PAUL ELUARD

"Voleva farsi piccola

per stare nel suo orecchio

e sussurrargli sempre parole d'amore,

voleva farsi piccola

per stare nel palmo della mano

o dentro una manica

per farlo sentire meno solo,

voleva farsi piccola

per stargli sulle labbra

e baciarlo ogni volta che le socchiudeva.."

**********

Ήθελε να γίνει τοσοδούλα,

για να χωρέσει στ'αυτί του

και λόγια αγάπης να του ψιθυρίζει...

Ήθελε να γίνει τοσοδούλα,

για να χωρέσει στη παλάμη του

ή μέσα στο μανίκι του

για να του κάνει συντροφιά...

Ήθελε να γίνει τοσοδούλα,

για να χωρά πάνω στα χείλη του

και να του δίνει ένα φιλί όταν τα μισοκλείνει..

Paul Eluard

Trad. Lunapiena

ΚΟΙΜΗΣΟΥ....

Κοιμήσου..

Dormi caro tesoro..

lasciati affidare al sonno.

Dormi e sogna sereno..

La Vita aspetta all'alba

per portarti lontano...

Come e' dolce la Vita..

Com'è cara la via del Sogno....

*****

Κοιμήσου.... τρυφερέ θησαυρέ μου

εμπιστέψου την αγκαλιά του ύπνου!

Κοιμήσου ήρεμα και ονειρέψου..

σε περιμένει την αυγή.. η Ζωή

για να σε ταξιδεύσει στη χαρά!

Πόσο είναι όμορφη η Ζωή

κι είναι πανάκριβη η οδός του ονείρου..

*****

Come e' dura la strada a volte

come è lungo il cammino.. tesoro

che ti porta al cima del mondo....

ma il Sole sorride all'alba...

e la Luna di notte.. ricchiama l'Amore.

Euridice non scorda Orfeo...

Ariana attente Tiseo....

*****

Πόσο τραχύς γίνεται κάποτε.. ο δρόμος

μοιάζει ατέλειωτη η ανηφόρα, θησαυρέ μου

που σε πάει στις κορυφές του κόσμου..

Χαμογελά ο ήλιος, όμως, κάθε αυγή..

και τον έρωτα καλεί την νύχτα, το φεγγάρι!

Η Ευρυδίκη δεν ξεχνά τον Ορφέα της

και τον Θησέα.. η Αριάδνη πάντα περιμένει..

*****

Come è bello svegliarsi contento

respirare l'odore del bosco

in fiducia cresce l'Amore....

verso la luce si apre il fiore..

La tempeste ricchiama arcobaleni.

il ricamo ha finito Penelope

arrivato a casa Ullysse....

*****

Πόσο είν'ωραίο.. χαρούμενος να ξυπνάς

και ν'ανασαίνεις το άρωμα του δάσους.

Στην εμπιστοσύνη... η Αγάπη μεγαλώνει

και τ'άνθη ανοίγουνε τα πέταλα στον ήλιο,

στο ουράνιο τόξο δίνει ζωή η καταιγίδα!

Τελείωσε τον αργαλειό της.. η Πηνελόπη

ο Οδυσσέας επέστρεψε στην αγκαλιά της.

Lunapiena

ΑΘΗΝΑ: 3O-31 MAIOY 1941

Η Ελληνική λεβεντιά και η περηφάνεια της καρδιάς των Παιδιών της Ελλάδας ΔΕΝ άντεξε ποτέ την καταπάτηση των Ιερών από κανένα κατακτητή.. Δύο νεαροί τότε Φοιτητές.. ο Μανώλη Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας δάκρυσαν και σφίχτηκε η καρδιά τους από οργή και ιερή αγανάκτηση...

ΔΕΝ άντεξαν να βλέπουν την Ναζιστική svastica να τολμά να κυματίσει με έπαρση στην κορυφή του Ιερού Βράχου της ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ.. και πήραν την τολμηρή και γενναία απόφαση.. να την κατεβάσουν και να ξαναυψώσουν στον Ιερό Βράχο την Σημαία Του, το Γαλανόλευκο Σύμβολο της καρδιάς τους... Εκείνο το Βράδυ σαν Σήμερα, 47 χρόνια πριν...

Μελέτησαν κάθε λεπτομέρια του Ιερού Βράχου... κι έμαθαν για όλες τις σπηλιές και τις κρυφές διαβάσεις και κατέληξαν ότι αν περάσουν μέσω του Πανδρόσειου Άνδρου και χρησιμοποιήσουν κάποιες απο τις σκαλωσιές που είχαν φτιάξει οι αρχαιολόγοι για τις ανασκαφές, θα μπορούσαν να ξεφύγουν την προσοχή των Γερμανών Ναζί.. και θα έφταναν ανενόχλητοι στη κορυφή της Ακρόπολης.. και τα κατάφεραν..

