Δες τον Άνθρωπο...

Osserva l'Uomo.....

Chi sa ascoltare la natura

può conoscere anche l'uomo,

nel suo essere si trova

un po di tutto:

La tristezza dell'autunno,

il sorriso di primavera,

la spensieratezza d'estate

e la freddezza d'inverno.

Il sangue freddo dei rettili,

l'orgoglio del cavallo,

l'astuzzia della volpe,

la prontezza della lepre,

la solitudine dell'aquila

e la grazia del gabbiano.

********

Δες τον Άνθρωπο...

Όποιος έμαθε ν'αφουγκράζεται

με προσοχή την φύση και τα όντα,

μπορεί να μάθει και τον άνθρωπο,

γιατί μες στην ουσία του αν ψάξει

θα τα'βρει όλα:

τη θλίψη του φθινοπώρου,

το χαμόγελο της άνοιξης,

την ξενοιασιά του καλοκαιριού,

και τη ψύχρα του χειμώνα...

τη ψυχρότητα των ερπετών,

τη περηφάνεια των αλόγων,

τη πονηριά της αλεπούς,

την ετοιμότητα του λαγού,

τη μοναξιά του αετού..

και τη χάρη των γλάρων!

Lunapiena

ΑΣΕ την ΦΑΝΤΑΣΙΑ...

Άσε την φαντασία να σε ταξιδεύσει..

γνωρίζει μέρη που δεν γνωρίζει ο Νους

και δεν φοβάται την υπέρβαση..

ούτε και το σκοτάδι.

Στον έρωτα αυτοδίκαια, ανήκει η υπερβολή..

Δεν γίνεται παζάρι στην αγάπη

είναι το πιό γλυκό αναλώσιμο υλικό..

η αξία της δεν φυλακίζεται μέσα σε ένα Μουσείο

είναι της άνοιξης ανθός.. το άρωμα του ρόδου

που φρόντιζες... για μια ολόκληρη ζωή!

Μην σε φοβίζει του έρωτα η υπερβολή

ότι φοβάσαι στη ζωή φάντασμα γίνεται,

σκιά που θα σε κυνηγά

στης νύχτας το σκοτάδι

θεριώνει και γίνεται πιό τρομερό

κι απ΄την αλήθεια!

Του έρωτα η φυσική ορμή

και της ψυχής το πάθος

δίνει στη καρδιά φτερά και την απογειώνει...

Στους ποιητές έχει δωθεί

το χάρισμα της αλήθειας

να τραγουδούν αδιάκοπα,

ό,τι τον άνθρωπο φοβίζει..

Και η ψυχή ελεύθερη..

μπορεί μόνο να ζήσει

την παντοτινή νεότητα..

που της χάρισαν οι θεοί..

μόνο όταν τον έρωτα στο δρόμο συναντήσει.

Ίσως και να'ναι ο έρωτας...

μια τρέλλα θεϊκή

που δεν χωρά στου κάτω κόσμου το βασίλειο

Φτερά χαρίζει στην Ψυχή..

Χαμόγελο στα χείλη..

Ζωντάνια δίνει στο κορμί..

κι ενώνει τους ανθρώπους,

σώζοντας έτσι τη ζωή.

*******

Lascia la tua fantasia a volare

conosce posti che la mente ignora

non ha paura di surpassare i limiti

e camminare nel buio.. Ιn Amore giustamente si gioca con i limiti dell'esistenza..

Non si fanno sconti nell'amore

è la dolce essenza del nostro cuore

il suo valore non si imprigiona nei musei..

E' il fiore di primavera,..

il profumo della Rosa

che hai curato con tanta premura..

tutta una vita.

Non farti paura dalle esagerazioni dell'amore

quel che nella vita ti porta paura..

diventa fantasma

un ombra che ti segue nel buio della notte...

diventa enorme e ti persegue..

portandoti orrore,

ma, non ha niente a che fare..

con la realtà.

