Κάποιες Νύχτες

Κάποιες Νύχτες...

Κάποιες νύχτες είναι σαν και τούτη,

αιθέρια, άπιαστη, υγρή που δεν κυλάει πιά..

Ακούμπησα το σώμα μου στο πρεβάζι,

και κοίταξα έξω απ'το παράθυρο.

Όλα τριγύρω σιωπηλά,

ακόμα και το ποτάμι ήταν ήρεμο,

δεν άκουγα ούτε τα πουλιά.

Η  ν ο σ τ α λ γ ί α  απλώνεται μέσα μου

και δεν βρίσκει ένα χαμόγελο ικανό

να μετριάσει για λίγο τη θλίψη.

Certe notti sono come questa,

eterea, impalpabile, liquida, che non scorre più,

Mi sono appoggiata sul bancone

e ho guardato fuori dalla finestra.

C'era un silenzio totale,

il fiume era calmo

e non si sentivano nemmeno gli uccelli.

La nostalgia mi stende...

e non ci sono sorrisi ...

capaci di lenire la malinconia che avevo dentro..

 Πόσο πικρό είναι το κρασί στο τραπέζι,

ενός μοναχικού ανθρώπου

που κρατά το κεφάλι στα δυό του χέρια.

Πόσο ψυχρό είναι το βράδυ

όταν το βλέμμα συναντά μόνο ομίχλη

που κρύβει όλα τ'αστρα τ'ουρανού...

απαλή και άπιαστη που κρύβει και φανερώνει,

με ελικοειδείς κινήσεις σαν μια χορεύτρια

που κουνά ένα μεταξένιο μαντήλι,

αποκαλύπτωντας για μια στιγμή την ομορφιά

και μονομιάς την εξαφανίζει...

έτσι η ομίχλη... χάθηκε στο άπειρο.

 Come è amaro il vino sul tavolo

di una persona sola

che si tiene la testa tra le mani,

come è fredda la sera se alzando gli occhi

trovi solo un velo di nebbia che nasconde le stelle,

...soffice, impalpabile che nasconde e svela

con i movimenti sinuosi con cui

una danzatrice dei veli si offre e si cela,

e..la nebbia sfiumava verso l'infinito...

Αλλά κάποιες νύχτες, κατοίκησες τα ονειρά μου

και όπως παλιά... μου κράταγες το χέρι,

με τράβαγες στη γωνία κρυφά να με φιλήσεις,

ψιθυρίζοντας λόγια αγάπης γλυκά.

Έ μ ε ι ν α  θα πείς ρομαντική, με θέληση για ζωή!

Είναι δύσκολο να ξ α ν α β ρ ε ί ς  την πίστη,

άν κάποτε.. σου χάθηκε στο δρόμο

ίσως να ποδοπατήθηκε... ποιός ξέρει,

ανάμεσα από χαχανητά και γέλια

για να φανεί αστεία και λίγη...

μα η  ζ ω ή  ακόμα  σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι...

Ma... per qualche notte,

hai abitato il mio sogno,

e come un tempo lontano mi tenevi per mano

mi tiravi in un angolo per baciarmi

sussurravi dolci parole per me...

Sono una romantica con tanta voglia di vivere!

ma... è difficile ritrovare la fiducia

quando l'hai persa per strada

forse e' stata calpestata, magari sorridendo,

per farla sembrare cosa piu' lieve...

ma... la Vita continua a n c o r a.... 

Όμως μ'α ρ έ σ ε ι  ακόμα να π ε ρ π α τ ώ 

όταν το φως από τα φανάρια.. απλώνεται

σαν φωτοστέφανα που σβήνουν

και το φεγγάρι μοιάζει να καλύπτεται

από ψεύτικα ουράνια τόξα,

Η ομίχλη σ'αγκαλιάζει απαλά

με αργούς στρόβιλους

που μοιάζει ν'ακολουθούν τα βηματά σου.

