Αγνοώ....

IGNORO

Ignoro il timido sorriso del sole

quel attimo che la natura arrossisce

per il suo amore innocente...

Ignoro il tenero soffio del vento

nascosto tra i rami degli alberi

che fa cantare il pino del bosco...

Ignoro il primo bacio dell'aquila

e la sua premura per il suo piccino

nell'alba del sole in primavera...

Ignoro il grido del trionfo del leone

ogni mattina di una giornata di sole

prima della sua corsa di lotta...

Ignoro il linguaggio dei insetti

che dicchiarano il loro amore

per il fiore vagabondo dei cambi...

Ignoro il canto silenzioso dei pesci

e il loro ballo solitario nel liquido salotto

di un mondo azzurro nascosto sott'acqua...

Ignoro la danza eterna dei sentimenti

nel profondo della tua anima

nascosta da ogni sguardo curioso...

Ignoro il mistero della vita

nella sua espressione piu' vera

all'attimo della sua nascita...

Ignoro il mistero della morte

come un ultimo saluto di graditudine

per il regalo di una storia di vita...

Ignorante sono nel cammino del mondo

e lotto contro la miseria con le sue mille aspetti

ma sono nata una sacerdotessa di vita...

Ho perso il dono dell'intelligenza umana

e mi illudo di essere studentessa in vita

di una scienza che osserva in cerca della verita'

che si trova intera dentro al mio essere.

*********

ΑΓΝΟΩ

Αγνοώ

το ντροπαλό χαμόγελο του ήλιου,

τη στιγμή που η φύση κοκκινίζει

για τον αθώο της έρωτα.

Αγνοώ

το τρυφερό φύσημα του ανέμου

που κρύβεται στα κλαδιά των δέντρων

και κάνει το πεύκο στο δάσος να τραγουδά..

Αγνοώ

το πρώτο φιλί του αετού

και την φροντίδα για το μικρό του

στην τρυφερή αυγή της Άνοιξης..

Αγνοώ

την κραυγή θριάμβου του λιονταριού

κάθε καινούρια μέρα

πριν ξεκινήσει για την μάχη..

Αγνοώ

το λεξιλόγιο των εντόμων

που εξομολογούνται τον έρωτά τους

στα αγριολούλουδα του κάμπου..

Αγνοώ

το σιωπηλό τραγούδι των ψαριών

και το μοναχικό τους μπάλλο

μες στο υγρό σαλόνι..

του γαλάζιου κόσμου

που κρύβεται μέσα στο νερό.

Αγνοώ

τον αιώνιο χορό των αισθημάτων

στο βάθος της ψυχής σου..

που κρύβεται απ'τα περίεγα βλέμματα..

Αγνοώ

το μυστήριο της Ζωής

στην πιό αληθινή του έκφραση

την στιγμή της γεννησής της.

Αγνοώ

το μυστήριο του θανάτου

σαν ένα τελευταίο χαιρετισμό ευγνωμοσύνης

για το δώρο μιας ζωής...

Είμαι αδαής στο διάβα του κόσμου

και ενάντια στη μιζέρια παλλεύω

που έχει χίλια πρόσωπα..

αλλά γεννήθηκα ιέρεια της Ζωής

Έχασα το δώρο της ανθρώπινης διάνοιας

αλλά έχω την αυταπάτη,

ότι θα μείνω μαθήτρια για πάντα

μιας γνώσης που παρατηρεί

και ψάχνει για την αλήθεια

που βρίσκεται μέσα στο είναι μου.

Lunapiena