ΠΟΙΗΣΗ είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

La Poesia dell'Uomo

Il cielo notturno e buio

senza le sue stelle lucenti

sperduto nel suo abisso

regnato dal Chaos...

La Terra secca e arida

senza il profumo dei fiori

vagabonda nel regno di Chaos

vita perpetua in cerca di Luce...

Vetturino il Dio d'Amore,

zingaro solitario in cerca d'allegria,

mercante povero in assenza di richiesta

la sua fiamma lancia al buio...

******

S'illumina la terra brucciata,

scotte la sua pelle gelida

da un amore senza una meta

vulcano che esplore il suo grembo...

Si sveglia il cielo e suda

gocce di Vita e di rinascita

abbandona l'abisso e si ribella,

abbraccia come un mare la Terra,

in un'unione eterna di passione,

unica forza di potenza che ordina il Chaos

e fa nascere il mondo e la bellezza

la creazione di un Amore...

********

Figlio di passione e' il piccolo Uomo

rampolo tenero di un grembo fecondo,

ultima creazione di un Amore,

che regna la terra e il cielo stellato

in un lotta eterna contro il chaos...

Vulcano vivo i suoi sentimenti,

il suo abbraccio oceano di bonta'

il suo sorriso un raggio di Sole

giardino di fiori le sue parole,

un vagabondo in cerca d'Amore...

Poesia di natura e' il piccolo Uomo

la creazione di un Amore...

Lunapiena

20.8.2004

*********

ΠΟΙΗΣΗ είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Νύχτα και ο σκοτεινός ουρανός,

χωρίς το φως των αστεριών

χαμένος μες την άβυσσο

είχε κυρίαρχο το χάος...

Κι η γή ξηρή, κενή και άνυδρη

χωρίς το άρωμα των λουλουδιών

μες στο βασίλειο του χάους, αλήτισσα

έψαχνε ισόβια για το φως..

Κι ο θεός του Έρωτα αμαξάς

μοναχικός τσιγγάνος έψαχνε για χαρά

φτωχός πραμματευτής χωρίς πελάτες

την φλόγα του πέταξε μες στο σκοτάδι..

*********

Φωτίστηκε ξαφνικά η καμμένη γή,

φλόγες ανάβει το παγωμένο δέρμα της

απο έναν πλανόδιο έρωτα, χωρίς εστία,

κι στη μήτρα της... έκκρηξη ηφαιστείου.

Ξύπνησε τότε ο ουρανός, ιδρωμένος..

από σταγόνες ζωής και αναγέννησης

επαναστατεί.. την άβυσσο εγκαταλείπει

και αγκαλιάζει σαν μια θάλασσα.. τη Γη

σε μια αιώνια παθιασμένη ένωση,

μοναδική και ισχυρή η δύναμή της

που οργάνωσε το χάος

και γέννησε τον κόσμο και την ομορφιά.

Η δημιουργία μιας Αγάπης..

**********

Παιδί του πάθους είναι ο Άνθρωπος,

τρυφερός βλαστός μιας γόνιμης μήτρας,

η τελευταία δημιουργία μιας Αγάπης,

που βασιλεύει στη Γη

και στον έναστρο νυχτερινό ουρανό

σ ένα αιώνιο αγώνα ενάντια στο χάος..

Ζωντανό ηφαίστειο τα αισθήματά του,

κι η αγκαλιά του ωκεανός καλωσύνης

μια αχτίνα του Ήλιου, το χαμόγελό του

κήπος με άνθη τα λόγια του,

ένας αλήτης που ψάχνει για Αγάπη...

Ποίηση της Φύσης ο μικρός Άνθρωπος

Η δημιουργία μιας Αγάπης...

Lunapiena

Μεταφρ. 3.6.2008