Μ'αρέσει ιδιαίτερα.. γιατί είναι μέρος,

μιας βαθειάς αισθαντικότητας 

που ωφείλω να κρύβω μέσα μου.

Είναι αυτή που χορεύει έξω απ'το παράθυρό μου

περιμένοντας να ξυπνήσω,

και είν'αυτή που χαρίζει στο φως του φεγγαριού,

το μ υ θ ι κ ό  του δίσκο.

 Eppure a me piace camminare

in quell'atmosfera, dove la luce dei lampioni

si allarga in aureole sfumate

e la luna appare velata dagli arcobaleni,

la nebbia ti avvolge leggera con vortici lenti

che seguono il tuo passo...

E' questa che amo particolarmente

perchè è parte di una sensualità

che troppe volte la devo nascondere dietro...

E' questa che danza fuori dalla mia finestra

in attesa del mio risveglio

ed è stessa che dona alla luce della luna

quell'alone di fiaba... 

 Δεν υπάρχουν βουνά που κόβουν τον ορίζοντα,

ύπαρχει μόνο αυτός ο δίσκος του τίποτα,

που περιστρέφεται γύρω σου...

που κρύβει και φανερώνει τα δέντρα,

τα σπίτια και τα καμπαναριά,

που ατενίζουν μακρυά,

ποιός ξέρει, αν θα μπορέσουν

να ξεπεράσουν αυτό το τίποτα της σιωπής.

Και το πρωϊ, όταν ακόμα λαμπιρίζει το χορτάρι,

από την υγρασία της νύχτας,

και τα δέντρα είναι ακόμα σκιές

ανοιχτόχρωμες και σκούρες,

στο φόντο του ορίζοντα, μην ξαφνιαστείς

αν δεις να λάμπει ο ήλιος μιας νέας ημέρας,

στο αμόλυντο μέτωπο ενός μονοκέρατου.

Non ci sono montagne

ad interrompere l'orizzonte,

c'è solo questo anello di nulla

che si muove intorno a te,

che nasconde e svela gli alberi,

le case, i campanili,

che guardano lontano e chissà se....

riescono a sovrastare questo nulla silente.

Al mattino, quando l'erba è lucida

per l'umidità della notte

e gli alberi sono solo ombre più chiare

e più scure sullo sfondo dell'orizzonte,

non ti stupiresti di vedere brillare il sole

del nuovo giorno sulla fronte

immacolata di un unicorno.

H ζωή συνεχίζεται.. κι εσύ.. σα και μένα, σαν όλους

ο ύ ρ λ ι α ξ ε ς  στον άνεμο, κοιτάζοντας στον ουρανό,

χωρίς να περιμένεις απάντηση.. από κανένα.

"Είμαι ένας, δεν είμαι μόνος, είμαι με τον εαυτό μου"

Η ζωή φίλοι μου, είναι συχνά δεμένη,

στη κλωστή των λεπτών... που ταξιδεύουν και πάνε.

Μην  β ι ά ζ ε ι ς  ποτέ... το χρώμα των ονείρων.

Α υ τ ό  που μας χωρίζει...

δεν είναι μόνο... τα χιλιάδες χιλιόμετρα,

αλλά, το ν΄α π λ ώ ν ε ι ς τα χέρια σου,

για ν'αγκαλιάζεις τους  α ν θ ρ ώ π ο υ ς  π΄αγαπάς.

La Vita continua... e Tu, come me.. come tanti..

hai gridato al vento, guardando il cielo

senza aspettare che qualcuno risponde,

"Sono uno! non sono solo, sono con me stesso"

La vita, miei cari amici, è spesso legata

al filo di un momento che viaggia e che và...

Non violentare mai... il colore dei sogni

quello che ci separa non sono

le migliaia di chilometri,

ma lo stendere delle braccia per stringere

le persone che vogliamo Bene...

Lunapiena