Μία χαρά υπάρχει πλην ευλογητή
μία παρηγορία εν αυτή τη λύπη.
Aπό το τέλος τούτο... πόσοι συρφετοί λείπουν
χυδαίων ημερών, πόση ανία λείπει!
Είπεν είς ποιητής· «Είναι αγαπητή
η μουσική που δεν δύναται να ηχήσει».
Κ’ εγώ θαρρώ ότι η πλέον ε κ λ ε κ τ ή
είν’ η ζ ω ή εκείνη... που δεν δύναται να ζήσει.
από τα "Κρυμμένα Ποιήματα 1877-1923"
,εκδ. Ίκαρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.
Lunapiena