30 προς 31 Μαίου 1941...

η Ελληνική Γαλανόλευκη κυμάτησε και πάλι περήφανα... στην Ιερή κορυφή... και πανηγύριζε Γη κι Ουρανός... μέχρι το πρωί!

Οι δύο Φοιτητές επέστρεψαν ανενόχλητοι από την ίδια στράτα... ανοίγοντας έτσι με την τολμηρή και γενναία πράξη τους...

το δρόμο για την Αντίσταση ενός Λαού!...

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ

ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ...

Τι ΨΑΧΝΕΤΕ???...

Un piccolo racconto

........................ "Ciaooo... Ma chi siete??? Che genere di canti sono questi??? Sembrano urli... grida... di quella specie di animali selvaggi... che mia mamma mi diceva che se qualche volta capitasse di sentirli... di volar via!!! Ma la mia curiosita' e' piu' forte della mia paura!!! Ma dove sono finite le vostre ali??? Mi devo presentare... Sono un piccolo uccellino Rosso... Mi chiamano TRIPOCARDO... perche' mi piace nascondermi per osservare il mondo. Questa foresta una volta era piena di Vita. Alberi verdi, fiori colorati, uccelli che cantavano felici, animali liberi e robusti, che correvano qua e la' in cerca del cibo. Una foresta piena di Vita, ma... un giorno lontano... un mago invidioso, con la sua malizia e tanta cattiveria, ha potuto fermare la vita. Era un essere anomale selvaggio, con Due piedi come noi uccelli, ma senza le ali... Il suo sguardo era di ghiaccio e il suo cuore di cristallo. Voleva stare sempre solo, senza un amico... senza amore... Adorava solo il potere.... Diceva di essere un Re, cosa e' poi questa cosa? Mai non me l'ha spiegata la mia mamma, Poveretta!.. molto tardi ho capito che non poteva sapere Tutto. Io quel giorno mi ero nascosto, in quel Grande Fiore Rosso, per la paura e la mia curiosita'. La mia fortuna, come diceva la mia mamma era sempre anche la mia sfortuna. Tutti erano affascinati dai miei colori, ma questi colori erano quelli che mi rendevano Bello e Debole, nello stesso momento... Non potevo nascondermi tra le foglie come tutti i uccelli. Ero in pericolo, subito davo nell'occhio... Cosi ho imparato ad essere prudente per salvare la mia Vita. E voi???? cosa cercate... qui??? Ho sentito bene? Non sapete Dove andare? Non sapete nemmeno la Strada? Non avete nemmeno le ali!!!! Cosa sono questi affari in queste cose che dovevano essere le vostre ali???? A cosa vi servono??? COSA CERCATE??? Sapete almeno cosa cercate??? Come siete Strani... e che modo avete di litigare!!!! C'era tanto silenzio qui prima di Voi. Speravo tanto di sentire un canto. Mi sentivo tanto solo. E' questa che Voi chiamate Bellezza per me era la Morte. SILENZIO di Morte... una grandissima tomba! Ero tanto felice sentire i vostri passi... ma, COSA CERCATE????

Sapete almeno cosa cercate???"

***************

Γειά σας... μα ποιοί είστε? Τι είδος κελάηδισμα είναι αυτό! Μοιάζουν σαν ουρλιαχτά... κραυγές από εκείνα τα άγρια ζώα που η μαμά μου έλεγε.. άν κάποτε τύχει να τα ακούσω, να πετάξω μακρυά!!!... αλλά η περιέργειά μου είναι πιό δυνατή από τον φόβο μου... Πού πήγαν τα φτερά σας?

ωχ! ξέχασα να σας συστηθώ.. είμαι ένα μικρό κόκκινο πουλί.. το ονομά μου είναι Τρυποκάρυδος, ίσως γιατί μου αρέσει να κρύβομαι και να παρατηρώ τον κόσμο... Αυτό το δάσος ήταν κάποτε γεμάτο ζωή! Καταπράσινα δένδρα.. λουλούδια με χίλια χρώματα... πουλιά που κελαηδούσανε ευτυχισμένα... δυνατά και ελεύθερα ζώα που έτρεχαν εδώ και κεί για να βρούν τροφή!!.. Ένα δάσος γεμάτο ζωή! Αλλά μια μέρα, ένας φθονερός μάγος με κακοήθεια και κακία.. κατάφερε και σταμάτησε τη ζωή. Ήταν ένα άγριο ζώο που είχε δύο πόδια, όπως και μείς, αλλά δεν είχε φτερά... Το βλέμμα του ήταν παγωμένο και η καρδιά του από κρύσταλλο. Ήθελε να μένει πάντα μόνος.. δεν είχε ούτε ένα φίλο.. και δεν είχε μάθει ποτέ του ν'αγαπάει... Λάτρευε μόνο την εξουσία.. Έλεγε ότι ήταν κάτι... να δεις πως το'λεγε... "βασιλιάς".. τι να'ναι άραγε αυτό? ποτέ δεν θυμάμαι, να μου το είπε η μαμά μου.. Την καημένη!.. πολύ αργότερα κατάλαβα ότι δεν μπορούσε να τα ξέρει όλα.....