Il flusso del fiume dell'amore...

la passione divina dell'anima

regala ali al cuore

e lo spinge a volare.

Solo i poeti hanno avuto

il carisma della verità

per cantare tutto quel

che agl'uomini porta paura.

L'anima può vivere solo in libertà..

la sua eterna giovinezza..

un dono eccezionale dai dei..

dopo aver incontrato nel suo camino l'eros.

Forse l'amore è una follia divina...

che è proibito ad entrare

nel regno del Plutone.

Le ali regala all'anima,

il sorriso sulle labbra

Fa vibrare il corpo.. di vitalità

e aiuta gli uomini ad unirsi ..

l'uno all'altro

per salvare la Vita.

Lunapiena

Μες στη ΝΥΧΤΑ..

Μες την Νύχτα..

Αστέρια που φωτίζουν τα δάκρυα

μες στο σκοτάδι της νύχτας..

δροσοσταλίδες νοσταλγίας,

βάλσαμο για την μοναχική καρδιά,

πυγολαμπίδες ελπίδας.

***

Αστέρια που λάμπουν τα δάκρυα

στη σκοτεινιά του πόνου..

δροσοσταλίδες της αυγής,

σημάδι του ορίου της αντοχής

πυγολαμπίδες συγκατάβασης.

***

Αστέρια που τρεμοσβήνουν τα δάκρυα

στο σκοτάδι της απελπισίας..

δροσοσταλίδες αναμνήσεων,

στα μαραμένα πέταλα του έρωτα

πυγολαμπίδες αισιοδοξίας.

***

Αστέρια που πέφτουν τα δάκρυα

μια νύχτα του αυγούστου..

δροσοσταλίδες υποσχέσεων,

κι η κόρη κάνει μια ευχή

πυγολαμπίδες του ονείρου.

**********

Nella Notte...

..stelle lucenti le lacrime

nel buio della notte,

rugiada di nostalgia,

balsamo del cuore solitario

lucciole di speranza.

***

..stelle che brillano le lacrime

nell'oscurità del dolore,

rugiada dell'aurora,

segnano il limite di resistenza

lucciole di comprensione.

***

...stelle che tremano le lacrime

nel buio della disperazione,

rugiada dei ricordi,

sui petali appassite dell'amore

lucciole di ottimismo.

***

...stelle cadenti le lacrime

in una notte d'Agosto,

rugiada delle promesse,

la ragazza esprime un desiderio

lucciole bianche del sogno.

Lunapiena

ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ...

È l'ora...

È l'ora in cui s'ode tra i rami

La nota acuta dell'usignolo

È l'ora in cui i voti degli amanti

Sembrano dolci in ogni parola sussurrata

E i venti miti e le acque vicine

Sono musica all'orecchio solitario.

Lieve rugiada ha bagnato ogni fiore

E in cielo sono spuntate le stelle

E c'è sull'onda un azzurro più profondo

E nei Cieli quella tenebra chiara,

Dolcemente oscura e oscuramente pura,

Che segue al declino del giorno

mentre sotto la luna il crepuscolo si perde.

Lord George G. Byron

**********

Είναι η ώρα...

Είναι η ώρα..

που ακούγεται ανάμεσα στα κλαδιά,

το γλυκό κελάηδημα του αηδονιού.

Είναι η ώρα.. που τα λόγια

που ψιθυρίζουν οι εραστές,

μοιάζουν με γλυκές υποσχέσεις.

Και το αεράκι και το νερό που τρέχει τριγύρω,

γίνεται μουσική για τους μοναχικούς διαβάτες.

Δροσοσταλίδες βρέχουν τους ανθούς,

φάνηκαν στον ουρανό τ'αστέρια

και τα κύματα βάφτηκαν με βαθύ γαλάζιο

κι ο ουρανός βάφεται με σκούρο

γλυκό γκρί από γνήσιο σκοτάδι..

και ακολουθεί το τέλος της μέρας

και χάνεται το λυκόφως

κάτω απ'το φώς του φεγγαριού.

Lord George G. Byron

Trad. Lunapiena

Χορεύτρια..

Fiore è l'anima,

Λουλούδι είναι η καρδιά,

petali aperti al sole

ανοιγμένα πέταλα στον ήλιο

sentimenti ed emozioni,

συναισθήματα και συγκινήσεις,

ballerina che danza

μπαλαρίνα που χορεύει

in punta di piede

στην άκρη των δακτύλων

ogni parola d'amore.

κάθε λέξη αγάπης...

Lunapiena

Maupassant

Quando..

Quando si ama

non vi è nulla di meglio

che dare sempre, tutto,

la propria vita,

il proprio pensiero,

il proprio corpo,

tutto quel che si possiede;

e sentire quel che si dà;

mettere tutto in gioco

e poter dare sempre di più..

Maupassant

**********

Όταν...

Όταν αγαπάς

δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο

από το να δίνεις, τα πάντα

την ζωή σου,

την σκέψη σου,

το κορμί σου

όλα όσα έχεις...

και ν'αφήνεσαι να νοιώθεις

όλα όσα σου χαρίζονται..

να βάζεις τα πάντα στο παιχνίδι

και να μπορείς να δίνεις

όλο και πιό πολλά..

Maupassant

Trad. Lunapiena

Χορεύτρια..

Fiore è l'anima,

petali aperti al sole

sentimenti ed emozioni,

ballerina che danza

in punta di piede

ogni parola d'amore.

**********

Λουλούδι είναι η καρδιά,

ανοιγμένα πέταλα στον ήλιο

συναισθήματα και συγκινήσεις,

μπαλαρίνα που χορεύει

στην άκρη των δακτύλων

κάθε λέξη αγάπης...

Lunapiena

ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ

Ερωτικός Χορός

Χορευτές στη σκηνή

σε μια νύχτα μαγική

και γύρω μας σκοτάδι...

ντύθηκα εγώ την ψυχή

φόρεσες εσύ το γνήσιο συναίσθημα,

λευκό και κόκκινο σε αρμονία.

Άκου... τις νότες της καρδιάς

τη μουσική που μεταμορφώνει

τον κόσμο... σε μαγεία.

Ανοιγμένα φτερά τα χέρια μας,

απελευθερωμένη ενέργεια

σε ελεύθερη βολή,

που φτάνει σε κάθε γωνιά,

σε κάθε κρυμμένο σημείο της ψυχής μας..

πόσο θερμός είν'ο άνεμος του έρωτα,

τρέμουν οι γάμπες, η καρδιά μας χτυπά..

περπατάμε στα δάχτυλα των ποδιών μας

και μετά... φύγαμε...

αρχίζουμε να πετάμε.

************

La nostra danza d'amore

Ballerini nel palcoscenico

di una notte magica

nel buio dell'universo...

io indossavo l'anima,

tu eri vestito di puro sentimento,

bianco e rosso in armonia.

Ascolta... le note del nostro cuore

quella musica che trasforma

tutto il mondo in una magia...

Ali aperte, le nostre mani

sprigionata energia in volo libero,

che raggiunge ogni angolo

e ogni punto nascosto del nostro essere

e' tanto caldo, il vento d'amore...

le gambe tremano, batte il cuore

un cammino in punta di piede,

e poi via... si comincia a volare.

Lunapiena

ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ στο ΗΡΩΔΕΙΟ!

Φωτογραφία της Λένας Πλάτωνος από την Παρουσίαση του Δίσκου της "Ημερολόγια" στις 19-Μαρ-2008 στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ στην Αθήνα από τον Ggia, http://eggs-in-art.blogspot.com

*****

"Την Συναυλία την κάνω για την αφύπνιση της Διατήρησης των Δασών"

αναγράφεται στο πρόγραμμα της σημερινής Συναυλίας στο Ηρώδειο, στα πλαίσιατου Φεστιβάλ Αθηνών 2008.

