγή,

του Ήλιου η κόρη, η ντροπαλή.

********

Giornata d'Inverno

Poesia del cielo è la neve

Le nuvole mandano bianche note

che danzano al vento,

bianco vestito di sposa mette la terra,

in attesa... della dolce carezza del sole.

Nella festa d'Inverno

si è ubbriacato il vento..

ballano i fiocchi di neve.

Bianco piumone distende sulla terra,

per accogliere l'alba,

la timida figlia del sole.

Lunapiena

ΑΡΛΕΤΑ - ARLETA

ΑΡΛΕΤΑ

Ξεχωριστή ερμηνεύτρια και στιχουργός της σύγχρονης Ελλάδας. Η ευαισθησία της φτάνει μέσα από την ιδιαίτερη μελωδική εκφραστική φωνή της και αγγίζει όποιον ακούει τα τραγούδια της.

Περισσότερα από 40 χρόνια στη Ελληνική μουσική σκηνή, είναι μια γλυκειά και τρυφερή λάτρης του τραγουδιού. Είναι από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους του "Νέου Κύματος" στη δεκαετία του '60.

Ο πρώτος της δίσκος "Τραγουδά η Αρλέτα" κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, το 1966, και λογοκρίθηκε από την Χούντα, αργότερα. Το πρώτο της τραγούδι "Τα μικρά Παιδιά" κυκλοφόρησε το 1967

στο δίσκο "Αρλέτα 2". Αρχικά τραγούδησε Μ. Χατζιδάκη και Γ. Σπανό. Πολλά από τα τραγούδια αυτά παραμένουν αγαπημένα και τραγουδούνται μέχρι σήμερα. Ποιός δεν τραγούδησε μαζί της το "Μια φορά θυμάμαι.. μ'αγαπούσες".... της εποχής εκείνης?

Στη πορεία τραγούδησε Μ. Θεοδωράκη, μελωποιημένη ποίηση του F. G. Lorca που τη συνόδευε με την κιθάρα της.

Ποιός μπορεί να ξεχάσει το: >> Arleta - Mi milas allo gi' agapi (70's, live) με το Δ. Σαβόπουλο?

Πάντα διάλεγε με ιδιαίτερη ευαισθησία τους στίχους και τους χάιδευε λες, με την ιδιαίτερη φωνή της. Ας θυμηθούμε το: >>Arleta - Tsai Giasemiou , και το:

>>Arleta - ta isixa vradia , σε στίχους της Μ. Κριεζή.

*****

Είναι από τους λίγους ερμηνευτές που σεβάστηκαν τόσο πολύ τα λόγια της καρδιάς των στιχουργών. Στιχουργός και η ίδια, μας χάρησε τον καταπληκτικό δίσκο με δικά της τραγούδια "Άσε τα κρυφά κρυμένα" το 1991, ενώ το 1993 μας χάρησε

με την μοναδική ερμηνεία της παλιά αγαπημένα τραγούδια, με το δίσκο της:

"Μετά Τιμής". Αξέχαστες σε όλους μας έχουν μείνει και οι καταπληκτικές της Συναυλίες, στο Λυκαβητό και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.... Το 1997 κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο εικονογραφημένο από την ίδια, με κείμενα πεζά και ποιήματα από τις εκδ. Καστανιώτη... πού αντανακλά την πολύπλευρη ικανότητα και την ιδιαίτερη προσωπικότητα της Αρλέτας.

Οι συνεντεύξεις της, οι απόψεις της για την ζωή, το ιδιαίτερο χιούμορ της και η γλυκύτητα στην εικοινωνία με τον κόσμο, αντανακλούν τον άνθρωπο με άποψη, καρδιά και βαθειά σκέψη......

******

Αυτές τις μέρες δίνει την πιό μεγάλη μάχη της... Μέχρι στιγμής παλεύει πολύ Καλά. Τα τελευταία Νέα είναι αισιόδοξα. Η καρδιά μας και η σκέψη μας είναι κοντά της... μια νότα αγάπης και ευγνωμοσύνης για όσα μας χάρησε.. με την βαθεία ελπίδα να την δούμε και πάλι γλυκειά, δημιουργική και γελαστή...