Εγώ εκείνη τη μέρα του κακού... είχα κρυφτεί.. από φόβο και περιέργεια, ανάμεσα στα φύλλα ενός τεράστιου Κόκκινου λουλουδιού.. Η τύχη μου ήταν από πάντα και η ατυχία μου, έλεγε η μαμά μου. Όλοι θαύμαζαν τα χρωματιστά φτερά μου.. αλλά ήταν αυτά που με έκαναν την ίδια στιγμή ωραίο και αδύναμο.. Δεν μπορούσα να κρυφτώ ανάμεσα στις φυλλωσιές των δένδρων, όπως όλα τα άλλα πουλιά.. Ηταν επικίνδυνο.. αμέσως τράβαγα την προσοχή.. Έτσι έμαθα να είμαι προσεκτικός.. για να σωθώ.

Και σεις??? Τι ψάχνεται εδώ?? Κατάλαβα καλά? Δεν ξέρετε, λέτε.. που να πάτε?? Δεν ξέρετε ούτε το δρόμο??? Χάσατε το μονοπάτι?? Δεν έχετε ούτε φτερά!!.. Τι είναι αυτά τα πράγματα.. που έχετε εκεί που έπρεπε να είχαν φυτρώσει τα φτερά σας????... Τι σας χρειάζονται???

Τι ψάχνετε? Ξέρετε τουλάχιστον τι ψάχνετε??? Πόσο παράξενοι είστε!! και τι περίεργα που μαλώνεται!.... Ήταν τόσο σιωπηλά εδώ.. πριν φτάσετε! Ήλπιζα τόσο ν'ακούσω ένα τραγούδι... Αισθανόμουνα τόσο μόνος! Δεν σας καταλαβαίνω! Τι είναι αυτό που θαυμάζεται? Αυτό που εσείς ονομάζεται ωραίο.. εγώ το λέω θάνατο. Σιωπή θανάτου... ένας τεράστιος τάφος! κι ήμουνα τόσο ευτυχής.. όταν άκουσα τα βηματά σας.... αλλά...

Τι Ψάχνετε????...

Ξέρετε τουλάχιστον Τι Ψάχνετε???

Lunapiena

ΑΙΣΩΠΟΣ

Ο Τζίτζικας κι ο Μέρμιγκας Τον χειμώνα οι κόκκοι του σιταριού βράχηκαν και ο Μέρμιγκας τους άπλωσε να στεγνώσουν. Ένας τζίτζικας πεινασμένος πήγε να ζητήσει λίγο τροφή.

Κι ο Μέρμιγκας του απάντησε:"Γιατί το καλοκαίρι δεν μάζεψες τροφή?"

Και ο Τζίτζκας απάντησε:

"Μην νομίζεις ότι ήμουνα τεμπέλης. όλο το καλοκαίρι σας διασκέδαζα με το τραγούδι μου"

Ο Μέρμιγκας άρχισε να γελά και του απάντησε:

"Ωραία, εφ'όσον όλο το καλοκαίρι τραγουδούσες.. τον χειμώνα μπορείς να χορεύεις!."

ΑΙΣΩΠΟΣ

******************

La cicala e le formiche In inverno sono bagnati i chicchi di grano, le formiche li esposero all'aria; una cicala invece che aveva fame chiedeva loro del cibo. E le formiche le dissero:"Perché durante l'estate non hai raccolto del cibo?".

E quella disse: "Non sono stata in ozio, ma ho cantato armoniosamente".

E quelle mettendosi a ridere dissero: "Ebbene, se nelle giornate d'estate hai cantato, d'inverno balla".

Favola di Εsopo

*********

Πέρασαν τα χρόνια......

και κάποιο χειμώνα...χτυπά το κουδούνι στο σπίτι του κ. Μέρμιγκα, που ήταν ξαπλωμένος στο μαλακό καναπέ του.. απέναντι από το αναμένο του τζάκι και απολάμβανε τη ζεστασιά και την ησυχία του σπιτιού του και σκεφτόνταν, που να βρίσκεται άραγε εκείνος ο φτωχός κ. Τζιτζικας... Καλά παθαίνει συλλογίστηκε με διάθεση επικριτική.. Όποιος θέλει να απολαύσει πρέπει πρώτα να εργαστεί... Όποιος δεν εργάζεται.. δεν απολαμβάνει.. σκέφτηκε περήφανα...