Μια Συναυλία ξεχωριστή!

Η Λένα Πλάτωνος με τους συνεργάτες της ερμηνευτές:

Έλλη Πασπαλά, Μάρθα Φριντζήλα, Κωνσταντίνο Βήτα, Γιάννη Παλαμίδα, Βασιλικό Σακά και την Victoria παρουσίασαν με ψυχή και αγάπη τραγούδια αγαπημένα, παλιά και Νέα σε στίχους, μουσική και ενορχήστρωση της καταπληκτικής Λένας Πλάτωνος και χάρισαν συγκίνηση, κέφι και ικανοποίηση στο γεμάτο από πλήθος κόσμου, Έλληνες και ξένους, φίλους και θαυμαστές.

Ταξιδέψαμε στα βαθειά, πετάξαμε στα ύψη, ακολουθήσαμε το ρυθμό, μας συνεπήρε η καταπληκτική μουσική, ο μοναδικός στίχος και ο μαγευτικός φωτισμός. Νούς, σώμα,ψυχή και αισθήσεις συμμετείχαν αρμονικά σε κάθε στιγμή..

Μια πραγματικά ξεχωριστή Συναυλία απόψε!

Ένα Μεγάλο Ευχαριστώ...

Ήλιος και Θάλασσα

Mare e Sole

Mare profondo è il cuore

con onde che ballano e si divertono

con il sorriso del Sole,

lottano con la rabbia del vento,

urlano.. di paura dal gelo d'inverno

e cantano gioiose la primavera.

Osserva con grazia il Sole dall'alto,

questo vai e via del mare aperto

s'innamora del suo azzurro profondo,

lo accarezza in ogni suo tramonto,

cerca invano ad arrivare il suo profondo,

ma, nella sua assenza.. arriva la notte

e silenziosa diventa la sua complice.

********

Ήλιος και Θάλασσα

Θάλασσα βαθειά είν' η καρδιά

με κύματα που χορεύουν..

και χαίρονται στου ήλιου το χαμόγελο,

παλεύουν.. με του ανέμου την οργή,

ουρλιάζουν από φόβο.. το παγερό χειμώνα

και τραγουδούν χαρούμενα.. την άνοιξη.

Παρατηρεί από ψηλά ο ήλιος με καμάρι

το πηγαιν'έλα των κυμάτων

και ερωτεύεται το βαθύ γαλάζιο της

την χαιδεύει τρυφερά στο λυκόφως,

και μάταια ψάχνει στο βάθος της να φτάσει,

αλλά... στην απουσία του φτάνει η νύχτα,

σιωπηλά.. συνένοχος της καρδιάς να γίνει.

Lunapiena

Σωκράτης Μάλαμας

Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα

Πως να σου πω για αυτές τις σκέψεις

που σταθήκαν στο μυαλό μου,

θρονιαστήκαν και φωτίσανε για λίγο τ' όνειρό μου

κι οι στιγμές χορέψανε μπροστά μου σα σκιές·

άλλες ανήκαν εδώ

κι άλλες χανόντουσαν στο χτές.

********

Σκορπισμένες όλες στης ζωής το βιβλίο

κι οι σελίδες οι θαμπές, τσακισμένες στα δύο

να μου θυμίζουν ότι κάπου στα παλιά τα μονοπάτια

είναι της μνήμης μου τα πιο όμορφα κομμάτια·

αγαπημένα σαν όργανα παλιά ξεκουρδισμένα,

μακριά από μένα, περασμένα ξεχασμένα,

ξεμακραίνουν λίγο-λίγο μ' ένα χρόνο σακάτη

κι έτσι φουντώνει του πόνου το γινάτι.

********

Ίσως μεγάλωσα και κάπως παραπάνω

και στην ανάγκη να πάψω

και το κέφι μου να κάνω,

μα θα μικρύνω και θα σβήνω τη χαρά μου

κι αυτά τα ωραία που κυλήσανε μπροστά μου.