Lunapiena

ΑΡΛΕΤΑ - ARLETA

ΑΡΛΕΤΑ Το όνομα της Αρλέτας είναι δεμένο με γλυκιά μελωδία. Αρλέτα σημαίνει μουσική. Το πραγματικό της όνομα είναι Νικολέτα Τσάπρα. Γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών. Στη δισκογραφία μπήκε το 1967. Προσωπική δισκογραφία: "Τραγουδά η Αρλέτα", "Αρλέτα 2", "12+1 Τραγούδια του Χατζιδάκι με την Αρλέτα", "Έξι Ημέρες", "Τα Ωραιότερα Τραγούδια", "Ταξιδεύοντας", "Romancero Gitano", "Τα Ωραιότερα Τραγούδια 2", "Περίπου", "Ζητάτε να σας Πω", "Μεγάλες Επιτυχίες", "Μετά Τιμής". Συμμετοχές: "Ανθολογία Β", "Το Νέο Κύμα Τραγουδά Χατζιδάκι", "Ερωφίλη", "Τρίτη Ανθολογία", "Παιδί της Γης", "Ίσως Φταίνε τα Φεγγάρια", "Το Τραγούδι Γυμνό", "Πασπαρτού", "Ονειροκλέφτης".

Nικήφορος Βρεττάκος

Ολυνυχτία

Δε με κατάλαβες, όλη τη νύχτα ήμουνα πλάϊ σου,

προσπαθούσα να κλείσω τα παράθυρα, πάλευα - όλη τη νύχτα.

Ο αγέρας επέμενε.

Άπλωσα τότε τις παλάμες μου πάνω σου

σαν δυο φύλλα ουρανού και σε σκέπασα.

Έπειτα βγήκα στον εξώστη και κοίταζα

δίχως χέρια τον κόσμο.

Βρεττάκος Νικηφόρος

.........................................................

Veglia

Non mi avevi capito,

tutta la notte ero accando a te,

mi sforzavo a chiudere le finestre,

lottavo - tutta la notte.

Il Vento insisteva.

Ho disteso le mie mani su di te,

come due foglie del cielo e ti ho coperta.

Alla fine sono uscito sul balcone

e ho guardato il mondo senza mani.

Nikiforos Vrettakos

trad. Lunapiena

ΦΙΛΟΣ είναι.....

L' AMICO e'...

quella stella che segue il tuo cammino,

nel buio della lunga Notte d'inverno,

il sorriso del tramonto che regala speranza,

un caldo sguardo nella tua strada solitaria,

un abbraccio sempre aperto al tuo dolore,

quella carezza tenera sulle tue ferite,

quella mano che ferma ogni tua caduta,

come il severo maestro della ragione,

è un porto che accoglie ogni tua fermata,

ma anche il Faro costante ed accesso,

che ti prottege dalle rocce nascoste nel buio.

E' come l'ombra che non ti lascia solo mai, in silenzio prottege le tue virtù.. La tua gioia li regala sorrisi di felicità, e le tue lacrime riveste con compassione, è il tuo angelo sempre presente, per provedere i tuoi errori.... L'Amico e'... la tua scelta migliore della Vita. Lunapiena .......................... Φίλος είναι.... εκείνο τ'άστρο που ακολουθεί τα βηματά σου μες το σκοτάδι μιας χειμωνιάτικης νύχτας, το χαμόγελο του ήλιου που χαρίζει ελπίδα, μια αγκαλιά ανοιχτή όταν πονάς, ένα χάδι τρυφερό για τις πληγές σου, ένα χέρι που σε κρατά όταν πας να πέσεις, ο οβαρός δάσκαλος της Λογικής. Είναι ένα λιμάνι που πιστά σε περιμένει ένας Φάρος πάντα σταθερά φωτεινός που σε προστατεύει από τον κρυμένο ύφαλο. Σαν την σκιά σ'ακολουθεί στη σιωπή κρατά τις αρετές σου. Η χαρά σου του χαρίζει χαμόγελο ευτυχίας και τα δακρυά σου σκουπίζει με συμπόνεια. Είναι ό άγγελος που δίπλα σου περπατά για να σε γλυτώσει απ'τα λάθη. Ο Φίλος είναι... η καλύτερη επιλογή της ζωής σου. Lunapiena

ΠΗΓΑΣΟΣ - PEGASUS

Perseus Ritorna a Serifos Perseus, il figlio di Zeus e di Danae, nacque in una torre di bronzo,

dove Acrisio, il re di Argos,

aveva imprigionato la figlia Danae

ma Zeus, un Dio innamorato,

trasformato in pioggia d'oro,

e' riuscito ad amarla.... da quel amore divino e' nato Perseus.

Ma il destino, del figlio divino

lo porto' ad uccidere la gorgona, con gli occhi ghiacciati, che trasformava in pietra chi osava a guardare il suo volto,

il volto terribile di Medusa....

L'astuzia divina di Atene protegge e salva, il figlio di Zeus,

è cosi che Perseus, e' riuscito ad uccidere la mostruosa donna!

con l'aiuto della saggezza di un altra Donna,

e una goccia del suo sangue caduto sulla terra ha dato la vita ad un cavalo alato... chiamato Pegasus, come l'acqua della fontana che sorge dai visceri della terra, la Grande Madre che salva Perseus e lo trasporta a Serifos. Con l'aiuto dell'orribile testa della Medousa salvò Danae, la propria madre, dalla schiavitù. Sulla sua strada vide la bella Andromeda legata su una roccia da un mostro marino, la salvò e la porta con sè a Serifos.

Quante avventure occorrono....per diventare un uomo maturo per l'Amore?

Lunapiena ......................................................... Ο ΠΕΡΣΕΑΣ επιστρέφει στη ΣΕΡΙΦΟ Ο Περσέας, γιός του Δία και της Δανάης γεννήθηκε σ'ένα μπρούτζινο πύργο, που ο Ακρίσιος, ο βασιλιάς του Άργους φυλάκησε την Δανάη. Ο Δίας ερωτευμένος με την όμορφη κόρη, μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή

και έφτασε μέχρι το κελί της Δανάης. Αυτός ο θείος έρωτας γέννησε τον Περσέα.

Αλλά η μοίρα του θεικού παιδιού όρισε να σκοτώσει την γοργόνα με το παγωμένο βλέμμα, που πέτρωνε όποιον τολμούσε να δεί το προσωπό της, το φοβερό πρόσωπο της Μέδουσας. Της Αθηνάς η θεία πονηριά προστάτευσε κι έσωσε το γιό του Δία. Έτσι κατόρθωσε ο Περέας να σωθεί από το θηλυκό τέρας, με την βοήθεια της φρόνησης μιάς άλλης Γυναίκας, αλλά πριν πεθάνει το τέρας, μια σταγόνα από το αίμα του πέφτοντας στη γή έδωσε ζωή στο φτερωτό άλογο, που το λέγαν Πήγασο και έσωσε τον Περσέα μεταφέροντάς τον στη ήρεμη νήσο, Σέριφο. Δείχνοντας τη τρομερή όψη του θηλυκού τέρατος έσωσε πρώτα την Δανάη από την φυλακή της. Στο δρόμο του συναντά την όμορφη Ανδρομέδα, δεμένη σ'ένα βράχο, που φύλαγε ένα θαλάσσιο τέρας την έσωσε και την πήρε μαζί του στη Σέριφο.

Πόσες περιπέτειες απαιτούνται να ξεπεράσει ένας άνδρας για να γίνει ώριμος για να μπορέσει ν'αγαπήσει? Lunapiena

UMBERTO ECO

"STORIA della BELLEZZA" (2004) "STORIA della BRUTTEZZA" (2007) Due meravigliosi regali di Bellezza dello spirito umano, un vero Tesoro d'Arte, un biglietto per un magnifico viaggio nell'universo della cultura Umana. Umberto Eco e' una vera mente aperta, una lucente presenza nel grigio del nostro mondo. Lunapiena "ΙΣΤΟΡΙΑ της ΟΜΟΦΙΑΣ" (2004) "ΙΣΤΟΡΙΟ της ΑΣΧΗΜΙΑΣ" (2007) Δυό καταπληκτικά δώρa Ομορφιάς του ανθρώπινου νού , ένας πραγματικός θησαυρός της Τέχνης, ένα εισητήριο για ένα θαυμάσιο ταξίδι στο σύμπαν της ανθρώπινης κουλτούρας. Ο Umberto Eco συνεχίζει να είναι ένα από τα πιό ανοιχτά πνεύματα των καιρών μας, μια φωτεινή παρουσία στο γκρίζο κόσμο που ζούμε. Lunapiena

FRANCO BATTIATO

E Ti vengo a cercare ................... E Ti vengo a cercare anche solo per vederti o parlare perche' ho bisogno della tua presenza per capire meglio la mia essenza.

Questo sentimento popolare nasce da meccaniche divine un sentimento mistico e sensuale mi imprigiona a Te...

Dovrei cambiare l'oggetto dei miei desideri non accontentarmi di piccole gioie quotidiane fare come l'eremita che rinuncia a se'...

E Ti vengo a cercare con la scusa di doverti parlare perche' mi piace cio' che pensi e che dici perche' in Te vedo le mie radici... Questo secolo oramai alla fine saturo di parassiti senza dignita'mi spinge solo ad essere migliorecon piu' volonta'...

Emanciparmi dall'incubo delle passioni cercare l'Uno al di sopra del Bene e del Male essere l'immagine divina di questa realta'...

