Ο Θάνατος του Αγωνιστή...

Ο Θάνατος του Αγωνιστή

Έφυγες..

Με δάκρυ σε χαιρετάμε

Έφυγες..

με πόνο χωρίζουμε

Έφυγες..

Το πόνο κάνουμε κραυγή

το δάκρυ μας τραγούδι..

Έφυγες..

μα ποιός το'πε?

ποιός μπόρεσε να το πιστέψει?

Πως μπορούν να πεθάνουν οι Ιδέες..

Πως να σκοτώσουν τους Αετούς!

ΖΗΣ!..

Ποτέ δεν πεθαίνουν οι Ήρωες

ΖΗΣ!..

Ποιός είπε ότι έσβησες

Σβήνει ποτέ ο Ήλιος?

ΖΗΣ!..

Ο θάνατος έγινε πνοή..

και δρόσισε την ψυχή μας,

γέννησε μέσα μας φωτιά

κι επιθυμία Αγώνα!

ΖΗΣ!..

Το αίμα σου φλόγα που υψώθηκε

κι έκαψε φόβους.. δειλίες..

κι ανέπνευσε η καρδιά μας!

ΖΗΣ!..

Μέσα στις φλέβες μας..

Μέσα στη σκέψη μας..

Μες στη καρδιά μας..

κι έγινες Είναι μας!

ΖΗΣ!.. και θα ΖΗΣ μαζί μας!

Lunapiena

(Napoli, 1-5-1976)

*********

Είχα κατέβη τότε.. για την Πορεία της Πρωτομαγιάς, στη ΝΑΠΟΛΙ, ήμουν φοιτήτρια, στα πρώτα βήματα της γνώσης του Αγώνα,

για της Ζωής την Αξιοπρέπεια και την Λευτεριά του Ανθρώπου...

και με περίμεναν οι φίλοι μ'ένα γαρύφαλλο στο πέτο και δάκρυα στα μάτια,

"Τον σκότωσαν.. τον σκότωσαν... οι τύρρανοι" έλεγαν μες το λυγμό τους... Εκείνη τη μέρα έγραψα τα λόγια που Σου λέγαμε...

σ'ενα χαρτάκι που'χα στην τσέπη μου.. και το κρατώ σαν φυλαχτό για πάντα...

κι ήταν ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ... όπως Σήμερα!

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ στον τόπο που Σ'αγκάλιασε με σεβασμό

ανάμεσα σε φίλους που Σ'αγάπησαν και Σ'αγαπούνε πάντα...

Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΛΕΚΟ...

Lunapiena