Γι' αυτό γυρίζω στα παλιά να ξεδιψάσω·

οι στιγμές μου μ' αφήνουνε

παρέα να ξαποστάσω

και λιγώνουν τη ψυχή μου κάθε τόσο.

********

Από τα όμορφα δε θέλω να γλιτώσω.

Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,

γιατί εκείνα την ασχήμια μου σκεπάζουν

κι όταν φοβάμαι τα πιο μεγάλα ψέμματα,

μακάρι πάντα να μου τάζουν.

Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,

ούτε για λίγο σου λέω να τ' αποφύγω.

Τα φτιάχνω θύμηση και τα ντύνω όνειρα

και μες στη σκέψη μου τα πνίγω.

********

Είναι τα όμορφα με τ' άσχημα μπλεγμένα,

πάνω στης μοίρας τα παραμύθια κεντημένα,

ξαναμμένα με τραβάνε στο χορό τους το τρελό·

ψάχνω τα βήματα να βρω και χάνω το ρυθμό.

Μα όταν με πιάσουνε τα όμορφα απ' το χέρι

με ταξιδεύουνε στου ήλιου,

το κρυμμένο μου αστέρι

και μου ανοίγουν τη ψυχή να τραγουδήσω,

με τη βροχή του κόσμου να νυχτοπερπατήσω.

*********

Όμως, δε ξέρω αν πρέπει να μείνω ή να φύγω,

αφού τα όμορφα κι αυτά κρατάνε λίγο

και μένει ο φόβος στη ζωή συνοδοιπόρος

σε κάθε ανάσα, κάθε σκέψη απαράβατος όρος.

Κι ενώ το ψέμα κι εγώ είμαστε πράματα χώρια

να με γλιτώσει θέλω,

όταν φοβάμαι από τα ζόρια.

********

Μικρό το κακό, αφού τουλάχιστον θα ζήσω,

τις κλεμμένες στιγμές, για λίγο όνειρα θα ντύσω.

Ας λένε πως τα δύσκολά θεριεύουν τη ψυχή,

είναι ο πόνος όμως, στιχοπαιδεύτρα ευχή.

Μη με αφήσεις εδώ πέρα να στοιχειώσω,

από τα όμορφα δε θέλω να γλιτώσω.

*********

Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,

γιατί εκείνα την ασχήμια μου σκεπάζουν

κι όταν φοβάμαι τα πιο μεγάλα ψέμματα,

μακάρι πάντα να μου τάζουν.

Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,

ούτε για λίγο σου λέω να τ' αποφύγω.

Τα φτιάχνω θύμηση και τα ντύνω όνειρα

και μες στη σκέψη μου τα πνίγω.

********

Active Member και Σ. Μάλαμας

Στίχοι: Sadahzinia

Μουσική: B.D Foxmoοr

Πρώτη εκτέλεση: Sadahzinia

BENVENUTO POETA...

Benvenuto Poeta..

Bentornato poeta di rose

era duro il tuo viaggio?

Hai visto meraviglie nascoste

sotto le ceneri di una guerra?

Hai incontrato occhi lucenti

nel grigio inverno di vita?

Hai sentito il sorriso della speranza

nel buio corridoio del terrore?

Hai ascoltato l'inno d'amore

tra le macerie di una tempesta?

Bentornato poeta di rose

mi ha svegliato il tuo profumo!

*********

Canta poeta la tua essenza

lascia che tutto diventa parola,

gabbiani che volano

nell'azzurro del cielo,

farfalle che vivono

soltanto un giorno...

Canta poeta il tuo amore

illusione e' la vita del sogno,

ma è il sogno... che regala

l'equilibrio dell'esistenza.

Non farti problemi per chi ti ascolta,

sarai capito soltando da chi conoscei

l linguaggio... dell'amore.

**********

Καλώς μας ήλθες Ποιητή..

Καλώς μας ήλθες ποιητή των ρόδων,

ήταν σκληρό το ταξίδι σου?

