Αγαπημένε φίλε μου...

Αγαπημένε φίλε μου...

Περίμενα... τόσο καιρό

να ξαναδώ...

το γλυκό σου χαμόγελο,

περπάτησα στο δρόμο σου

ακολουθώντας τη σκιά σου.

Έψαξα για της ελπίδας σου το φως

στη θλίψη της ομίχλης...

Άγγιξα με φροντίδα τις πληγές σου,

χαϊδεύοντας την μοναξιά της κιθάρας σου,

με το ρόδο της καρδιάς μου.

Περίμενα μαζί σου... την αυγή

που ξαναγεννιέται η Άνοιξη

κι επιστρέφουν τα χελιδόνια.

Θα περιμένω ακόμα..

της καρδιά σου το τραγούδι

και την γαλήνη στο βλέμμα σου

σαν μια Φίλη πιστή,

παντοτινά κοντά σου.

*********

Mio caro amico...

Ho atteso... a lungo,

per rivedere.. il tuo dolce sorriso,

ho camminato all'ombra

del tuo cammino.

Ho cercato la luce della tua speranza

nella tristezza della nebbia..

Ho sfiorato con premura le tue ferite,

accarezzando la solitudie

della tua chittara,

con la rosa del mio cuore...

Ho atteso con te... l'alba

della rinascita di Primavera

ed il ritorno delle rondini...

Aspetterei ancora...

il dolce canto dl tuo cuore

e il tuo sguardo sereno

come un'Amica, sempre fedele.

Lunapiena