ΤΖΕΝΗ ΣΤΡΑΛΛΑ

Αργεί να ξημερώσει

Το σώμα προσπαθεί να βολευτεί

Σε στρώμα αταίριαστο

Η νύχτα χαίρεται

Τα μουσκεμένα σεντόνια

Τα μπερδεμένα μαλλιά

Τ'αγκυλωμένα άκρα

Η νύχτα χαίρεται

Το αργοκύλισμα του ρολογιού

Τα μαγκωμένα στόματα των πουλιών

Μακριά ένας ήχος κι ύστερα κάποιος άλλος

Ένα παραθυρόφυλλο που τρίζει

Μια παρουσία... κάπου

Αχ δεν χαράζει ν'άνοίξει ο ορίζοντας

Να καθαρίσει το μυαλό

Η Ανατολή είναι πάντα μια υπόσχεση

Κι η νύχτα ξεφτισμένη ουτοπία

που χασμουριέται αδιάκριτα

Σώμα βαρύ...

που το μυαλό δεν λέει να ελευθερώσει

Πως ν'απαντήσει ο ερωτήσας

Νεκρές?

Δεν υπάρχει οργή

Μόνο εξάντληση

Η αγρύπνια την ποτίζει...

Αχ ας χαράξει

Να βρώ ένα σύννεφο

Να ξεχαστώ ακολουθώντας το

Ως να με πάρει ο ύπνος...

Τζένη Στράλλα

******

Oziosa l'alba

Il corpo cerca di accomodarsi

sul materasso scompagnato

La Notte rallegra e gioca con

Le lensuole bagnate

I capelli intrecciati

ed i piedi in Anchilosi.

La Notte rallegra e gioca con

la lentezza dell'orologio

e la bocca incastrata degli ucceli

Lontano un rumore

e dopo un altro ancora

Una finestra che scricchiola.

In qualche parte una presenza...

Oh non arriva l'aurora

per chiarire l'orizzonte

per pulire la mente.

L'alba e' sempre una promessa

e la notte un' utopia sfilacciata

che sbadiglia indiscreta.

Pesante e' il corpo

che non vuole liberare la mente

Come puo' rispondere a chi domanda?

Defunti?

Non esiste rabbia

solo esaurimento che l'insonnia lo irriga...

O desidero il ritorno dell'alba

per trovare una nuvola

e lasciarmi perdere seguendola

Fino all'arrivo del sonno...

Tzeni Stralla

Trad. Lunapiena