Ν. ΓΚΑΤΣΟΣ - Μ. ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ: ΚΕΜΑΛ

Ν. ΓΚΑΤΣΟΣ - Μ. ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ - Α. ΚΑΓΙΑΛΟΓΛΟΥ:

ΚΕΜΑΛ - 1993

Α κ ο ύ σ τ ε.... την ιστορία του Κεμάλ

ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής

απόγονου του Σ ε β ά χ του θαλασσινού, 

που νόμισε ότι μ π ο ρ ε ί.... να αλλάξει τον κόσμο.

αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ

και σ κ ο τ ε ι ν έ ς... οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη... μια φορά και ένα καιρό

ήταν άδειο το κεμέρι... μουχλιασμένο το νερό

στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα στην παλιά τη χουρμαδιά

πικραμένα κ λ α ί ν ε... τώρα της ερήμου τα  π α ι δ ι ά.

Κι ένας νέος από σόι.... και γενιά βασιλική

αγροικάει το μοιρολόι.... και τραβάει κατά εκεί.

τον κοιτάν οι Βεδουίνοι... με ματιά λυπητερή

κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει... 

πως θ’ α λ λ ά ξ ο υ ν  οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι.... 

του παιδιού την αφοβιά

ξεκινάν με λ ύ κ ο υ  δόντι.... 

και με λ ι ο ν τ α ρ ι ο ύ προβιά

απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη.... 

απ’ τη γη στον ουρανό

κ υ ν η γ ά ν τον αποστάτη.... 

να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη... σαν ακράτητα σκυλιά

και τον πάνε στο χαλίφη... να του βάλει την θηλιά

μαύρο μέλι.. μαύρο γάλα... ήπιε εκείνο το πρωί

πριν αφήσει στην κρεμάλα... τη στερνή του την π ν ο ή.

Με δύο γέρικες καμήλες... μ’ ένα κόκκινο φαρί

στου παράδεισου τις πύλες... ο προφήτης καρτερεί.

πάνε τώρα χέρι χέρι.... κι είναι γύρω συννεφιά

μα της Δαμασκού τ’ αστέρι... τους κρατούσε συντροφιά.

Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο... 

βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ

που από τον ψηλό του θρόνο

 λέει.... στον άμυαλο Σεβάχ:

«νικημένο μου ξεφτέρι....

 δεν αλλάζουν οι καιροί, 

με φ ω τ ι ά.. και με μαχαίρι...

 πάντα ο κόσμος π ρ ο χ ω ρ ε ί»

Καληνύχτα Κεμάλ... 

αυτός ο κόσμος... δε θα αλλάξει ποτέ

κ α λ η ν ύ χ τ α...