Έξω χιονίζει... και το κρύο είναι δυνατό!... Ακούστηκε να χτυπά το κουδούνι της εξώπορτας... Θες να δείς ότι χτυπά πάλι την πόρτα μου, αυτός ο πειναλέος ο κ. Τζιτζικας για να ζητήσει πάλι ελεημοσύνη? σκέφτεται πηγαίνοντας προς την πόρτα..

Την ανοίγει και μπροστά του βλέπει ένα όμορφο κύριο ντυμένο με μια υπερπολυτελή γούνα.. που καπνίζει το πούρο του, συνοδευόμενος από μια ωραιότατη και χαμογελαστή νεαρά κυρία... Ο κ. Τζίτζικας χαιρετά με εμφανή ειρωνική διαθεση τον κ. Μέρμιγκα λέγοντας:

-Έλα... ετοιμάσου να σε πάρουμε μαζί μας να διασκεδάσεις και λίγο..

Κάνε γρήγορα γιατί μας περιμένει ο οδηγός μου με το καινούργιο αυτοκίνητο... έλα πάμε στο καζίνο να διασκεδάσουμε μαζί για λίγο. Μην σκεφτεσαι τα χρήματα.. σήμερα πληρώνω εγώ....

-Μα.. είπε ο κ. Μέρμιγκας κατακόκκινος από την έκπληξη, έχω δουλέψει τόσο πολύ για να μπορώ να τα ευχαριστηθώ με ηρεμία..

Ευχαριστώ!... αλλά πως κατάφερες να έχεις τόσα.. που να τα ξοδεύεις χωρίς καμμιά σκέψη?

-χε χε χε γέλασε πονηρά ο κ. Τζίτζικας.. σήμερα καημένε μου.. υπάρχουν χίλιοι τρόποι να βγάλεις χρήματα.. δεν είναι πια ανάγκη να κουράζετα ικανείς τόσο πολύ.. Ελα.. θα σου τα διηγηθώ όλα στο δρόμο..

-ΟΧΙ Ευχαριστώ, απάντησε ξανά ο κ. Μέρμιγκας... Δεν μπορώ να έλθω.. Καλή σου διασκέδαση.. αλλά κάντε μου μια χάρη...

Άν συναντήσετε στο δρόμο σας εκείνο τον ψεύτη τον Αίσωπο... πεστε του από μένα να.......

και πριν τελειώσει την φράση του έκλεισε δυνατά την πόρτα του οργισμένος.

*************

....e son passati gli anni...

...e un giorno d'inverno...suona il cambanello di casa del signore "Formica" che stava seduto sul suo caldo e morbido divano avanti al camino e godeva in tranquillità il calore della propria casa pensando: chissà dove sarà il signor "Ciccala" poverino... ma Bel gli sta... chi vuole godere deve prima lavorare.. Chi non lavora Non gode!

-Fuori la neve cade e il freddo è fortissimo.. chi sarà a quest'ora, vuoi vedere che sarà quel poveraccio di signor Ciccala a chiedere l'elemossina... pensa Formica. Apre la porta e... davanti a Lui sta un Bel signore con una pelliccia modernissima che fuma il suo puro d'Avana... accompagnato da una bellissima signorina. Ciccala tutta sorridente... Il signor Ciccala saluta il signor Formica con tanta ironia dicendo:

-dai... vieni con Noi a divertirti.. sotto ci aspetta il mio autista con la mia nuova conquista.. vieni andiamo al casino per divertirci un po insieme.. Non badare per le spese oggi offro io...

-mah.. dice il signor Formica tutto rosso dalla sorpresa.. ho fatto tanto lavoro per stare a godere in calma.. Grazie! ma come hai avuto tanti soldi da spendere senza pensiero?

-hehehe ride con furbizia il signor Ciccala.. Oggi come oggi ci sono mille modi a fare soldi.. mica si deve stancarti tanto?.. dai, ti racconterò tutto strada facendo...

-NO Grazie risponde il signor Formica... NON posso venire.. BUON Divertimento...e fatemi un piacere.. Se incontrate quel bugiardo

di signor Esopo ditevi da parte mia di andar.... a quel paese!

e chiudi la sua porta tutto arrabbiato...

***********

Πώς αλλάζουν αλήθεια τα πράγματα... πως χάνονται οι αξίες... και οι αλλαγές φέρνουν συχνά σύγχυση... και θολώνει ο νους.... και χάνεται η καθαρότητα των ιδεών... και τα συναισθήματα μπερδεύουν τον άνθρωπο... που μες την συγχυσή του... οι αντιδράσεις του χάνουν το στόχο!

Φαινόμενα της εποχής μας....

**********

Come cambiano le cose... e.. a volte si perdono anche i valori umani...

i cambiamenti possono portare confusione... e si annebbia la mente..

si nascondono al buio le idee.. e...li sentimenti portano tormento è allora che... anche le reazioni umane... perdono il loro scopo! Fenomeno della nostra epoca...

Lunapiena

Για ΣΕΝΑ...

Στη σκιά του θανάτου

εκτίμησα κάποτε τη Ζωή,

στο σκοτάδι επιθύμησα

την ακτινοβολία το Ήλιου,

στη μοναξιά μου αντίκρυσα

του βλέμματος την ομορφιά,

στη σιωπή μου μέθυσα

απ'το άρωμα της μιλιάς σου..

Σε συνάντησα μες την νύχτα

στη γαλάζια αγκαλιά του ονείρου

** * **

Sull'ombra della Morte

ho apprezzato la Vita,

Nel buio ho desiderato

la dolce lucidita' del Sole,

Nella solitudine ho visto

la bellezza del Tuo sguardo,

Nel silenzio ho apprezzato

il profumo delle Tue parole,

Nella Notte Ti ho incontrato

sul limite azzurro del sogno.

Lunapiena

ΙΘΑΚΗ: Η ΓΗ του ΚΑΝΕΝΟΣ...

Ιθάκη: Η Γή του Κανενός

Μόνος και κουρασμένος, δίχως ουτ'ένα φίλο

έφτασες μια νύχτα στην αγαπημένη σου γη

Το όνομά σου, "Κανένας"

χωρίς αποσκευές και θησαυρούς,

δίχως δώρα και τιμές..

Σ΄άλλαξε ο χρόνος κι η ζωή,

κανείς δεν σ'αναγνώρισε

ούτε κι αυτοί που σε περίμεναν..

Νόστος κι αγάπη

της επιστροφής σου η αιτία..

κουρασμένος και μόνος

κι ο νους γεμάτος αναμνήσεις

από τις περιπέτειες μιας ζωήςστην αναζήτηση..

και τις τόσες συναντήσεις με το καλό και το κακό,

κι έναν ατέρμονο αγώνα για επιβίωση..

απ'τα θυμωμένα κύματα και τις άγριες καταιγίδες..

κι απ'το ξελόγιασμα των σειρήνων

κι εκείνες τις μαγικές νύχτες πάθους...

Το μακρύ ταξίδι της ζωής

σ'έφερε πάλι εδώ.. απ'όπου ξεκίνησες μια μέρα...

Έφτασες επιτέλους στ'αγαπημένο σου παλάτι..

στη γή των προγόνων, στο νησί της Νοσταλγίας..

όλοι έλεγαν πως αναμένουν την δική σου επιστροφή...

Άγνωστος και Κανένας στη Γη που φιλοξένησε

φίλους κι εχθρούς..

στην πανέμορφη Γη του Κανενός...

Lunapiena

**************

Itaca: la Terra di Nessuno

Stanco e solo, senza piu' amici

sei arrivato nella Terra amata

il tuo nome "Nessuno"...

senza ricchezze e bagagli

senza regali e senza onori...

Ti ha trasformato il tempo e la Vita,

nessuno puo' riconoscerti

nemmeno chi era, in Attesa di Te...

Sei tornato solo per Amore e Nostalgia

stanco, solo e pieno di ricordi

dalle avventuredi una vita di ricerca

e tanti incontri con il bello e il male

dopo una lunga lotta di sopravivere

da onde arrabbiate e da tempeste feroci...

dal canto di sirene sedutricie,

da tante magiche notte di passione...

Il tuo lungo viaggio al mondo

ti ha riportato ancora qui

da dove ti sei partito un giorno...

sei arrivato al tuo regno amato

e nella Terra dei tuoi antenati,

nell'Isola della nostalgia

e dell'Attesa... del tuo ritorno

"Nessuno" ed ignoto...

nella Terra che ospita amici e nemici,

la dolce Terra di Nessuno...

Lunapiena

ΓΙΑΤΙ...?

PERCHE'...?

Perche' la nostra prima voce e' il Grido?

Perche' arriva con le lacrime il primo richiamo?

Perche' la debolezza e' la prima virtu'?

Perche' i nostri occhi si chiudono per paura

nel buio e nella luce?

Perche' e' il dolore l'ultimo segno della vita?

Perche si ride con il pagliaccio

pur sapendo che dietro alla sua maschera

nasconde tanta sofferenza,

la sua angoscia del dovere?

Perche' tutte le strade portano

ad una porta chiusa?

Perchè dobiamo sopportare...

il tradimento della speranza?

Perche' devi perdere sempre...

per poter vincere?

E vincere poi Cosa?

Forse l'unica vittoria e' tenere quel che hai!

Ma cosa hai veramente?

Sei ancora VIVO!!!

Perche' ti consumi a cercare?

Forse sai... che non possiedi nulla!!!

Si nasce nudi...tanta speranza poi...

Te ne vai... con il tuo piu bel vestito,

Sensa vita.. sensa sorriso...

Solo per un vestito festivo, consumi una Vita?... Ho deciso di dare quel che avro'...

Forse a qualcuno servira'....e forse mi regalera'

la sua calda lacrima...

forse cosi mi ritorna ancora..

Il mio primo pianto!!!

Il mio Primo ricchiamo... alla Vita!

Lunapiena

(In età di 19 anni)

*********

ΓΙΑΤΙ..?

Γιατί η πρώτη μας φωνή να'ναι μια κραυγή?

Γιατί να κλαίμε με το πρώτο καλημέρα?

Γιατί η αδυναμία να'ναι η πρώτη μας ισχύ?

Γιατί τα μάτια κλείνουμε στο φώς και στο σκοτάδι?

Γιατί να'ναι ο πόνοςτο τελευταίο σημάδι ζωής?

Γιατί με το παλιάτσο να γελάμε,

αφού γνωρίζουμε πως πίσω από την μάσκα του

κρύβει τόσο πόνο.. την αγωνία ενός καθήκοντος?

Γιατί όλoi οι δρόμοι οδηγούν..

σε μια πόρτα κλειδωμένη?

Γιατί πρέπει ν'ανεχόμαστε

την προδοσία της ελπίδας?

Γιατί πρέπει να χάνουμε

για να μπορέσουμε ίσως..

και να νικήσουμε μια μέρα?

-Και να νικήσουμε λοιπόν, Τί?

-Ίσως η μόνη νίκη μας να είναι,

να κρατήσουμε όσα ήδη έχουμε

-Μα Τι στ'αλήθεια έχουμε?

-Είμαστε ακόμα Ζωντανοί!!

-Γιατί να δαπανιόμαστε στο ψάξιμο?

-Ίσως και να γνωρίζουμε..

πως τίποτε τελικά δεν μας ανήκει!

Γεννιόμαστε ολόγυμνοι...

κι ύστερα έρχεται η ελπίδα..

κι έπειτα.. φεύγουμε για πάντα

ντυμένοι στα γιορτινά μας..

Χωρίς Ζωή.. και δίχως χαμόγελο...

Μόνο για ένα ρούχο γιορτινό

ξοδεύουμε μια ολόκληρη Ζωή?...

Τ'αποφάσισα λοιπόν,

θέλω να δίνω ό,τι έχω..

ίσως σε κάποιον χρειαστεί...

και ίσως... ίσως να μου χαρίσει

το πιό θερμό του δάκρυ..

ίσως.. να μου επιστραφεί ξανά

Το Πρώτο μου Κλάμμα!

η Πρώτη μου Καλημέρα στη Ζωή!

Lunapiena

(ήμουνα τότε 19 μόλις χρόνων)

ΕΡΩΤΑ.... AMORE

ΕΡΩΤΑ - AMORE

******

Έρωτα που στιγμή δεν σταματάς

αργόσχολε, που ζείς με τα ψίχουλα

κάθε πληγωμένης κι άνεργης καρδιάς.

Σταμάτα! σε ικετεύω να μείνεις για λίγο εδώ,

υπάρχουν τόσες καρδιές

έτοιμες να σε δεχθούνε.

*********

Amore che fermo non resti mai

vagabondo che vivi da briciole

di tanti cuori feriti e disoccupati.

Fermati, ti invito di rimanere qui

ci son tanti cuori pronti ad ospitarti.

********

Έρωτα που στιγμή δεν ξεκουράζεσαι

Μείνε μαζί μας, κατοίκησέ μας,

μάθε μας την πιό αρχαία Τέχνη του κόσμου

αυτή που κάποτε... γέννησε την ζωή,

μακρυά από τον Κήπο του Παραδείσου.

********

Amore che fermo non resti mai

Resta con Noi, Abita in Noi,

insegnaci quell'arte antica del mondo

che ha fatto nascere la vita...

lontano dal giardino di un paradiso.

********

Αγάπα μας, για να μάθουμε και μεις να Αγαπάμε

Ζήσε μέσα μας, να μας φωτίσει το φως το ζωτικό

Δέσε μας στο άρμα της δικής σου.. Ελευθερίας

Χαρισέ μας την Ανοιξιάτικη ανάσα σου

Τραγουδισέ μας και πάλι.. τον ύμνο σου, τον αιώνιο.

*********

Amaci per imparar anche Noi ad Amare

Vivici per illuminarci dalla Luce vitale

Legaci nella vettura della Tua Liberta'

Regalaci il tuo vento di Primavera

e cantaci quell'inno dell' Eternita'.

*******

Lunapiena

Ένα Χαμόγελο....

Dicono...... Λένε.....

*****

Dicono che il sorriso forse deriva

dalla memoria dell'universo,

che rispecchia un raggio del sole

nell infinito buio della notte.

*****

Λένε πως το χαμόγελο ίσως έρχεται

απ'του σύμπαντος την μνήμη,

κι αντανακλά του ήλιου την ακτίνα

στο ατέλειωτο σκοτάδι της νύχτας.

*****

Dicono che il sorriso forse deriva

dal ricordo del paradiso perduto,

che è il ricchiamo di un amore

nell'incontro delle anime.

*****

Λένε πως το χαμόγελο ίσως να είναι

η ανάμνηση του χαμένου παραδείσου,

και το κάλεσμα του έρωτα

όταν οι καρδιές συναντηθούν.

******

Dicono ancora che il sorriso forse

è il primo regolatore dei sentimenti,

che funziona come il primo ponte

tra il cuore del bambino con il mondo.

******

Λένε ακόμα ότι το χαμόγελο ίσως

και να'ναι ο πρώτος ρυθμιστής των αισθημάτων

και λειτουργεί σαν το πρώτο γεφύρωμα

της καρδιάς του μωρού με τον κόσμο.

*****

Dicono ancora che il sorriso forse

e l'espressione della graditudine,

che è il primo sincero dialogo dei sguardi,

molto prima della parola.

******

Λένε ακόμα πως το χαμόγελο ίσως

να'ναι της ευγνωμοσύνης η έκφραση,

και ο πρώτος ειλικρινής διάλογος

των βλεμμάτων, πολύ πριν απ'τις λέξεις.

*****

Dicono ancora che il sorriso forse

è la chiave che apre la porta del cuore,

ma, a volte, può essere l'ultimo addio

che cerca solo di nascondere le lacrime.

******

Λένε ακόμα πως το χαμόγελο ίσως

να'ναι το κλειδί πού όλες τις πόρτες ανοίγει,

αλλά.. κάποιες φορές, μπορεί και να είναι

το τελευταίο αντίο, που κρύβεται μες ένα δάκρυ.

Lunapiena

Η ΦΙΛΙΑ...

Spalancata è la finestra dei sensi per la bellezza del mondo,

farfalla leggera l'amicizia.. gioca con i fiori dell'anima,

e il profumo delle parole...

non fa paura l'azzurro del cielo

e il bianco sorriso delle nuvole

si sente la primavera del cuore

sono inutili barierre e diffese

nel dolce incontro delle anime...

********

Ορθάνοικτο το παράθυρο των αισθήσεων

για την ομορφιά του κόσμου

ανάλαφρη πεταλούδα είν'η Φιλία

παίζει με τ'άνθη της ψυχής

και με το άρωμα των λέξεων...

Δεν φοβίζει ποτέ τ'ουρανού το γαλάζιο,

ούτε τα λευκά σύννεφα που χαμογελούν,

την νοιώθεις μέσα σου της Άνοιξης την καρδιά...

Άχρηστα είναι τα τείχη και τα σύνορα

μα ούτε της άμυνας τα όπλα αντέχουν

στων ανθρώπων την πιό γλυκειά συνάντηση.

Lunapiena

ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ..

Le Forze opposte...

Sono nata nel buio,

dall'unione infinitadi Forze opposte,

dopo una lotta d'amore...

Son cresciuta nel Mare,

con il canto gioioso,

dei Fiumi viventi...

Ho sentito il soffio del Vento,

delle dolci carezze,

di quelle mani amate... La Primavera fiorita,

mi aspetto' alla porta,

al mio primo giorno,

Buona e Sorridente...

Mi accarezzo' il corpo, e mi bacio'.

Quel bacio di vita... mi ha regalato un Nome,

l'illusione di una Speranza...

che mi fa battere il cuore,

di un' Unione perduta delle Forze opposte.

******

Αντίθετες ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Γεννήθηκα στο ημίφως

από την παντοτινή ένωση αντίθετων δυνάμεων

μετά από μια ερωτική πάλη...

Μεγάλωσα στη θάλασσα παρέα

με το χαρούμενο ρυθμό ζωντανών ποταμών..

Ένοιωσα την πνοή του άνεμου

με το γλυκό άγγιγμα απ' ένα χάδι τρυφερό...

Ανθισμένη η Άνοιξη με περίμενε στην πόρτα

στην αυγή της ζωής μου...

Γελαστή και φιλόξενη, μου χάιδεψε το σώμα

και μου'δωσε ένα φιλί...

Εκείνο το φιλί της ζωής, μου χάρησε το 'Ονομα

την αυταπάτη μιας ελπίδας..

που κάνει την καρδιά να χτυπά

στη ουτοπική αναμονή μιας ένωσης

των αντίθετων δυνάμεων...

Lunapiena

Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ της ΚΑΡΔΙΑΣ

Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ της Καρδιάς

Κόκκοι άμμου τα ονειρά μου

στην κλεψύδρα της καρδιάς

Κάποια χάθηκαν για πάντα

κι άλλα μέλλουν για να ρθούν...

