Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

PABLO NERUDA

“io sono uscito ad andare
a cantare per il mondo”
"Βγήκα και πήγα
να τραγουδήσω για τον κόσμο"
*****
Un giorno, uomo o donna, viandante
dopo, quando non vivrò..
Cercate qui, cercatemi
tra pietra e oceano,
alla luce burrascosa della shiuma.
***
Κάποια μέρα, ταξιδιώτη
όταν πιά δεν θα ζώ..
Ψάξτε εδώ, ψάξτε με
ανάμεσα σε πέτρες κι ουρανό,
και στου ήλιου την αντανάκλαση
μες στον αφρό της θάλασσας σε τρικυμία.
***
Qui cercate, cercatemi,
perchè qui tornerò senza dire nulla
senza voce, senza bocca, puro
qui tornerò a essere il movimento dell'acqua,
del suo cuore selvaggio,
starò qui, perso e ritrovato:
qui sarò forse pietra e silenzio.
***
Εδώ ψάξτε, ψάξτε με
γιατί εδώ θα γυρίσω, χωρίς ούτε λέξη να πω,
χωρίς φωνή, δίχως στόμα, καθάριος.
εδώ θα γυρίσω να γίνω
η ρυθμική κίνηση
της άγριας καρδιάς του νερού,
θα μείνω εδώ, θα χάνομαι και θα επιστρέφω,
εδώ θα είμαι.. πέτρα και σιωπή.
*****
“La mia poesia e la mia vita
sono trascorse come un fiume americano,
come un torrente d'acque del Cile,
nate nella profondità segreta
delle montagne australi,
dirigendo senza posa
il movimento delle loro correnti
verso uno sbocco marino.
La mia poesia non ha rifiutato niente
di quanto ha potuto trascinare nel suo corso;
ha accettato la passione,
ha sviluppato il mistero,
si è aperta il passo fra i cuori del popolo”.
***
Η ποίηση και η ζωή μου πέρασαν,
όπως περνά ένας αμερικάνικος ποταμός,
όπως τα νερά του χείμαρρου στη Χιλή,
που γεννιούνται μυστικά στα έγκατα της γης,
κάπου στα βουνά της Αυστραλίας
οδηγώντας χωρίς σταματημό
την κίνηση των ρευμάτων
στην εκβολή τους προς την θάλασσα.
Η ποιησή μου δεν απέβαλε τίποτε
απ'όσα έσυρε στο διάβα της,
δέχθηκε το πάθος,
ανέπτυξε το μυστήριο
κι έπειτα άνοιξε το βήμα της
προς τις καρδιές του λαού.
*****
Pablo Neruda
Trad. Lunapiena

1 σχόλιο:

  1. ΠΑΤΜΟΣ

    Είναι πριν τον γνωρίσεις
    πού αλλοιώνει ο θάνατος·
    από ζώντας με τις δαχτυλιές τον επάνω μας
    ημιάγριοι το μαλλί αναστατωμένο σκύβουμε
    χειρονομώντας πάνω σ’ ακατανόητες άρπες.
    Άλλ’ o κόσμος φεύγει. . .
    “Αι αϊ δυό φορές τ’ ωραίο δε γίνεται
    δε γίνεται ή αγάπη.

    Κρίμας κρίμας κόσμε
    σ’ εξουσιάζουν μέλλοντες νεκροί·
    και κανείς κανείς δεν έλαχε
    δεν έλαχε ν” ακούσει ακόμη
    καν φωνήν αγγέλων καν υδάτων πολλών
    καν εκείνο το “έρχου”
    πού σε νύχτες αϋπνίας μεγάλης ονει-
    ρεύτηκα

    Εκεί εκεί να πάω σ’ ένα νησί πετραδερό
    πού ο ήλιος το λοξοπατάει σαν κάβουρας
    κι όλος τρεμάμενος ο πόντος ακούει κι αποκρίνεται.

    από το ποίημα του Ο. Ελύτη "ΠΑΤΜΟ"
    Συλλόγή "ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena