LUCIO BATTISTI - MOGOL

Il Mio canto Libero

To Ελεύθερο Τραγούδι μου

In un mondo che non ci vuole più

il mio canto libero sei tu

E l'immensità si apre intorno a noi

al di là del limite degli occhi tuoi.

Nasce il sentimento

nasce in mezzo al pianto

e s'innalza altissimo e va

e vola sulle accuse della gente

a tutti i suoi retaggi indifferente

sorretto da un anelito d'amore,

di vero amore.

Σ'ένα κόσμο που δεν μας θέλει πιά,

το δικό μου ελεύθερο τραγούδι, είσαι εσύ.

Και η απεραντοσύνη ανοίγεται μπροστά μας

πέρα από τον ορίζοντα των ματιών σου.

Γεννιέται το συναίσθημα,

γεννιέται μέσα απ'τα δάκρυα

και υψώνεται και πάει και πετά

πάνω από τα κατηγορώ του κόσμου

και όλες οι κληρονομιές του αδιάφορες

στηριγμένο σε ένα κρίκο αγάπης,

πραγματικής αγάπης.

In un mondo che

- Pietre un giorno case prigioniero è -

ricoperte dalle rose selvatiche

respiriamo liberi io e te -

rivivono ci chiamano.

E la verità - Boschi abbandonati

si offre nuda a noi -perciò sopravvissuti

vergini e limpida è l'immagine

- si aprono ormai - ci abbracciano

Nuove sensazioni, giovani emozioni,

si esprimono purissime in noi.

La veste dei fantasmi del passato

cadendo lascia il quadro immacolato

e s'alza un vento tiepido d'amore,

di vero amore.

Σ'ένα κόσμο που σε πέτρινα σπίτια

είναι φυλακισμένος-

ντυμένος με άγρια τριαντάφυλλα,

αναπνέουμε ελεύθεροι, εγώ και σύ,

-ζωντανεύουν ξανά και μας καλούν.

Και η αλήθεια - δάση εγκαταλελειμένα

μας χαρίζεται γυμνή - γι'αυτό επιβιώνουμε

αγνοί, φωτεινή είναι η εικόνα,

- ανοίγονται τελικά - μας αγκαλιάζουν.

Καινούργιες αισθήσεις - νέες συγκινήσεις

εκφράζονται καθαρά μέσα μας.

Φεύγουν οι σκιές των φαντασμάτων απ'το παρελθόν και μένει μια άσπιλη εικόνα

και πνέει ένας γλυκός άνεμος αγάπης,

πραγμαικής αγάπης.

E riscopro te dolce compagna

che non sai domandare ma sai

che ovunque andrai al fianco tuo

mi avrai se tu lo vuoi.

Pietre un giorno case ricoperte

dalle rose selvatiche, rivivono e ci chiamano.

Boschi abbandonati e perciò sopravvissuti

vergini si aprono e ci abbracciano.

Και σε ξαναβρίσκω, γλυκειά μου συντροφιά,

που δεν ξέρεις να ρωτάς, μα ξέρεις καλά..

ότι θα με έχεις δίπλα σου, αν το θελήσεις.

Πέτρινα σπίτια σκεπασμένα

από άγρια τριαντάφυλλα,

ξαναζούν και μας καλούνε.

Εγκαταλελειμένα δάση που γι'αυτό επιβιώνουν

αναζωογονούνται παρθένα και μας αγκαλιάζουν.

In un mondo che prigioniero è

respiriamo liberi io e te

E la verità si offre nuda a noi

e limpida è l'immagine ormai.

Nuove sensazioni, giovani emozioni

si esprimono purissime in noi.

La veste dei fantasmi del passato

cadendo lascia il quadro immacolato

e s'alza un vento tiepido d'amore,

di vero amore e riscopro te.

Σ'ένα κόσμο που είναι φυλακισμένος

αναπνέουμε ελεύθεροι, εγώ και σύ.

Και η αλήθεια μας χαρίζεται γυμνή

και ολοκάθαρη είναι πιά η εικόνα.

Καινούργιες αισθήσεις - νέες συγκινήσεις εκφράζονται καθαρά μέσα μας.

Φεύγουν οι σκιές των φαντασμάτων

απ'το παρελθόν και μένει μια άσπιλη εικόνα και πνέει ένας γλυκός άνεμος αγάπης, πραγματικής αγάπης και σε ξαναβρίσκω.

Lucio Battisti

Trad. Lunapiena