Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

VASSILIS PAPAKONSTANTINOY........ Cantante Greco dei piu' amati, nato in Vasta di Arcadia, Peloponesso di Grecia... a 12 anni ha cominciato di suonare la chitarra.... La prima sua compania musicale l'aveva chiamata CROSSWORDS, dove cantava allora canzoni italiani.... il 1973, dopo finito il servizio militare viaggia in Germania (Monaco)... e prende parte alla lotta contro il fascismo in Grecia... il 1974, incontra a Parigi, Mikis Theodorakis... e ritornando a Atene canta con Manos Loizos... "Ta Tragoudia tou Dromou".... il 1978 segue Mikis Theodorakis nelle sue presentazione in Europa, America ed Australia. E' iniziato cosi il suo lungo cammino musicale, che dura finora 34 anni, diventando il più famoso cantante Rock della Grecia. La sua personalità, la sua passione musicale.. il forte tamperamento e le sue idee libere.. lo hanno portato tra i primi nella gara delle preferenze dei giovani e non solo!

13 σχόλια:

  1. DISCOGRAFIA

    1978 : Ta agrotika
    1978 : Vasilis Papakonstantinou
    1982 : Fobamai
    1984 : Diairesi
    1985 : H sunavlia apo to Neo Falhro
    1987 : Chairetismata
    1987 : Oi megalyteres epitychies toy Vasili
    1988 : Ola apo cheri kamena
    1989 : Chorevo
    1991 : Chronia Polla
    1992 : Sfentona
    1993 : Fysaei
    1994 : De sikonei
    1994 : Oi mpalantes tou Vassili
    1997 : Pes moy ena psema na apokoimitho
    1999 : Na me fonakseis
    1999 : Thalassa sti skala
    2000 : Sfentona Live
    2000 : Chamenes Agapes
    2002 : Prosecho...Dystychos
    2003 : Eseis oi filoi mou ki ego
    2004 : Fresko Xioni
    2007 : Metopiki

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να κοιμηθούμε αγκαλιά

    Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
    μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε
    πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
    τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται

    Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
    και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
    Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
    για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

    Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
    σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα
    στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
    στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου

    Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
    και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
    Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
    για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας.

    Τραγ. Β. Παπακωνσταντίνου
    Μουσική: Σοφία Βόσσου
    Στίχοι: Γ. Κλεφτογιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Dormiremo Insieme

    Ho contato ancora le stelle, alcune mancano
    solo le tue mani, non mi abbandonano mai
    Come mi piaciono i tuoi capelli bagnati sotto la pioggia
    e il lungo cammino della luna sul tuo corpo.

    Dormiremo insieme, per far mischiare i nostri sogni
    e per prendere il ritmo del nostro cuore, la musica dei baci
    Dormiremo insieme, per far mischiare i nostri sogni
    per essere nostra questa notte, per una vita intera...

    I tuoi baci sul mio collo... sembrano un miracolo
    come delle rose che si aprono, prima dell'alba
    Ho lanciato le mie rete nell'azzurro dei tuoi occhi
    per vegliare tutte le mie notte.... sulle tue spiagge.

    Dormiremo insieme, per far mischiare i nostri sogni
    e per prendere il ritmo del nostro cuore, la musica dei baci
    Dormiremo insieme, per far mischiare i nostri sogni
    per essere nostra questa notte, per una vita intera...

    canta: V. Papakonstantinou
    musica: Sofia Vossou
    Versi: G. Kleftogiorgio
    trad. Lunapiena

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Aκορντεόν

    Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
    που ήξερε και έπαιζε τ' ακορντεόν
    όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
    φωτιές στα χέρια του άναβε τ' ακορντεόν

    Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα
    κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
    φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
    και μια ριπή σταμάτησε τ' ακορντεόν

    Τ' αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
    όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
    κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
    δε θα περάσει ο φασισμός

    Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης
    Μουσική: Μάνος Λοΐζος
    Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος
    Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου-Χαρούλα Αλεξίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. La Fisarmonica

    Nel mio vecchio quartiere avevo un amico
    che era bravo a suonare la fisarmonica
    quando cantava somigliava al sole
    fiamme nelle sue mani accedeva la fisarmonica

    Ma una sera buia come tutte le altre
    faceva il palo suonando la fisarmonica
    dei camion dei fascisti si fermarono davanti al muro
    e con una raffica si fermò la fisarmonica

    Come l'inizio di un messaggio per sempre rimane
    ogni volta che sento il suono della fisarmonica
    come un'impronta che ha segnato la mia vita
    «non vincerà mai il fascismo»

    Versi: G. Negrepontis
    Musica e cantante: Manos Loizos
    altri cantanti:Harris Alexiou -
    V. Papakonstantinos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Eνα Mαχαίρι

    Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
    ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
    -όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες-
    που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ' Αλγέρι.

    Θυμάμαι, ως τώρα να 'τανε, το γέρο παλαιοπώλη,
    όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του Γκόγια,
    ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,
    να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:

    «Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν' αγοράσεις
    με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το 'χει ζώσει,
    κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το 'χαν,
    καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.

    Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ' αυτό τη Δόνα Τζούλια,
    την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε.
    ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
    με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.

    Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
    και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.
    Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια.
    Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο.

    Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,
    είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,
    μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν' αγοράσεις.»
    -Πόσο έχει; - Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ΄το.

    Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,
    που η ιδιοτροπία μ' έκαμε και το 'καμα δικό μου,
    κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
    φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου...

    Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
    Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
    Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Un Coltello

    Ho sempre legato nella mia cintura
    un vecchio africano coltello d'accaio
    come quelli che usano spesso i negri per gioccare
    che lo comprato da un vecchio mercante ad Algeri.



    Mi ricordo chiaramente il vecchio mercante
    che somigliava ad una vecchia eliografia di Gojia.
    accanto a spade lunghe ed uniforme strappate,
    a dire con voce bassa queste parole:
    "Questo coltello qui, che desideri comprare
    con strane legente è collegato,
    e tutti sanno che chi finora lo ha avuto
    ha amazzato qualche persona sua cara.

    Don Brasilio ha ucciso la Donna Giulia
    la sua bella moglie perchè lo ha tradito,
    il conte Antonio una serata ha ucciso
    il suo povero fratello in nascosto.

    Un negro per gelosia, la sua giovane amante
    ed un marinaio italiano un lostromo greco.
    Mano per mano è caduto tra le mie mani..
    Hanno visto troppe cose i miei occhi
    ma questo coltello mi porta terrore.

    Abbassati e guardalo bene, un'ancora
    ed un emblema famigliare contiene
    ed è leggero, tienillo, non pesa neanche un quarto
    ma io, ti consiglierei di comprare qualcos'altro"
    Quanto costa?... ho solo sette franchi.
    Se veramente lo vuoi, prendilo!

    Un coltello piccolo, ho legato nella mia cintura
    che la mia stranezza, mi ha fatto fare mio
    e dato che nessuno al mondo posso odiare
    ho paura che qualche volta, lo punterò, su me stesso.

    Versi: Nikos Kavvadias
    Musica: Thanos Mikroutsicos
    canta: Vassilis Papakonstantinou
    trad. Lunapiena

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ενα το χελιδόνι

    Ενα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
    για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
    Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς
    Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

    Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
    Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα!

    Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
    Το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου
    σ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό
    μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος

    Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στίς πασχαλιές και Συ
    Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση.

    Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
    Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
    Τραγούδησαν:Γρηγόρης Μπιθικώτσης
    Γιώργος Νταλάρας
    Βασίλης Παπακωνσταντίνου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Una la Rondine...

    Una la rondine e unica la primavera
    per far tornare il Sole, serve troppo lavoro
    Servono migliaia di morti agli ingranaggi
    serve che anche i viventi offrire il proprio sangue.

    Dio mio, Primo maestro,
    mi hai murato nelle montagne
    Dio mio, Primo maestro,
    mi hai prigionato nel profondo del mare.

    Il corpo di maggio è stato rubato dai stregoni
    e lo hanno seppellito in una tomba del mare,
    l'hanno rinchiuso in un pozzo profondo
    si è profumato il buio e tutto l'abisso.

    Dio mio, Primo Maestro
    tra i fiori di lillà ci sei anche Tu,
    Dio mio primo maestro,
    hai profumato la Risurrezione.

    Poesia: O. Elytis
    Musica: Mikis Theodorakis
    Cantanti: Gr. Bithikotsis
    G. Dalaras
    V.Papakonstantinou
    (trad. Lunapiena)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Zeibekiko Mitropanos Adamantidis Basis Ερωτικό Erotiko

    Με μια πιρόγα

    Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
    τις ώρες που αγριεύει η βροχή
    στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
    και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
    μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

    Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
    σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
    στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
    και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
    σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

    Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
    και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
    πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
    πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
    αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη

    Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
    και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
    εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
    κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
    που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι.

    Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
    Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
    Τραγουδούν: Μανώλης Μητσιάς
    Βασίλης Παπακωνσταντίνου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Con Una Piroga

    Con una piroga te ne vai e ritorni
    nelle ore della furiosa tempesta
    navighi verso la terra dei Visigoti
    ti affascinano gli giardini pensili
    ma le tue ali stai segando lentamente.

    L'acqua salata ha coperto il tuo corpo nudo
    Ti ho portato da Delfi, acqua dolce
    in due pezzi, hai detto, che si spezzerà la tua vita
    e prima di tradirti tre volte
    si era arrugginita la chiave del paradiso.

    Corre la caravana tra la polvere
    e persegua la tua folle ombra,
    come si può calmare la mente con un lensuolo,
    come si può leggare il mediterraneo con delle funi...
    Amore, che ti chiamavamo Antigone.

    Quale notte aveva rubato la tua luce
    e in quale galassia ti potrei trovare,
    Quà è Attiva, una cava di pietra grigia
    ed io, un campo di tiro povero
    dove si esercitano con forza soldati stranieri.

    Poesia: Alkis Alkeos
    Musica: Thanos Mikroutsikos
    cantanti: Manolis Mitsias
    Vassilis Papakonstantinou
    (trad. Lunapiena)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μίλησέ μου

    Άνοιξα στο κήπο μου πηγάδι
    να ποτίζω τα πουλιά
    να 'ρχεσαι κι εσύ πρωί και βράδυ
    σαν μικρή δροσοσταλιά

    Ήρθες μια βραδυά με τον αγέρα
    αναστέναξε η καρδιά
    σου 'πα με λαχτάρα καλησπέρα
    και μου είπες έχε γειά

    Μίλησε μου μίλησε μου
    δεν σε φίλησα ποτέ μου
    μίλησε μου μίλησε μου
    πως να σε ξεχάσω πες μου
    μίλησε μου μίλησε μου
    δεν σε φίλησα ποτέ μου
    μίλησε μου μίλησε μου
    μόνο στ' όνειρο μου σε φιλώ

    Φύτεψα στην πόρτα σου χορτάρι
    να 'χεις ίσκιο και δροσιά
    κι ήρθα πριν αλλάξει το φεγγάρι
    να σου φέρω ζεστασιά

    Σ' έβγαλα στου ήλιου τ' ανηφόρι
    στα σοκκάκια τα πλατειά
    μα ήρθε παγωνιά και ξεροβόρι
    και δε μ' άναψες φωτιά

    Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
    Μουσική: Μάνος Χατζιδάκης
    Τραγουδουν:Γρηγόρης Μπιθικώτσης
    Βασίλης Παπακωνσταντίνου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Parlami...

    Ho costruito una fontanella
    nel mio giardino
    per tutti gli ucceli
    che passerano
    e ti aspetto giorno e notte
    come una goccia di rugiada

    Sei venuta una notte
    con il vento
    ha sospirato il mio cuore
    ti ho detto bramando
    "Buona Giornata"
    e mi hai risposto "addio"

    Parlami... parlami...
    non ti ho bacciato mai
    Parlami... parlami
    dimmi come potrò dimenticarti..
    Parlami... parlami...
    non ti ho bacciato mai
    Parlami... parlami
    solo nel mio sogno
    ti posso baciare.

    Ho piantato erba
    sulla mia porta
    per farti ombra e fresco
    e son tornato prima della luna
    per portarti calore.

    Ti ho accompagnato
    alla salita del sole
    sulle stradine vecchie
    ma, è tornata la neve
    e l'aria gelata
    e tu non hai accesso
    per me il fuoco.

    Parlami... parlami...
    non ti ho bacciato mai
    Parlami... parlami
    dimmi come potrò dimenticarti..
    Parlami... parlami...
    non ti ho bacciato mai
    Parlami... parlami
    solo nel mio sogno
    ti posso baciare.....

    Poesia: Nikos Gatsos
    Musica: Manos Hatzidakis
    Cantanti: Grigoris Bithikotsis
    Vassilis Papakonstantinou
    (trad. Lunapiena)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena