Federico Garcia Lorca
Τραγικός Ποιητής-Αγωνιστής, Συγγραφέας και λάτρης της τέχνης.
(5 Ιουνίου 1898 - 18 ή 19 Αυγούστου 1936)
ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς, από τους κορυφαίους εκπροσώπους της ισπανικής γενιάς του '27. Πέρα από το λογοτεχνικό του έργο, ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική και τη μουσική.
Γεννήθηκε στο Φουέντε Βακέρος (Fuentevaqueros), το 1898. Ο πατέρας του ήταν αγρότης κι η μητέρα του δασκάλα πιάνου. Φοίτησε σε σχολείο Ιησουϊτών στη Γρανάδα και μετά από πιέσεις του πατέρα του, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γρανάδα, την οποίαν όμως εγκατέλειψε σύντομα, για ν' ασχοληθεί με λογοτεχνία, μουσική και ζωγραφική. Το 1919, εγκαθίσταται στη Φοιτητική Κατοικία Πανεπιστημίου Μαδρίτης, που τότε ήτανε σαν ανοιχτό πανεπιστήμιο, πολιτιστικό κέντρο, της ισπανικής πρωτεύουσας.
Εκεί θα συναντήσει τον Σ. Νταλί, τον Λ. Μπουνιουέλ, τον ποιητή Αλμπέρτι και τον Χιμένεθ. Την ίδια περίοδο συνθέτει τα πρώτα του ποιήματα που κυκλοφορούνε το 1921, με τίτλο: "Βιβλίο Ποιημάτων". Λίγο νωρίτερα, το 1918, είχε δημοσιεύσει το έργο: "Εντυπώσεις & Τοπία" περιδιαβαίνοντας τη Καστίλη. Το 1922, συνεργάζεται με τον συνθέτη Μ. ντε Φάγια στο Φεστιβάλ Λαϊκης Μουσικής, στη Γρανάδα.
Δημιούργημα του τότε είναι το "Ποίημα Του Κάντε Χόντο" λαϊκό τραγούδι της Ανδαλουσίας, που τραγουδιέται απο τσιγγάνους με συνoδεία κιθάρας και λίγο αργότερα, το 1924, ξεκινά να γράφει το "Ρομανθέρο Χιτάνο" που το τελειώνει το 1927. Μια σύνθεση 18 ποιημάτων με σταθερή στιχουργική μορφή, έκφραση μιας απο τις αρχαϊκότερες μορφές ισπανικής ποίησης. Την ίδια περίοδο συνθέτει και την "Ωδή Στον Σαλβαντόρ Νταλί" ενώ παράλληλα γράφει το θεατρικό έργο: "Μαριάνα Πινέδα", που πρωτοπαίζεται στη Βαρκελώνη, την ίδια χρονιά, σε σκηνογραφία Νταλί. Τα έτη 1929-30, ταξιδεύει στις ΗΠΑ και στη Κούβα.
Αποτέλεσμα το, "Ένας Ποιητής Στη Νέα Υόρκη". Επιστρέφει στην Ισπανία το 1931 και συνθέτει το "Ντιβάνι Της Ταμαρίτ", ενώ παράλληλα δουλεύει κι έργα για το Κουκλοθέατρο.
Τα 3 τελευταία χρόνια της ζωής του συνθέτει τις κορυφαίες του δημιουργίες: "Το Σπίτι Της Μπερνάρντα 'Αλμπα", "Ματωμένος Γάμος", "Γέρμα", τραγωδίες με θέμα τη κοινωνική καταπίεση κι έκδηλο τ' ανθρώπινο στοιχείο και το ποίημα, "Θρήνος Για Τον Ιγκνάθιο Σάντσεθ Μεχίας". Με την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, συστήνει θεατρική ομάδα, τη "La Barroca" και δίνει παραστάσεις κλασσικών έργων σε χώρους εργατών κι αγροτικές περιοχές. Το 1936 υποδέχεται τον Αλμπέρτι, καθώς επέστρεψε από τη Μόσχα. Συντάσσει μια διακήρυξη συγγραφέων κατά του φασισμού κι ετοιμάζεται να γράψει μια σειρά σκηνών με μορφή επιθεώρησης μα τον Ιούλιο, ξεσπά ο Εμφύλιος κι απλώνεται γοργά.
Στίς 16 Αυγούστου συλλαμβάνεται και την αυγή της 18 ή 19 Αυγούστου οι φασίστες Φρανκιστές, τον εκτελούνε κάπου στη Γρανάδα, κοντά στο Fuente grande, στο δρόμο μεταξύ του Víznar και Alfacar. Ο Τάφος του δε βρέθηκε ποτέ. Ήτανε μόλις 38 ετών.
Αναγνωρίζεται σαν ποιητής και σημαντικός παράγοντας ανάπτυξης του πολιτισμού για την χώρα του μετά τον θάνατο του δικτάκτορα Franco. Σήμερα υπάρχει Άγαλμα προς τιμή του Λόρκα, στην πλατεία Santa Ana της Μαδρίτης.
Ποιήματα:
Divan del tamarit
Ντουέντε
Ποιητής στη Νέα Υόρκη
Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας
Σονέτα του σκοτεινού έρωτα
Ωδή στον Σαλβαντόρ Νταλί
Ποιητικά άπαντα (Τόμοι Α, Β)
Θεατρικά Έργα:
Τα Μάγια της Πεταλούδας (El maleficio de la mariposa)
Οι Φασουλήδες του Κατσιπόρα (Los títeres de Cachiporra)
Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα (La casa de Bernarda Alba)
Η θαυμαστή μπαλωματού (La zapatera prodigiosa)
Γέρμα (Yerma)
Ματωμένος Γάμος (Bodas de sangre)
Δόνα Ροζίτα (Doña Rosita la soltera)
Μαριάνα Πινέδα (Mariana Pineda)
Το κοινό (El publico)
Σενάρια:
Ο Ανδαλουσιανός σκύλος
Ταξίδι στη σελήνη