Γ. ΡΙΤΣΟΣ: Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι

«Α δ έ ρ φ ι α μου, σήμερα σας μιλάω 
με λόγια χώματα, σημαίες και αίματα
με το χωνί... της λαϊκής οργής 
ανεβασμένο... στο πικρό μας στόμα
Τι θέλουν... στον τόπο μας οι ξένοι;
Γιατί να διαφεντεύουν οι άλλοι.. τα δικά μας;
Γιατί ν’ αλλάζουν.. τη θέση των άστρων μας;
Γιατί να τυφλώνουν.. τα πράσινα μάτια 
των δέντρων μας και... των παιδιών μας;

Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;
Ένα παιδί νυστάζει. Θέλει να κοιμηθεί
και δεν τ’ αφήνει... η π ε ί ν α.
Να θ υ μ ά σ α ι.... τα παιδιά που δεν κοιμούνται.
Κάποτε και μια κούνια πικραμένη
που τραμπαλίζεται στην ερημιά της
μπορεί να ‘ναι... ένας στόλος οργής
σκίζοντας θριαμβευτικά... τη Μ ε σ ό γ ε ι ο.

Νύχτα βουβή, νύχτα βαθιά, Ε λ λ η ν ι κ ή.
Σκοτάδι ζυμωμένο... με τις δόξες των άστρων
ζυμωμένο... με τις σφιχτές γροθιές των ελάτων
με το κλάμα των παιδιών,
με τη σιωπή των μανάδων,
με τις φλόγες των αιώνων.
Σιωπή – Οι καρδιές δεν ερωτεύονται πια,
– ντουφεκίζουν.

Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;
Αφήστε μας ήσυχους. Αφήστε μας
να φάμε το ψωμί μας... στα γόνατα του κόσμου,
αφήστε μας.. ν’ αποτελειώσουμε το χαμόγελό μας
να πάμε στον κινηματογράφο της άνοιξης [..]

Αδέρφια μου, τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;
Να φύγουν, να φ ύ γ ο υ ν, να φύγουν.
Αν δ ί ν α μ ε τα χέρια, αδέρφια μου.
Τι μας χωρίζει;
Κι εσύ κι εγώ το ίδιο π ο ν ά μ ε τούτα τ’ άγια,
τούτα τα κλαμένα χώματα,
τούτα τα δοξασμένα χώματα.
Τι μας χωρίζει;
Κι εσύ κι εγώ το ίδιο πονάμε.. 

αν μας χτυπήσουνε.

Π ο ν ά μ ε.
Πονάμε το κ ο υ κ ο ύ τ σ ι... της ελιάς μας
που ‘ναι ευλογία και για τους δυο μας –
ετούτο το κουκούτσι που ‘ναι
σαν τον κάλο της τιμής.. 

στο πόδι του Έθνους μας,
κι αν μας πατήσουνε τον κάλο της τιμής
το ίδιο και συ και γω τραβάμε το μαχαίρι…

Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;…
Εμείς άλλον εχθρό δεν έχουμε
παρά μονάχα κείνον...
που δε σέβεται τον Άνθρωπο […]

..απόσπασμα από το ποίημα:
«Διακήρυξη, προς το λαό μου 

και σ’ όλους τους λαούς του κόσμου
Γιάννης Ρίτσος:

"Συντροφικά τραγούδια", εκδ. Σ. Ε.