ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ

Μ ε σ ό γ ε ι ο.... τη λεν και παίζουνε γυμνά
παιδιά με μαύρα μάτια... αγάλματα πικρά
γέννησε τους Θεούς, τον ίδιο το Χριστό
το καλοκαίρι εκεί.... δεν τρέμει τον καιρό
μεσ' τη Μ ε σ ό γ ε ι ο

Το α ί μ α τους.... αιώνες σκάλισε εκεί

τα βράχια και τους κάβους.... και τη βαθιά σιωπή
νησιά σαν περιστέρια... α ι ώ ν ι ε ς φυλακές
το καλοκαίρι εκεί... δεν τρέμει τις βροχές
μεσ' τη Μ ε σ ό γ ε ιο

Οι κάμποι κι οι ελιές.... χάνονται στη φωτιά

τα χέρια μένουν μόνα.... κι άδεια τα κορμιά

λ α ο ί  της συμφοράς.... 
και πίκρα του θανάτου

το καλοκαίρι εκεί.... δε χάνει τα φτερά του

μεσ' τη Μ ε σ ό γ ε ι ο

Εδώ... στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ

Μ ε σ ό γ ε ι ο ς του φόβου....

και των πικρών καιρών

τα όνειρα... που `παίζαν στα βαθιά νερά

γινήκαν δέντρα μόνα... στα ξερά νησιά

μεσ' τη Μ ε σ ό γ ε ι ο

Τον Παρθενώνα..... κρύβουν

σύννεφα βαριά

στην Ισπανία.... εχάθη η λέξη «λευτεριά»

πάντα η Αθήνα.... μένει όνειρο πικρό

το καλοκαίρι εκεί.... δεν τρέμει τον καιρό

μες στη Μ ε σ ό γ ε ι ο

Στίχοι : Δημήτρης Χριστοδούλου

Μουσική : Ζωρζ Μουστακί

Πρώτη εκτέλεση : Ζωρζ Μουστακί 1972
και.... με την Βίκυ Μοσχολιού