Ricordati di amare la vita
ΘΥΜΗΣΟΥ Ν'ΑΓΑΠΑΣ ΤΗ ΖΩΗ
Το παράδοξο των καιρών μας
είναι ότι έχουμε όλο και πιό πολλά
πελώρια κτήρια, μα ηθική πιό χαμηλή
Λεωφοριόδρομους πιό φαρδείς
μα πιό στενούς ορίζοντες στη σκέψη.
Ξοδεύουμε περισσότερο, αλλά έχουμε λιγότερα.
Αγοράζουμε περισσότερα, μα απολαυμάνουμε λιγότερα.
Έχουμε σπίτια πιό μεγάλα και οικογένειες μικρότερες,
έχουμε μεγαλύτερη άνεση, μα όλο και λιγότερο χρόνο.
Έχουμε μεγαλύτερη εκπαίδευση, μα λιγότερη καλή διαθεση,
περισσότερες γνώσεις, μα μικρότερη φρόνηση,
περισσότερους ειδικούς αλλά και περισσότερα προβλήματα,
περισσότερα φάρμακα, μα λιγότερη υγεία.
Πίνουμε και καπνίζουμε πολύ, ξοδεύουμε χωρίς συλλογισμό
γελάμε ελάχιστα, οδηγούμε με βιασύνη,
θυμώνουμε εύκολα, μένουμε άγρυπνοι τα βράδια,
και ξυπνάμε κουρασμένοι.
Βλέπουμε πολύ τηλεώραση, μα σπάνια προσευχόμαστε.
Πολλαπλασιάσαμε τις ιδιοκτησίες μας,
αλλά ελαχιστοποιήσαμε τις αξίες μας.
Μιλάμε πολύ, αγαπάμε όλο και πιό λίγο,
και όλο και συχνότερα μισούμε.
Μάθαμε πως να κερδίζουμε τα προς το ζήν,
αλλά δεν μάθαμε να ζούμε.
Καταφέραμε να αυξήσουμε το μέσο όρο της ζωής,
αλλά δεν προσθέσαμε σταλιά ζωή στα χρόνια μας.
Πήγαμε και γυρίσαμε απ' τη Σελήνη
μα δεν καταφέρνουμε να διασχίσουμε
το δρόμο για να συναντήσουμε το γείτονά μας.
Καταφέραμε να κατακτήσουμε το σύμπαν,
αλλά καθόλου τον εαυτό μας.
Φτιάξαμε πράγματα μεγάλα αλλά όχι και καλύτερα.
Καταφέρνουμε να καθαρίζουμε την ατμόσφαιρα του χώρου μας,
αλλά μολύναμε την ψυχή μας.
Δαμάσαμε το "Ατομο" αλλά όχι τις προκαταλήψεις.
Γράφουμε περισσότερο, μα μαθαίνουμε λιγότερο.
Κάνουμε σχέδια μεγάλα, μα πραγματοποιούμε ελάχιστα.
Μάθαμε καλά την βιασύνη, μα καθόλου την αναμονή.
Φτίαχνουμε μεγαλύτερα κομπιούτερ
για να χωρέσουν πιό πολλά δεδομένα
και να παράγουμε περισσότερα αντίγραφα,
αλλά επικοινωνούμε όλο και λιγότερο.
Ζούμε στην εποχή των fast food (της έτοιμης τροφής)
και της αργής πέψης....
μεγάλοι άνθρωποι, ανώριμοι χαρακτήρες,
πλούσια κέρδη και φτωχές σχέσεις.
Ζούμε σε εποχές διπλών εισοδημάτων και πολλών διαζυγίων,
όμορφα σπίτια, με διαλυμένες οικογένειες.
Ζούμε σε εποχές των γρήγορων ταξιδιών,
με παιδικές πάνες της μιας χρήσης,
με χαμένη ηθική και σχέσεις μιας βραδιάς,
με υπέρβαρα σώματα και με χάπια,
πού σε κάνουν να νοιώθεις ικανός για όλα,
από την απόλαυση ως την ηρεμία, ώς και το θάνατο.
Είναι η εποχή που βρίσκεις πάμπολλα πράγματα στη βετρίνα
και τίποτα στην αποθήκη.
Μια εποχή που η τεχνολογία μπορεί να σου φέρει
αυτό το γράμμα, που μπορεί να επιλέξεις να μοιραστείς
το περιεχόμενο τουν με άλλους ή να το σβήσεις.
Θυμήσου όμως να ξοδεύεις το χρόνο σου
με τους αγαπημένους σου σήμερα,
γιατί δεν θα είναι μαζί σου για πάντα.
Θυμήσου να πείς μια λέξη γλυκειά
στο παιδί που σε κοιτά με υποταγή,
γιατί γρήγορα θα μεγαλώσει
και θα φύγει απο κοντά σου.
Θυμήσου να δώσεις μια θερμή αγκαλιά
σ'αυτόν που βρίσκεται στο πλευρό σου,
γιατί αυτός είναι ο μοναδικός πλούτος
που μπορείς να μοιραστείς με την καρδιά,
και δεν σου κοστίζει τίποτα.
