Ο Παλιατζής
Πρόσεχε, κύριε παλιατζή!
σεβάσου τα κομμάτια του θησαυρού μου
σε ικετεύω μη τα πετάς έτσι στο χώμα
μέσα τους ακόμα η καρδιά μου, ζεί.
***
Γελά σαν τον παλιάτσος στη σκηνή
τα ρούχα του παλία και βρώμικα
το δέρμα του σκληρό, ρυτιδιασμένο
κι έχει αχτένιστα τ'ασπρα του μαλλιά.
***
Όλα τα κομμάτια έχουν μια ιστορία
και κουβαλούν τόσες πληγές...
απ'τον αδυσώπητο το χρόνο,
που όλα τα φθείρει...
άχρηστα τα δάκρυά σου κυρά μου,
δεν γίνεται ν'αναστηθεί
ό,τι έχει πιά πεθάνει..
Κρατήσου δυνατή.. κι η ζωή συνεχίζεται
περπατά μέσα σε μπόρες και καταιγίδες
και πατά πάνω στα χαλάσματα..
Ήλθα να πάρω μακρυά σου μόνο
εκείνα τα άχρηστα κομμάτια σου
που αιμορραγούν ακόμα πόνο.
***
Το χέρι του σφίγγει το δικό μου..
***
Είναι και η δική σου ιστορία
μία... ανάμεσα σε τόσες άλλες,
πίστεψέ με, καθεμιά έχει
την δική της μοναδική αξία,
που μόνο ένας έμπειρος παλιατζής
μπορεί στο τέλος να εκτιμήσει..
***
Συνεχίζει το δρόμο του σιωπηλός
και χάνεται μές στο σκοτάδι..
Ακούραστος παλιατζής του κόσμου
που ξέρει να μαζεύει κομμάτια ζωής
και να συντηρεί το παρελθόν στη σκόνη.
ψάχνοντας μες στις στάχτες του
ό,τι απέμεινε ακόμα χρήσιμο, να βρεί.
**********
IL RIGATTIERE
Stai attento, signor rigattiere
rispetta i frammenti del mio tesoro
ti prego, non buttarli cosi per terra
in loro vive ancora il mio cuore
***
Sorride come un pagliaccio allegro
i suoi vestiti son sporchi e vecchi
la sua pelle ruvida e dura
i suoi capelli spettinati e bianchi.
***
Tutti i frammenti hanno una storia
e tante ferite di un tempo crudele
inutile lacrime sono le tue signora,
non può più rinascere,
quello che e' morto da tempo.
Tieniti forte la Vita continua...
tra perdite e tempeste cammina
e passa al di sopra delle rovine.
Sono venuto a portare lontano
solo quelli frammenti inutili
che sanguinano ancora dolore.
***
La sua mano stringe forte la mia...
***
E' una storia anche la tua tra tante altre...
credimi, ognuna ha il suo valore,
solo un rigattiere esperto
la può valoreggiare.
***
Continua il suo cammino in silenzio
e si perde nel buio,...
Rigattiere instancabile del mondo
che raccoglie frammenti di Vita
e conserva il passato tra la polvere
cercando di trovare..
quel che è rimasto ancora intatto.
Lunapiena
28.6.1994
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.
Lunapiena