Per dire cos'hai fatto Di me,
non ho parole.
Cerco solo la notte
Fuggo davanti al sole.
La notte mi par d'oro
Più di ogni sole al mondo,
Sogno allora una bella Donna
dal capo biondo.
Sogno le dolci cose
Che il tuo sguardo annunciava,
Remoto paradiso
Di canti risuonava.
Guardo a lungo la notte
E una nube veloce
- Per dire cos'hai fatto Di me,
non ho voce.
HERMANN HESSE
*****
Της Aγάπης το Τραγούδι
Δεν βρίσκω λέξειςγια να σου πώ..
τι έκανες σε μένα..
Ψάχνω μόνο την νύχτα
Δραπετεύω από το φως..
Η νύχτα χρυσάφι μου μοιάζει
και λάμπει σαν τον ήλιο
και τότε ονειρεύομαι
μια όμορφη ξανθιά γυναίκα.
Ονειρεύομαι τη γλύκα
που αναδύει το βλέμμα σου
Απόηχο του τραγουδιού
ενός αρχαίου παραδείσου.
Κοιτάζω αδιάκοπα την νύχτα
και ένα σύννεφο που τρέχει..
Δεν έχω πιά φωνή για να σου πω
τι έκανες σε μένα...
Hermann Hesse
Trad. Lunapiena
"Βλέπεις μέσα στην καρδιά μου" είπε θλιμμένα ο Σιντάρτα
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το σκέφτηκα πολλές φορές.
Αλλά πες μου πώς μπορώ να τον στείλω, αυτόν που χωρίς άλλο δεν έχει μαλακή καρδιά, σ' αυτόν τον κόσμο;
Δε θα γίνει αυθάδης, δεν θα χαθεί μέσα στη δύναμη και την ηδονή,
δεν θα επαναλάβει όλες τις αυταπάτες του πατέρα του,
δεν θα χαθεί ίσως για πάντα μέσα στη σανσάρα;
" Το χαμόγελο του περαματάρη άστραψε φωτεινά, άγγιξε τρυφερά το μπράτσο του Σιντάρτα και είπε:
"Ρώτα τον ποταμό γι' αυτό φίλε! Άκουσέ τον να γελάει γι' αυτό!
Μα πιστεύεις πραγματικά πως γνώρισες τις τρέλες σου για να απαλλάξεις το γιο σου απ' αυτές;
Και είσαι ικανός να προστατέψεις το γιο σου απ' τη σανσάρα; Και πώς; Με διδαχές, με ικεσίες, με προτροπές;
Αγαπημένε, ξέχασες λοιπόν ολότελα εκείνη την ιστορία,εκείνη τη γεμάτη διδάγματα ιστορία του βραχμάνου, του Σιντάρτα, που μου διηγήθηκες κάποτε σ' αυτό το μέρος;
Ποιος προφύλαξε τον Σιντάρτα από τη σανσάρα, από την αμαρτία,από την απληστία, από την ανοησία; Μπόρεσε να τον προφυλάξει η ευσέβεια του πατέρα του, η νουθεσία των δασκάλων του, μπόρεσε να τον προφυλάξει η ίδια του η θέληση, η ίδια του η αναζήτηση;
Ποιος πατέρας, ποιος δάσκαλος μπόρεσε να τον προστατέψειαπό την επιθυμία να ζήσει ο ίδιος τη ζωή,
να λερωθεί ο ίδιος από τη ζωή,
να πάρει μόνος του πάνω του την ενοχή, να πιει μόνος του το πικρό πιοτό, να βρει μονάχος του το δρόμο του;
Πιστεύεις λοιπόν, αγαπημένε, πως θα μπορούσε κάποιος να απαλλαγεί απ' αυτόν το δρόμο;
Ίσως ο μικρός σου γιος, επειδή τον αγαπάς, επειδή θα τον απάλασσες πρόθυμα από την οδύνη, από τον πόνο και την απογοήτευση;
Αλλά ακόμα κι αν πέθαινες δέκα φορές γι' αυτόν, δεν θα μπορούσες να του αποσπάσεις μ' αυτόν τον τρόπο ούτε το μικρότερο μέρος του πεπρωμένου του".
Ενα μικρό απόσπασμα από το ΕΡΓΟ του ΧΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ, "SIDDHARTA"