Είδες θησαυρούς κρυμμένους

στις στάχτες ενός πολέμου?

Είδες φωτεινά βλέμματα

στον γκρίζο χειμώνα της ζωής?

Συνάντησες το χαμόγελο της ελπίδας

στο σκοτεινό διάδρομο του τρόμου?

Άκουσες τον ύμνο της αγάπης

στα ερείπια που άφησε

στο διάβα της η θύελλα?

Καλώς μας ήλθες ποιητή των ρόδων

με ξύπνησε το άρωμά σου!

********

Τραγούδα ποιητή με την ψυχή σου,

άστα να γίνουν όλα λέξεις,

γλάροι που πετούν στο γαλάζιο τ'ουρανού,

πεταλούδες που ζούνμια μέρα μόνο...

Τραγούδα ποιητή τον ερωτά

αυταπάτη είναι η ζωή του ονείρου,

αλλά είν'το όνειρο που κρατά

την ισορροπία της ύπαρξης.

Μην νοιάζεσαι ποιος θα σ'ακούσει

καταλαβαίνει μόνο,

όποιος έχει μάθει να μιλά..

την γλώσσα... της αγάπης.

Lunapiena

SETE di TE...

SETE di TE....

Terra secca, assetata

che attende la pioggia

il mio corpo, ha sete di Te..

In attesa delle Tue parole

gocce di rugiada all'alba

energia vitale dell'Anima

*****

Come l'albero d'Estate

con foglie di mille colore

che ballano al ritmo del vento..

In attesa del Tuo sorriso

un raggio di Sole all'alba,

sulla rosa del mio cuore...

*******

Come la sabbia ardente

chiama le onde del Mare

umida carezza dell'amore...

l'ardore della mia passione

attende un tuo baccio,

respiro di vita, alito d'amore.

*******

Διψώ για Σένα....

Όπως η ξεραμένη γή, διψασμένη

περιμένει να'ρθει η βροχή,

το κορμί μου διψά για Σένα..

προσμένοντας τα λόγια σου

σαν σταγόνες δροσιάς την αυγή,

ζωτική ενέργεια της ψυχής.

******

Όπως το δέντρο του καλοκαιριού

με χίλια χρώματα στα φύλλα του

που χορεύουν στο ρυθμό του ανέμου..

προσμένω το δικό σου χαμόγελο,

μια αχτίδα του ήλιου το πρωί,

στο ρόδο της καρδιά μου.

******

Όπως η φλογισμένη άμμος

ζητά απ'το κύμα του γιαλού

το δροσερό χάδι του έρωτα...

του πάθους μου η φλόγα καίει

προσμένοντας ένα σου φιλί,

ανάσα ζωής, πνοή αγάπης.

Lunapiena

Γιώργος Νταλάρας

ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα

που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά

και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα.

****

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση

οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά

που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει.

*****

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ

η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας

μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή

η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας.

*****

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει

σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά

το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει.

******

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ

η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας

μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή

η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας.

*******

Γ. Νταλάρας, Χ. Αλεξίου

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος

Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

*******

PICCOLA PATRIA

Non ho viaggiato in posti lontani

la mia vita aveva radici,

come fosse un albero

che il cuore rivestiva con foglie

e lo lasciava fiorire su una roccia.

*****

Non ho viaggiato in posti lontani

le persone che ho amato

come fossero dei boschi

le mie oasi erano le isole

che il cuore assetato cercava.

******

Il mio più lungo viaggio sei tu

la notte sei.. il sogno del giorno

piccola patria, corpo e rinascita

la mia terra sei tu, respiro e vita.

*****

Non ho viaggiato in posti lontani

ha viaggiato il mio cuore

in sogni e sentimenti liquidi

per respirare il segreto del mondo

e questo mi basta..

******

Il mio più lungo viaggio sei tu

la notte sei.. il sogno del giorno

piccola patria, corpo e rinascita

la mia terra sei tu, respiro e vita.

