ΠΟΙΗΜΑ των ΙΝΚΑΣ

Πού είσαι εσύ,

που μου 'χεις κλέψει την ψυχή;

Πού είσαι, κύριε της καρδιάς μου;

Ποιος, χωρίς οίκτο,

έσβησε το μονοπάτι σου;

Ούτ' ένα δάκρυ δεν υπάρχει

πια στα μάτια μου,

Εξαντλήθηκαν-

Μονάχα η ηχώ στον πόνο μου αποκρίνεται.

Και το αίμα μου,

σταλαγματιά σταλαγματιά στερεύει.

*****

Dove sei tu, che mi hai rubato l'anima?

Dove sei tu, padrone del mio cuore?

Chi senza pietà ha cancellato la tua strada?

Nemmeno una lacrima è rimasta nei miei occhi,

Son tutte finite-

Soltando l'eco risponde al mio dolore

e si consuma goccia dopo goccia il mio sangue.

*****

Έλα, ας τρέξουμε κι οι δυο μαζί, χέρι με χέρι,

Ξοπίσω απ' τη ζωή,

Την ευτυχία ακολουθώντας.

Κι ας επιστρέψουμε στη γη πάλι θνητοί!

*****

Vieni, tienimi per mano e corri con me,

dietro alla Vita, seguendo la felicità...

E dopo ritorneremo sulla terra, ancora umani!

Ποίημα των Ινκας

Trad. Lunapienα