Το ά δ ι κ ο βαδίζει
σήμερα με σταθερό βήμα.
Οι καταπιεστές προετοιμάζουν
Οι καταπιεστές προετοιμάζουν
τα επόμενα δέκα χιλιάδες χρόνια.
Η β ί α διαβεβαιώνει:
Η β ί α διαβεβαιώνει:
έτσι όπως είναι η κατάσταση, έτσι θα μείνει.
Καμιά φωνή δεν ακούγεται,
Καμιά φωνή δεν ακούγεται,
πέρα από τη φωνή του εξουσιαστή.
Και στις αγορές φωνάζει η εκμετάλλευση:
Και στις αγορές φωνάζει η εκμετάλλευση:
τώρα μόλις αρχίζω.
Αλλά πολλοί από τους καταπιεζόμενους
Αλλά πολλοί από τους καταπιεζόμενους
λένε τώρα:
Αυτό που εμείς θέλουμε δεν θα γίνει ποτέ.
Εσύ που α κ ό μ α ζεις, μην πεις: ποτέ!
Το σίγουρο.... δεν είναι σίγουρο.
Έτσι όπως είναι η κατάσταση
Αυτό που εμείς θέλουμε δεν θα γίνει ποτέ.
Εσύ που α κ ό μ α ζεις, μην πεις: ποτέ!
Το σίγουρο.... δεν είναι σίγουρο.
Έτσι όπως είναι η κατάσταση
δεν θα μείνει.
Αν μιλήσουν οι εξουσιαστές
Αν μιλήσουν οι εξουσιαστές
θα μ ι λ ή σ ο υ ν οι εξουσιαζόμενοι.
Ποιος τολμά να πει: ποτέ;
Από ποιόν εξαρτάται αν η καταπίεση μένει;
Ποιος τολμά να πει: ποτέ;
Από ποιόν εξαρτάται αν η καταπίεση μένει;
Από εμάς.
Από ποιόν εξαρτάται αν θα τσακιστεί;
Από ποιόν εξαρτάται αν θα τσακιστεί;
Επίσης από εμάς.
Εκείνος που έπεσε,
Εκείνος που έπεσε,
στέκεται πάλι όρθιος.
Εκείνος που έχασε, παλεύει!
Εκείνος που συνειδητοποίησε τη θέση του,
Εκείνος που έχασε, παλεύει!
Εκείνος που συνειδητοποίησε τη θέση του,
πως τον κρατάς τώρα;
Επειδή οι σημερινοί νικημένοι
Επειδή οι σημερινοί νικημένοι
είναι οι αυριανοί νικητές
Και από το πότε θα γίνει:
Και από το πότε θα γίνει:
Σ ή μ ε ρ α κιόλας!
Ο Bertolt Brecht (10 Φεβρουαρίου 1898 - 14 Αυγούστου 1956) Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητής του 20 αιώνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεννήθηκε στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας.
Καταγόταν από αστική και συντηρητική οικογένεια.
Ο ίδιος έχει γράψει για την καταγωγή του:
^
"Μεγάλωσα σαν γιος εύπορων ανθρώπων.
Οι γονείς μου.. μού φορούσαν γιακά,
μ' έμαθαν τις συνήθειες
εκείνων που έχουν υπηρέτες
και με δίδαξαν πώς να διατάζω.
Αλλά... όταν μεγάλωσα και είδα γύρω μου,
οι άνθρωποι της τάξης μου δεν μ' άρεσαν,
δεν ήθελα να διατάζω, ούτε να με υπηρετούν.
Γι' αυτό ε γ κ α τ έ λ ε ι ψ α την τάξη μου
και έκανα παρέα.. με τους φτωχούς ανθρώπους".
Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1917-1921)επιστρατεύτηκε ως νοσοκόμος
στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Από το 1922 άρχισε να ασχολείται
με το θ έ α τ ρ ο, δουλεύοντας ως βοηθός σκηνοθέτη στο Γερμανικό Θέατρο
υπό τη διεύθυνση του μεγάλου Γερμανού
σκηνοθέτη Ράινχαρτ.
Το 1933, εξαιτίας της ανόδου του Ναζισμού,
αυτοεξορίστηκε και κατέφυγε στη Δανία και τη Φινλανδία,πέρασε από το Παρίσι και στο τέλος εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ.
Γράφει στο ποίημά του: Μετανάστες
ΑπάντησηΔιαγραφήΛαθεμένο μου φαινόταν πάντα
τ' όνομα που μας δίναν: «Μετανάστες».
Θα πει, εκείνοι που άφησαν την πατρίδα τους.
Εμείς, ωστόσο, δε φύγαμε γιατί το θέλαμε
να διαλέξουμε μιαν άλλη γη.
Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί.
Εμείς φ ύ γ α μ ε στα κρυφά.
Μας κ υ ν η γ ή σ α ν, μας προγράψανε.
Κι η χ ώ ρ α που μας δέχτηκε,
σπίτι δε θα 'ναι, μα ε ξ ο ρ ί α.
Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι,
όσο μπορούμε πιο κοντά στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα,
καραδοκώντας το παραμικρό σημάδι αλλαγής
στην άλλη όχθη,
πνίγοντας μ' ερωτήσεις κάθε νεοφερμένο,
χωρίς τίποτα να ξεχνάμε,
τίποτα ν' απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτ' απ' όσα έγιναν,
τίποτα δε συχωράμε.
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή!
Ακούμε ίσαμ' εδώτα ουρλιαχτά
που αντιλαλούν απ' τα στρατόπεδά τους.
Εμείς οι ίδιοι μοιάζουμε
των εγκλημάτων τους α π ό η χ ο ς,
που κατάφερε τα σύνορα να δρασκελίσει.
Ο καθένας μας, περπατώντας μες στο πλήθος
με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας δε θα μείνει εδώ.
Η τελευταία λέξη... δεν ειπώθηκε ακόμα.
Το 1948 επέστρεψε στη Γερμανία
και έζησε έως το τέλος της ζωής του στο Ανατολικό Βερολίνο.
Ίδρυσε με τη δεύτερη σύζυγό του, την ηθοποιό Helene Weigel,το θέατρο Berliner Ensemble