«Όσο περισσότερο κυνηγάς να πιάσεις
το μοιραίο λουλούδι της ευτυχίας,
που τρέμει τόσο μπλε και όμορφο
σε μια ρωγμή,
λίγο πιο πέρα από την παλάμη σου,
τόσο πιο φρικτά καταλαβαίνεις,
τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεσαι
το φρικαλέο και τρομερό χάσμα
του γκρεμού κάτω σου,
που αναπόφευκτα
θα βουτήξεις μέσα του,
σαν μέσα στην άβυσσο,
αν προχωρήσεις λίγο περισσότερο.
Μαδάς το ένα λουλούδι μετά το άλλο
– δεν είναι ποτέ το λουλούδι
Το ίδιο το λουλούδι –
ο κάλυκάς του είναι ένα φοβερό χάσμα,
είναι το ίδιο μία άβυσσος.
Αλλά το τέλος του ουράνιου τόξου
είναι ένα χάσμα απύθμενο,
όπου μπορείς να πέφτεις συνέχεια
χωρίς να φτάνεις ποτέ,
και η γαλάζια απόσταση είναι μία άδεια τρύπα
που μπορεί να σε ρουφήξει κι εσένα
και όλες σου τις προσπάθειες.
Αυτή, λοιπόν, είναι η χίμαιρα της ευτυχίας…»
D. H. Lawrence
Turbato da un sogno
ΑπάντησηΔιαγραφήE la luna quella
alla finestra, tanto grande e rossa?
Nella stanza nessuno?
Nessuno vicino al letto?
Ascolta; palpitano
i suoi passi giù per le scale
...o ai vetri è un battito d'ali?
Lei un momento fa
sulla bocca mi baciava calda:
calda come la luna nel sud
quando splende rossa,
la luna che da abissi lontani
segnò quei due baci.
E la luna ora va
rannuvolandosi, ha frainteso!
Così giù nel mio sangue lenti
affondano i miei baci, presto
restando sommersi.
Non ci siamo capiti.
D.H. Lawrence
Αναστάτωση απ'ένα όνειρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το φεγγάρι στο παράθυρο
είν'τόσο κόκκινο και μεγάλο?
Είναι στο δωμάτιο κανεις?
Είναι κανένας δίπλα απ'το κρεββάτι?
Άφουγκράσου! Ακούγεται ο ρυθμός
από τα βηματά του στις σκάλες
ή μήπως είν'ένα χτύπημα φτερών
στα τζάμια?
Εκείνη πρι ένα μόλις λεπτό
με φιλούσε στο στόμα θερμά:
Ήταν θερμή όπως η σελήνη του νότου
όταν λάμπει ολοκόκκινη,
το φεγγάρι που από την μακρινή άβυσσο
αντικατοπτρίζει εκείνα τα δυό φιλιά.
Και η Σελήνη τώρα φέυγει
και κρύβεται πισω απ'τα σύννεφα,
παραπλανήθηκε κι αυτή!
Έτσι και μες το αίμα μου,
αργά βυθίζονται τα φιλιά μου,
και γρήγορα με κατακλύζουν.
Δεν καταφέραμε να κατανοηθούμε.
D.H. Lawrence
Trad. Lunapiena