E Ti vengo a cercare perche' sto bene con Te perche' ho bisogno della Tua presenza... Franco Battiato ............................... Κι Έρχομαι να Σε Ψάξω Κι έρχομαι να σε ψάξω μόνο για να σε δώ ή να σου μιλήσω γιατί έχω ανάγκη την παρουσία σου για να καταλάβω καλύτερα την δική μου ύπαρξη.

Αυτό το κοινό συναίσθημα γεννιέται με θεικό μηχανισμό ένα μυστηριακό και αισθησιακό γίγνεσθαι με φυλακίζει σε σένα. Θα πρέπει ν'αλλάξω το αντικείμενο του πόθου μου, να μη μου αρκούν πιά οι μικρές καθημερινές χαρες να γίνω σαν τον ερημίτη που παραιτείται απ'όλα...

Και να έλθω να σε ψάξω με αφορμή να σου μιλήσω γιατί μ'αρέσει αυτό που σκέφτεσαι κι αυτό που λές, γιατί μέσα σου βρίσκω τις ρίζες μου. Το τέλος αυτού του αιώνα που είναι γεμάτος από παράσιτα χωρίς καμμιά αξιοπρέπεια, με ωθεί να γίνομαι καλύτερος με μεγαλύτερη θέληση... Ν'απελευθερωθώ από τον εφιάλτη των παθών ψάχνοντας το ΕΝΑ, πέρα από το Καλό ή το Κακόνα γίνω η θεική εικόνα αυτής της πραγματικότητας... Κι έρχομαι να σε ψάξω γιατί είμαι καλά με σένα γιατί έχω ανάγκη από την δική σου παρουσία. Franco Battiato (Trad. Lunapiena)

BUON San VALENTINO

La felicità è Amore, nient'altro. Felice è chi sa amare. Amore è ogni moto della nostra anima in cui essa sente se stessa e percepisce la propria vita. Felice è dunque chi è capace di amare molto. Ma amare e desiderare non sono la stessa cosa. L'amore è desiderio fattosi saggio; l'amore non vuole avere, vuole soltanto dare. Herman Hesse ........................................... ΕΥΤΥΧΙΑ είναι Μόνο ΑΓΑΠΗ Είναι Ευτυχισμένος όποιος ξέρει ν'αγαπά. Είναι Αγάπη κάθε κίνηση της ψυχής που την νοιώθουμε δική μας και μας βοηθά να καταλάβουμε την Ζωή. Είναι Ευτιχισμένος όποιος κατάφερε να Αγαπήσει πολύ. Αγάπη όμως και επιθυμία δεν είναι το ίδιο αίσθημα. Αγάπη είναι η Επιθυμία που έγινε Φρόνηση. Η Αγάπη δεν ζητά να πάρει Επιθυμεί μόνο να ΔΩΣΕΙ. Hermann Hesse (Trad. Lunapiena)