******

G. Dalaras, X. Alexiou

Versi: Paraskevas Karasoulos

Musica: G. Andreou Trad. Lunapiena

Friedrich Holderlin

Inno alla deα dell'Armonia

****

Spira entusiasmo nei cantori

inesauribile il colmo di bellezza

infinito il mare del sublime

ma prima d'ogna cosa io t'ho eletta

con tremito profondo io ti vidi

con tremito profondo io t'ho amato

te, regina del mondo, te, Urania.

Friedrich Holderlin

**********

Υμνος στη Θεά Αρμονία

*****

Εμπνέει ενθουσιασμό στους μελωδούς

ατέρμονη της ομορφιάς η πλημμύρα

ατέλειωτη η θάλασσα της εξάγνισης

Πρώτη απ'όλα.. σε διάλεξα

ρίγος στα σωθικά μου όταν σε είδα,

με δέος στη ψυχή σ'αγάπησα.

Εσένα, Θεά του Κόσμου,

Εσένα, Ουρανία.

Johann Christian Friedrich Hölderlin

Trad. Lunapiena

FABRIZIO DE ANDRE'

Caro Amore

Caro amore nei tramonti d'aprile

caro amore quando il sole si uccide

oltre le onde puoi sentire piangere e gioire

anche il vento ed il mare.

******

Caro amore così un uomo piange caro amore

al sole, al vento e ai verdi anni

che cantando se ne vanno

dopo il mattino di maggio

quando sono venuti

e quando scalzi e con gli occhi ridenti

sulla sabbia scrivevamo contenti

le più ingenue parole.

******

Caro amore i fiori dell'altr'anno

caro amore

sono sfioriti e mai più rifioriranno

e nei giardini ad ogni inverno

ben più tristi sono le foglie.

******

Caro amore così un uomo vive

caro amore

e il sole e il vento e i verdi anni

si rincorrono cantando verso il novembre

a cui ci vanno portando

e dove un giorno con un triste sorriso

ci diremo tra le labbra ormai stanche

"eri il mio caro amore".

*******

Μεγάλη Αγάπη μου

Μεγάλη Αγάπη μου,

στα ηλιοβασιλέματα του Απρίλη

Μεγάλη Αγάπη μου,

όταν πεθαίνει ο ήλιος πέρα από τα κύματα,

ίσως ν'ακούσεις να κλαίνε και να χαίρονται

κι ο άνεμος κι η θάλασσα.

*******

Μεγάλη Αγάπη μου έτσι ένας άνδρας κλαίει

Μεγάλη αγάπη μου,

στον ήλιο, στον άνεμο, και στα πράσινα χρόνια

που τραγουδώντας φεύγουν

μετά από ένα πρωινό του Μάη,

κι όταν έρχονται..

και όταν ξυπόλυτοι, με μάτια γελαστά

στην άμμο γράφαμε ευτυχισμένοι,

τις πιό αθώες φράσεις.

*******

Μεγάλη Αγάπη μου,

τα λουλούδια φέτος δεν άνθισαν

και ποτέ δεν θ'ανθίσουν ξανά

και κάθε χειμώνα στους κήπους

θα'ναι πιό θλιμένα τα φύλλα.

*******

Μεγάλη Αγάπη μου, έτσι ένας άνδρας ζεί..

Μεγάλη Αγάπη μου,

και ο ήλιος κι ο άνεμος και τα πράσινα χρόνια

παρηγορούνται τραγουδώντας,

που μας συνοδεύουν

πηγαίνοντας προς τον Νοέμβρη,

εκεί που μια μέρα μ'ένα θλιμμένο χαμόγελο,

θα πούμε ανάμεσα στα κουρασμένα χείλη μας,

"Ησουν η πιό Μεγάλη μου Αγάπη"

******

Fabrizio De Andrè

Από το "Concierto de Aranjuez"

του Joaquin Rodrigo (1901-1999).

Trad. Lunapiena