Φοβήθηκαν το δάκρυ..

Πέτρωσε το δάσος..

φοβήθηκε την αγκαλιά της λάβας,

μα πριν πετρώσει έκλαψε,

για την καμμένη γη..

και το δάκρυ.. μαργαριτάρι...

και κρύφτηκε

στην ζεστή αγκαλιά του κογχυλιού..

σε μια γωνιά της αλμύρας, στην άμμο...

Πέτρωσε το δάσος..

αντικρύζοντας της Μέδουσας το βλέμμα,

προσμένοντας τον Περσέα να λύσει τα μάγια..

στο λυκόφως της μέρας..

Βελλεροφόντης ο έρωτας.. κουτσός

σκότωσε την χίμαιρα..

μα η περιέργεια τον νίκησε

και έχασε για πάντα, τον κλεμμένο Πήγασο

και έσπασαν τα φτερά της έμπνευσης..

στο πετρωμένο δάσος ψάχνει για ζωή..

μα όλα τριγύρω σιωπή..

Φοβήθηκαν το δάκρυ!

Lunapiena