Ο Μικρός Πρίγκιπας - Il Piccolo Principe

dal "Piccolo Principe".... Và a rivedere le rose. Capirai che la tua è unica al mondo. "Quando ritornerai a dirmi addio, ti regalerò un segreto". Il piccolo principe se ne andò a rivedere le rose."Voi non siete per niente simili alla mia rosa, voi non siete ancora niente", disse. "Nessuno vi ha addomesticato, e voi non avete addomesticato nessuno. Voi siete come era la mia volpe. Non era che una volpe uguale a centomila altre. Ma ne ho fatto il mio amico ed ora è per me unica al mondo".E le rose erano a disagio."Voi siete belle, ma siete vuote", disse ancora. "Non si può morire per voi. Certamente, un qualsiasi passante crederebbe che la mia rosa vi rassomigli, ma lei, lei sola, è più importante di tutte voi, perchè è lei che ho innaffiata. Perchè è lei che ho messa sotto la campana di vetro. Perchè è lei che ho riparata col paravento. Perchè su di lei ho ucciso i bruchi. Perchè è lei che ho ascoltato lamentarsi o vantarsi, o anche qualche volta tacere. Perchè è la mia rosa".E ritornò dalla volpe. "Addio", disse."Addio", disse la volpe. "Ecco il mio segreto. E' molto semplice: non si vede bene che col cuore. L'essenziale è invisibile agli occhi"."E' il tempo che tu hai perduto per la tua rosa che ha fatto la tua rosa così importante""Gli uomini hanno dimenticato questa verità. Ma tu non la devi dimenticare. Tu diventi responsabile per sempre di quello che hai addomesticato. Tu sei responsabile della tua rosa....". Antoine de Saint-Exupéry ........................................................... Ο Μικρός Πρίγκιπας "Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις ότι το δικό σου είναι μοναδικό. Όταν θα γυρίσεις να με χαιρετήσεις θα σου πώ ένα μυστικό." είπε η αλεπού. Ο μικρός Πρίγκιπας πήγε στο χωράφι με τα τριαντάφυλλα. "Εσείς δεν μοιάζεται καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο. Δεν είστε καθόλου όμορφα. Δεν σας εξημέρωσε κανείς. Είστε σαν την αλεπού, που πριν γίνει φίλη μου, έμοιαζε με όλες τις άλλες. Δεν ήταν τίποτα για μένα. Τώρα είναι φίλη μου και είναι μοναδική στο κόσμο"Τα τριαντάφυλλα σάστισαν. "Είστε όμορφα, αλλά πολύ κοινά" συνέχισε. "Κανείς δεν νοιάζεται για σας. Ίσως κάποιος σκεφτεί ότι και το δικό μου τριαντάφυλλο σας μοιάζει. Μα θα κάνει λάθος. Το τριαντάφυλλό μου, είναι μοναδικό. Το είδα να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Το πότισα, το προστάτευσα από τον άνεμο και τις κάμπιες. Το ένοιωσα να παραπονιέται και να καμαρώνει, το παρατηρούσα στη σιωπή. Είναι το δικό μου Τριαντάφυλλο." Μετά ξαναγύρισε στην αλεπού για να την αποχαιρετήσει."Αντίο" είπε. "Αντίο" απάντησε με ένα δάκρυ και η αλεπού. "Τώρα κατάλαβες το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό. Μόνο με τα μάτια της καρδιά μπορείς να δείς καθαρά. Το ουσιώδες είναι αόρατο στα μάτια." "Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σουπου το κάνει τόσο σημαντικό για σένα.""Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την μεγάλη αλήθεια. Εσύ μην την ξεχάσεις ποτέ. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ότι καταφέρνεις να εξημερώσεις. Είσαι υπεύθυνος για το δικό σου Τριαντάφυλλο." Antoine de Saint-Exupéry (Μετ. Lunapiena)

Κ. ΚΑΡΙΩΤΑΚΗΣ - K. KARΙOTAKIS

ΑΙΣΟΔΟΞΙΑ Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου. Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση μ' αυτοκρατορικήν εξάρτυση πρωινού θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού και με τον ήλιον όπου θα τα διαπεράσει. Ας υποθέσουμε πως είμαστε εκει πέρα, σε χώρες άγνωστες της Δύσης, του Βορρά, ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα, οι ξένοι μας βλέπουνε περίεργα, σοβαρά. Για να μας δεχτεί κάποια λαίδη τρυφερά, έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα. Ας υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν τα παντελόνια μας, και, με του πτερνιτήρος το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν. Πηγαίνουμε -σημαίες στον άνεμο χτυπούν- ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος. Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει από εκατό δρόμους τα όρια της σιγής, κι ας τραγουδήσουμε, το τραγούδι μας να μοιάσει νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής- τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης, και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει. Κ. Καριωτάκης

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ - K. KAVAFIS

Η πόλις Είπες "Θα πάγω σ' άλλη γη,

θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί

καλλίτερη από αυτή.

Κάθε προσπάθειά μου μια καταδίκη

είναι γραφτή κ' είν'η καρδιά μου

-σαν νεκρός- θαμένη.

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν

αυτόν θα μένει.

Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω

ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,

που τόσα χρόνια πέρασα

και ρήμαξα και χάλασα." Καινούριους τόπους δεν θα βρεις,

δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα σε ακολουθεί.

Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους.

Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς

και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.

Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις.

Για τα αλλού -μη ελπίζεις-

δεν έχει πλοίο για σε,

δεν έχει οδό.

Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ

στην κώχη τούτη την μικρή,

σ' όλην την γη την χάλασες.

Κ. Καβάφης

....................................... La Città Hai detto: "Andrò per altra terra ed altro mare. Una città migliore di questa ci sarà. Tutti gli sforzi sono una condanna scritta. E qua giace sepolto, come un morto, il cuore. E fino a quando, in questo desolato languore? Dove mi volgo, dove l'occhio giro, macerie nere della vita miro, ch'io non seppi, per anni, che perdere e schiantare" Nè terre nuove troverai, nè nuovi mari. Ti verrà dietro la città. Per le vie girerai: le stesse. E negli stessi quartieri invecchierai, ti farai bianco nelle stesse mura. Perenne approdo, questa città. Per la ventura nave non c'è nè via speranza vana! La vita che schiantasti in questa tana breve, in tutta la terra l'hai persa, in tutti i mari. Constantinos Kavafis La città, in Poesie, Mondadori 1991, a cura di Filippo Maria Pontani