Νικηφόρος Βρεττάκος: Ολυνυχτία

Δε με κατάλαβες,

 ό λ η  τη νύχτα ήμουνα  π λ ά ϊ  σου,

 προσπαθούσα να κλείσω τα παράθυρα,

 π ά λ ε υ α – όλη τη νύχτα.

 Ο αγέρας επέμενε.

 Άπλωσα τότε τις παλάμες μου πάνω σου

σαν δυο φύλλα ουρανού και σε σκέπασα.

Έπειτα βγήκα στον εξώστη και κοίταζα

δίχως χέρια τον κόσμο.

^

Veglia                                    

Non mi avevi capito,

tutta la notte ero accando a te,

ho cercato di chiudere le finestre

lottavo – tutta la notte.

Il Vento insisteva.

Ho disteso le mie mani su di te,

come due foglie del cielo e ti ho coperta.

Alla fine sono uscito sul balcone

e ho guardato il mondo senza mani

Trad. Lunapiena

^ 

Νικηφόρος Βρεττάκος

από το.. Πικραμένος Αναχωρητής