Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

Λόγια Καρδιάς - Parole del Cuore

Ma Tu.... che ne sai?

E' grigio stasera il cielo, nuvole di rabbia, orgoglio ferito e un fiume di lacrime, la tempesta e' durata a lungo.. tuoni e fulmini di vendetta, si è nascosto nel buio il Sole. Confusione nella grande città, il traffico caotico e senza semafori, gente in cerca di via d'uscita. Ti senti perduto... tra la folla. Ma Tu... che ne sai_ dei disastri che vengono al mondo, della Terra che trema, osservando: il fuoco degli armi della guerra, la madre che abbraccia per l'ultima volta,
il corpo del suo figlio morente,
il sangue che scorre
nelle radici dell'albero di Liberta', il giorno che regna il terrore di una Vita senza dignità. Ma Tu... che ne sai? non si puo' andare oltre l' orizzonte il nostro sguardo dell' egoismo, l'affammato non può mai capire il dolore del suo prossimo. La tempesta e' durata a lungo, confusione nella grande citta', solo la radio accesa chiama, il morale che dorme nel buio, di quell'indifferenza mortale. Lunapiena

4 σχόλια:

  1. Μα εσύ.... τι ξέρεις?

    Απόψε είναι γκρίζος ο ουρανός
    πικνά σύννεφα οργής,
    πληγωμένη περηφάνεια
    και ένα ποτάμι δάκρυα...
    Κράτησε πολύ η καταιγίδα,
    βροντές και αστραπές εκδίκησης
    κι ο Ήλιος κρύφτηκε στο γκρίζο.
    Σύγχυση στους δρόμους της πόλης
    χαοτική η κίνηση χωρίς σηματοδότες,
    αναζητάς μια έξοδο διαφυγής.
    Νοιώθεις χαμένος... μες το πλήθος.

    Μα εσύ... τι ξέρεις?
    για τα δεινά αυτού του κόσμου,
    για την γή που τρέμει θωρώντας:
    τις φλόγες των όπλων του πολέμου,
    την μάνα π'αγκαλιάζει για τελευταία φορά
    το σώμα του νεκρού παιδιού της,
    το αίμα που κυλλά στις ρίζες
    του δέντρου για τη Λευτεριά,
    τις μέρες που κυβερνά ο τρόμος
    μιας ζωής χωρίς σεβασμό.

    Μα εσύ... τι ξέρεις?
    Δεν μπορεί ν'ατενίσει τον ορίζοντα
    του εγωισμού μας το βλέμμα,
    Ο πεινασμένος να καταλάβει δεν μπορεί
    την δυστυχία του γείτονα.
    Κράτησε για πολύ η καταιγίδα
    Σύγχυση έφερε στη πόλη,
    μόνο το ραδιόφωνο εμεινε ακόμα και καλεί,
    τη ψυχή που κοιμάται στο σκοτάδι
    της πιό θανάσιμης αδιαφορίας.

    Μα εσύ... τι ξέρεις?

    Lunapiena

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. QUEL PIANTO

    I lupi scappano
    con la vista del fuoco
    chi ha detto che sono violenti?
    Tra le fiamme accese
    di una guerra ingiusta,
    le idee non vivono...
    son da tempo scordate.


    Quel pianto disperato
    di un bambino ferito
    di quell'arma in mano
    di un dichiarato "amico"
    mostra per ancora una volta,
    che la speranza vive...
    tra lacrime e singhiozzi.


    LUNAPIENA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κλάμμα ενός παιδιού

    Οι λύκοι δραπετεύουν
    όταν βλέπουν τις φλόγες,
    ποιός είπε ότ'είναι βίαιοι?
    Στις αναμμένες φλόγες
    ενός άδικου πολέμου,
    δεν μπορούν να ζήσουν ιδέες
    λησμονήθηκαν από καιρό.

    Το απελπισμένο κλάμμα
    ενός λαβωμένου παιδιού
    από το όπλο στο χέρι
    ενός υποτιθέμενου "φίλου",
    δείχνει γι'ακόμα μια φορά
    ότι η ελπίδα επιβιώνει
    με κλάμμα κι αναστεναγμούς.

    Lunapiena

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το κλάμμα ενός παιδιού

    Οι λύκοι δραπετεύουν
    όταν βλέπουν τις φλόγες,
    ποιός είπε ότ'είναι βίαιοι?
    Στις αναμμένες φλόγες
    ενός άδικου πολέμου,
    δεν μπορούν να ζήσουν ιδέες
    λησμονήθηκαν από καιρό.

    Το απελπισμένο κλάμμα
    ενός λαβωμένου παιδιού
    από το όπλο στο χέρι
    ενός υποτιθέμενου "φίλου",
    δείχνει γι'ακόμα μια φορά
    ότι η ελπίδα επιβιώνει
    με κλάμμα κι αναστεναγμούς.

    Lunapiena

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena