Rainer Maria Rilke

Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή
"Briefe an einen jungen Dichter"

Γόνιμος είναι κι ο έρωτας: 

επειδή κι ο έρωτας είναι δύσκολος. 
Έ ρ ω τ α ς του ανθρώπου για τον ά ν θ ρ ω π ο:
ίσως αυτό να 'ναι το δυσκολότερο

 απ' όσα μας έταξε η μοίρα,
το πιο απόμακρο, η τελευταία δοκιμασία,

 το έργο που όλα τ' άλλα δεν είναι παρά.. 

προετοιμασία και προπαρασκευή του.

Γι' αυτό κι οι νέοι - που είναι "αρχάριοι" στο κάθε τι
- δεν ξέρουν ακόμα να αγαπούν:
πρέπει να δ ι δ α χ τ ο ύ ν τον έρωτα.
Με όλο τους το είναι, 

με όλες τους τις δυνάμεις συμμαζεμένες 

γύρω στην ερημική φοβισμένη καρδιά τους,
που οι χτύποι της ψηλώνουν ολοένα,
πρέπει να μ ά θ ο υ ν να αγαπούν.

Ο καιρός όμως της μαθητείας
είναι πάντα καιρός μακρόχρονου "εγκλεισμού".
Έτσι είναι, για πολύ καιρό, κι ο έρωτας: 

μ ο ν α ξ ι ά.
Ολοένα και πιο έντονη και πιο βαθιά μόνωση.

Έ ρ ω τ α ς δε θα πει να ανοίγεσαι ευθύς,
να δ ί ν ε σ α ι, να ενώνεσαι με κάποιον Άλλον
(τι θα ήταν, άλλωστε, η ένωση δύο όντων
ακαθόριστων ακόμα, ατέλειωτων, ανοργάνωτων; ).

Είναι μία σπάνια ε υ κ α ι ρ ί α για να ωριμάσεις,
ν' αποκτήσεις μιαν υ π ό σ τ α σ η δική σου,
να γ ί ν ε ι ς εσύ ένας ολόκληρος Κόσμος,
για χάρη κάποιου άλλου, αγαπημένου προσώπου.

Είναι μια υψηλή, ακράτητη αξίωση,
που σε χρίζει εκλεκτό της
και σε σπρώχνει προς τα απέραντα πλάτη.

Μόνο έτσι θα 'πρεπε να μεταχειρίζονται
οι νέοι τον έρωτά τους: σαν ένα καθήκον
που τους υποχρεώνει να εργάζονται αδιάκοπα
στο μ έ σ α  τους  κ ό σ μ ο
("ν'ακρομάζονται
 και να σφυροκοπάνε νύχτα-μέρα").

Δεν είναι ακόμα ώριμοι 

για το δόσιμο του εαυτού τους,
για την εγκατάλειψη και το σβήσιμό τους 

μέσα σε ένα άλλο άτομο,
για οποιοδήποτε τρόπο  Έ ν ω σ η ς.

(Πρέπει, πρώτα και για πολύ καιρό,
να μαζεύουν και να θησαυρίζουν ολοένα.)

Η Ένωση αυτή, το δόσιμο αυτό, 

είναι το  σ τ ε ρ ν ό  σκαλόπάτι.
Ίσως η ανθρώπινη ζωή.. 

να μη μπορεί  α κ ό μ α  να το χωρέσει.