Μοιράζοντας...

Μοιράζοντας....

Είμασταν όλοι εκεί..

γύρω από ένα τραπέζι,

μοιράζοντας του πόνου τις αλήθειες.

Ανάγκες και Επιθυμίες

χαϊδεμένες κόρες της ύπαρξης.

Κι είδα τα μάτια σου

πίσω απ'τα δάκρυα του πόνου..

που θρηνεί απώλειες και παραλείψεις..

και οι κεραίες της ψυχής μου

έπιασαν της καρδιάς σου την κραυγή,

σαν ένα κάλεσμα ζωής...

Τίναξα της καρδιάς μου τα φτερά

για να διώξω μακρυά τα γκρίζα σύννεφα

που σκέπαζαν τον ουρανό σου..

Δανείστηκα του ποιητή την άρπα

τον πόνο τραγούδι να κάνω..

να παρασύρει ο ρυθμός της μουσικής,

και να νικήσει του πόνου την αδράνεια..

και κέρασα απ'το ποτήρι της Αγάπης

γουλιές ελπίδας.. τους καλεσμένους σου,

που άρχισαν δειλά να τραγουδάνε

όλοι μαζί.. αναζητώντας την μελωδία,

ψάχνοντας μες στην καρδιά του ο καθένας

ξεχασμένες κρυμμένες νότες ομορφιάς.

Κάπως έτσι συναντιώνται οι άνθρωποι

μου ψιθύρισες..

Κι είμασταν όλοι εκεί

γύρω από ένα τραπέζι

μοιράζοντας της ζωής την αλήθεια!

Lunapiena