Θυμήσου να πείς "σας Αγαπώ" στούς αγαπημένους σου
μα πάνω απ' όλα σκέψου το.
Ένα φιλί και μια αγκαλιά μπορούν να γιατρέψουν πληγές
που βρίσκονται βαθειά στη ψυχή.
Θυμήσου να σφίξεις τα χέρια και να χαρείς αυτές τις στιγμές,
γιατί μια μέρα κι αυτός ο άνθρωπος,
ίσως να μην είναι πιά κοντά σου.
Πρόσφερε χρόνο στην Αγάπη, δώσε χρόνο στην συζήτηση
και χάρησε χρόνο για να μοιραστείς
τις πολύτιμες σκέψεις του μυαλού σου.
George Carlin
Trad. Lunapiena
ΘΥΜΗΣΟΥ Ν'ΑΓΑΠΑΣ ΤΗ ΖΩΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παράδοξο των καιρών μας
είναι ότι έχουμε όλο και πιό πολλά
πελώρια κτήρια, μα ηθική πιό χαμηλή
Λεωφοριόδρομους πιό φαρδείς
μα πιό στενούς ορίζοντες στη σκέψη.
Ξοδεύουμε περισσότερο
αλλά έχουμε λιγότερα.
αγοράζουμε περισσότερα
μα απολαυμάνουμε λιγότερα.
Έχουμε σπίτια πιό μεγάλα
και οικογένειες μικρότερες,
έχουμε μεγαλύτερη άνεση
μα όλο και λιγότερο χρόνο.
Έχουμε μεγαλύτερη εκπαίδευση
μα λιγότερη καλή διαθεση,
περισσότερες γνώσεις,
μα μικρότερη γρόνηση,
περισσότερους ειδικούς
αλλά και περισσότερα προβλήματα,
περισσότερα φάρμακα
μα λιγότερη υγεία.
Πίνουμε και καπνίζουμε πολύ,
ξοδεύουμε χωρίς συλλογισμό
γελάμε ελάχιστα
οδηγούμε με βιασύνη
θυμώνουμε εύκολα,
μένουμε άγρυπνοι τα βράδια
ξυπνάμε κουρασμένοι,
Βλέπουμε πολύ τηλεώραση
μα σπάνια προσευχόμαστε.
Πολλαπλασιάσαμε τις ιδιοκτησίες μας,
ελαχιστοποιήσαμε τις αξίες μας,
Μιλάμε πολύ,
αγαπάμε όλο και πιό λίγο,
και συχνότερα μισούμε.
Μάθαμε πως να κερδίζουμε
τα προς το ζήν
αλλά δεν μάθαμε να ζούμε.
Καταφέραμε να αυξήσουμε
το μέσο όρο της ζωής
αλλά δεν προσθέσαμε ζωή στα χρόνια μας.
Πήγαμε και γυρίσαμε στη Σελήνη
μα δεν καταφέρνουμε να διασχίσουμε
το δρόμο για να συναντήσουμε
το γείτονά μας.
Καταφέραμε να κατακτήσουμε
το σύμπαν, αλλά όχι τον εαυτό μας.
Φτιάξαμε πράγματα μεγάλα
αλλά όχι και καλύτερα.
Καταφέρνουμε να καθαρίζουμε
την ατμόσφαιρα του χώρου μας
αλλά μολύναμε την ψυχή μας.
Δαμάσαμε το "Ατομο"
αλλά όχι τις προκαταλήψεις.
Γράφουμε περισσότερο
μα μαθαίνουμε λιγότερο.
Κάνουμε σχέδια μεγάλα,
μα πραγματοποιούμε ελάχιστα.
Μάθαμε καλά την βιασύνη
μα καθόλου την αναμονή.
Φτίαχνουμε μεγαλύτερα κομπιούτερ
για να χωρέσουν πιό πολλά δεδομένα
και να παράγουμε περισσότερα αντίγραφα
αλλά επικοινωνούμε όλο και λιγότερο.
Ζούμε στην εποχή των fast food
(της έτοιμης τροφής)
και της αργής πέψης
μεγάλοι άνθρωποι, ανώριμοι χαρακτήρες,
πλούσια κέρδη και φτωχές σχέσεις.
Ζούμε σε εποχές διπλών εισοδημάτων
και πολλών διαζυγίων,
όμορφα σπίτια, μα διαλυμένες οικογένειες.
Ζούμε σε εποχές γρήγορων ταξιδιών
με παιδικές πάνες της μιας χρήσης,
με χαμένη ηθική
και σχέσεις μιας βραδιάς,
με υπέρβαρα σώματα και με χάπια
πού σε κάνουν να νοιώθεις
ικανός για όλα, από την απόλαυση
ως την ηρεμία, ώς το θάνατο.
Είναι η εποχή που βρίσκεις
πάμπολλα πράγματα στη βετρίνα
και τίποτα στην αποθήκη.
Μια εποχή που η τεχνολογία
μπορεί να σου φέρει αυτό το γράμμα
που μπορεί να επιλέξεις να μοιραστείς το περιεχόμενο του
με άλλους ή να το σβήσεις.
