Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ: Λόγος και Σιγή

Aζά καν ελκαλάμ μιν φάντα, ασσουκούτ μιν ζαχάμπ.
Aραβική Παροιμία

«Είναι χρυσός η σιωπή και άργυρος ο λόγος.»

Τίς βέβηλος προέφερε τοιαύτην β λ α σ φ η μ ί α ν;
τίς χαυνωθείς Aσιανός παραιτηθείς εις μοίραν
τυφλήν, βωβήν, τυφλός, βωβός; 

Ποίος οικτρός παράφρων
ξ έ ν ο ς τη ανθρωπότητι, την αρετήν υβρίζων,
χίμαιραν είπε την ψυχήν, και άργυρον τον λόγον;
Το μόνον μας θεοπρεπές δ ώ ρ η μ α, περιέχον
τα πάντα — ενθουσιασμόν, λύπην, χαράν, αγάπην·
εν τη ζωώδει φύσει μας α ν θ ρ ώ π ι ν ο ν το μόνον!
Συ όστις τον αποκαλείς άργυρον, δεν πιστεύεις
το μέλλον, λύον την σιγήν, μυστηριώδες ρήμα.
Συ εν σοφία δεν τρυφείς, πρόοδος δεν σε θέλγει·
με την αμάθειαν — χρυσήν σιγήν — ευχαριστείσαι.
Ν ο σ ε ί ς. Είν’ η αναίσθητος σ ι γ ή βαρεία ν ό σ ο ς,
ενώ ο Λ ό γ ο ς ο θερμός, ο συμπαθής, υ γ ε ί α.
Σκιά και νυξ είν’ η Σιγή· ο Λόγος, η ημέρα.
Ο Λ ό γ ο ς είν’ αλήθεια, ζωή, αθανασία.
Λ α λ ή σ ω μ ε ν, λαλήσωμεν — σιγή δεν μας αρμόζει
αφού εις το ο μ ο ί ω μ α επλάσθημεν του Λόγου.
Λαλήσωμεν, λ α λ ή σ ω μ ε ν — αφού λαλεί εντός μας
η θεία σκέψις, της ψυχής άυλος ομιλία.

από τα Αποκηρυγμένα, Ίκαρος 1983