Η μιά μετά την άλλη

έρχονται οι ώρες,

μέρα με την μέρα

περνά κι ο χρόνος..

μέχρι την τελευταία μέρα,

με τ'όνειρο το τελευταίο

η ζωή μου θ'αδειάσει μαζί τους.

Κόκκοι άμμου τα ονειρά μου

στην κλεψύδρα της καρδιάς,

ασταμάτητη η φυγή του χρόνου

που δραπετεύει απ'τη γροθιά μου.

Λατρεύω τα όνειρα της ζωής

χρωματιστά διαμάντια φαντασίας..

Σιγά κι αργά αδειάζει η ελπίδα

μα η πραγματικότητα την ξεπερνά.

*********

La Clessidra del Cuore

Granelli di Sabbia i miei Sogni

nella Clessidra del mio Cuore.

Alcuni son sfumati per sempre

alcuni si devono ancora venire.

Uno dopo l'altro contano le mie ore...

giorno dopo giorno, passa il mio tempo

fin all'ultimo giorno.... con l'ultimo sogno...

la mia Vita si svuota con loro.

Granelli di Sabbia i miei Sogni

nella Clessidra del mio Cuore

inarrestabile... mancanza di Tempo,

che scorre via dal mio pugno.

Mi piace Vivere con Sogni

perle di fantasia colorate.

Si svuota piano piano la Speranza

ma si riempie la mia realta'.

Lunapiena

24-5-1993

Η ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ της ΥΠΑΡΞΗΣ

Η ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ της ΥΠΑΡΞΗΣ

Ελαφρύ το βάρος της ζωής

για μια καρδιά που έμαθε ν'ακούει

το θλιμένο τραγούδι της βροχής

και τον αντίλαλο απ'το κάλεσμα ενός άστρου

στο γλυκό κονσέρτο της Άνοιξης..

Ελαφρύ το βάρος των χρόνων

για την καρδιά που τολμά να νοιώσει

τον τελευταίο χορό ενός φύλλου που πέφτει

το ερωτικό φτερούγισμα μιας πεταλούδας

και την γλυκειά ελπίδα στο λυκόφως

στο θλιμένο χαιρετισμό του Φθινοπώρου.

Ελαφρύ το βάρος της ύπαρξης

στην πρώτη πνοή της αυγής του καλοκαιριού

το πρώτο γλυκό χαμόγελο ενός μωρού,

το βαθύ ερωτευμένο βλέμμα ενός ανθρώπου

και το δάκρυ ευγνωμοσύνης μιας καρδιάς.

********

Leggerezza della Profondità

Leggera la profondità della Vita

nel cuore che può ascoltare

il triste canto della pioggia

e l'eco del ricchiamo di una stella,

nel dolce concerto di Primavera...

Leggera la profondità della Vita

nel cuore che può sentire

l'ultimo ballo di una foglia cadente,

la danza d'amore di una farfalla

e la speranza di un tramonto,

nel triste saluto dell'autunno...

Leggera la profondita' della Vita

nel primo respiro dell'alba d'estate...

il dolce sorriso di un bambino,

la profondità del sguardo di un uomo,

e le lacrime della graditudine di un cuore!

Lunapiena

Η Ψυχή μιας Γυναίκας

Η Ψυχή μιάς Γυναίκας

Πρόβαλε απόψε η μοναξιά με χίλια πρόσωπα

και βλέμματα ονειροπόλα που μιλούν στη σιωπή

και τραγουδούν τα χείλη,

ουρλιάζουν, στέλνουν κραυγή,

αλλά τα λόγια τους χάνονται... στο κενό.

Ο άνεμος έκλεψε απόψε την ηχώ

και την φυλάκισε μες στο βυθό της θάλασσας,

μαργαριτάρι, σπασμένο σε χίλια κομάτια,

μα ένα κοχύλι το'κρυψε στην αγκαλιά του.

Η ελπίδα κρύφτηκε μες την αχτίνα του φεγγαριού

διαπερνάει το νερό, χαιδεύοντας το κύμα,

ψάχνοντας για κρυμμένους θησαυρούς

και ξαναβρίσκει της καρδιάς το τραγούδι.

***

L'Anima della Donna

La solitudine si è apparsa con mille volti

e sguardi profondi che parlano in silenzio,

labbra che cantano, urlano, gridano

ma le parole si perdono... nel vuoto.

Il vento aveva rubato l'eco

e la portata nel profondo del mare,

spezzata in mille pezzi di perla,

nascosti nel cuore di una conchiglia.

La speranza si trasforma in raggio di Luna

e penentra l'acqua, accarezzando le onde,

cerca segreti nascosti nel buio,

e riscopra il canto del cuore.

Lunapiena