Θυμήσου όμως να ξοδεύεις το χρόνο σου με τους αγαπημένους σου σήμερα
γιατί δεν θα είναι μαζί σου για πάντα.
Θυμήσου να πείς μια λέξη γλυκειά
στο παιδί που σε κοιτά με υποταγή
γιατί γρήγορα θα μεγαλώσει
και θα φύγει απο κοντά σου.
Θυμήσου να δώσεις μια θερμή αγκαλιά
σ'αυτόν που βρίσκεται στο πλευρό σου,
γιατί αυτός είναι ο μοναδικός πλούτος που μπορείς να μοιραστείς
με την καρδιά,
και δεν σου κοστίζει τίποτα.
Θυμήσου να πείς "σας Αγαπώ"
στούς αγαπημένους σου
μα πάνω απ' όλα σκέψου το.
Ένα φιλί και μια αγκαλιά
μπορούν να γιατρέψουν πληγές
που βρίσκονται βαθειά στη ψυχή.
Θυμήσου να σφίξεις τα χέρια
και να χαρείς αυτές τις στιγμές,
γιατί μια μέρα κι αυτός ο άνθρωπος
ίσως να μην είναι πιά κοντά σου.
Πρόσφερε χρόνο στην Αγάπη,
δώσε χρόνο στην συζήτηση
και χάρησε χρόνο για να μοιραστείς
πολύτιμες σκέψεις του μυαλού σου.
George Carlin
Trad. Lunapiena
Ricordati di amare la vita
ΑπάντησηΔιαγραφήIl paradosso del nostro tempo
nella storia è che
abbiamo edifici sempre più alti, ma moralità più basse,
autostrade sempre più larghe,
ma orizzonti più ristretti. Spendiamo di più, ma abbiamo meno,
comperiamo di più, ma godiamo meno.
Abbiamo case più grandi e famiglie più piccole,
più comodità, ma meno tempo.
Abbiamo più istruzione,
ma meno buon senso,
più conoscenza, ma meno giudizio,
più esperti, e ancor più problemi,
più medicine, ma meno benessere.
Beviamo troppo, fumiamo troppo,
spendiamo senza ritegno,
ridiamo troppo poco,
guidiamo troppo veloci,
ci arrabbiamo troppo,
facciamo le ore piccole,
ci alziamo stanchi,
vediamo troppa TV
e preghiamo di rado.
Abbiamo moltiplicato le nostre proprietà,
ma ridotto i nostri valori.
Parliamo troppo, amiamo troppo poco
e odiamo troppo spesso.
Abbiamo imparato come
guadagnarci da vivere,
ma non come vivere.
Abbiamo aggiunto anni alla vita,
ma non vita agli anni.
Siamo andati e tornati dalla Luna,
ma non riusciamo ad attraversare la strada
per incontrare un nuovo vicino di casa.
Abbiamo conquistato lo spazio esterno,
ma non lo spazio interno.
Abbiamo creato cose più grandi,
ma non migliori.
Abbiamo pulito l’aria,
ma inquinato l’anima.
Abbiamo dominato l’atomo,
ma non i pregiudizi.
Scriviamo di più, ma impariamo meno.
Pianifichiamo di più, ma realizziamo meno.
Abbiamo imparato a sbrigarci,
ma non ad aspettare.
Costruiamo computers più grandi
per contenere più informazioni,
per produrre più copie che mai,
ma comunichiamo sempre meno.
Questi sono i tempi del fast food
e della digestione lenta,
grandi uomini e piccoli caratteri,
ricchi profitti e povere relazioni.
Questi sono i tempi di due redditie più divorzi,
case più belle ma famiglie distrutte.
Questi sono i tempi dei viaggi veloci,
dei pannolini usa e getta,
della moralità a perdere,
delle relazioni di una notte,
dei corpi sovrappeso e delle pillole
che possono farti fare di tutto,
dal rallegrarti al calmarti, all’ucciderti.
E’ un tempo in cui ci sono tante cose
in vetrina e niente in magazzino.
Un tempo in cui la tecnologia
può farti arrivare questa lettera,
e in cui puoi scegliere di condividere
queste considerazioni con altri,
o di cancellarle. Ricordati di spendere del tempo
con i tuoi cari ora,
perchè non saranno con te per sempre.
Ricordati di dire una parola gentile a qualcuno
che ti guarda dal basso in soggezione,
perchè quella piccola persona presto crescerà
e lascerà il tuo fianco.
Ricordati di dare un caloroso abbraccio
alla persona che ti sta a fianco,
perchè è l’unico tesoro che puoi dare
con il cuore e non costa nulla.
Ricordati di dire “vi amo” ai tuoi cari,
ma soprattutto pensalo.
Un bacio e un abbraccio
possono curare ferite che vengono
dal profondo dell’anima.
Ricordati di tenerle le mani
e godi di questi momenti,
perchè un giorno quella persona
non sarà più lì.
Dedica tempo all’amore,
dedica tempo alla conversazione,
e dedica tempo per condividerei
pensieri preziosi della tua mente.
George Carlin