Attilio Bertolucci

PER UN BEL GIORNO

Un cielo così puro

un vento così leggero

non so più dove sono

dove ero....

O gaggia nuda,

bruna violetta

che nel calore fugace appassisci..

Giorno te ne vai

e non sai nulla di me

e della violetta che tanto amo..

e del ramo nudo della gaggia,

Giorno, non andar via.

Attilio Bertolucci

Για μια όμορφη Μέρα

Τόσο καθαρός ο ουρανός

κι ο άνεμος τόσο δροσερός

δεν ξέρω πιά που είμαι

που ήμουνα...

Ω! γυμνή ακακία,

μελαγχολική βιολέτα

που σε μαραίνει η εφήμερη ζέστη...

Μέρα μου φεύγεις

και δεν έμαθες τίποτε για μένα

και για την βιολέτα που τόσο αγαπώ..

ούτε για το γυμνό κλαδί της ακακίας..

Μέρα μου... μη φεύγεις

Αttilio Bertolucci

Μετάφρ. Lunapiena

Το Τελευταίο Ρόδο..

"Non chiedere mai alla rosa

perchè è sbocciata nel tuo giardino"

*******

Coglierò per te

l'ultima rosa del giardino,

la rosa bianca che fiorisce

nelle prime nebbie.

Le avide api l'hanno visitata

sino a ieri,

ma è ancora così dolce

che fa tremare.

Attilio Bertolucci

"Μη ρωτήσεις ποτέ ένα ρόδο

γιατί άνθισε στον κήπο σου".

*******

Θα κόψω για σένα

το τελευταίο ρόδο του κήπου,

ένα λευκό τριαντάφυλλο

που άνθισε στη πρώτη ομίχλη.

Λαίμαργες οι μέλισσες

το τριγύριζαν μέχρι χθες,

αλλά έχει ακόμα τόση ομορφιά

που φέρνει ανατριχίλα.

Αttilio Bertolucci

Μετάφρ. Lunapiena

CESARE PAVESE

Hai un sangue, un respiro.

Sei fatta di carne, di capelli, di sguardi anche tu.

Terra e piante, cielo di marzo, luce,

vibrano e ti somigliano

‒ il tuo riso e il tuo passo come acque che sussultano ‒

la tua ruga fra gli occhi come nubi raccolte

‒ il tuo tenero corpo una zolla nel sole.

Hai un sangue, un respiro.

Vivi su questa terra.

Ne conosci i sapori, le stagioni, i risvegli,

hai giocato nel sole, hai parlato con noi.

Acqua chiara, virgulto primaverile, terra,

germogliante silenzio,

tu hai giocato bambina, sotto un cielo diverso,

ne hai negli occhi il silenzio, una nube,

che sgorga come polla dal fondo.

Ora ridi e sussulti sopra questo silenzio.

*********

Έχεις αίμα κι ανάσα.

Είσαι κι εσύ φτιαγμένη από σάρκα,

από μαλλιά και από βλέμματα.

Η γη και τα λουλούδια του Μάρτη,

ο ουρανός και το φως,

πάλλονται και σου μοιάζουν,

το γέλιο και το βήμα σου

σαν τα νερά που αναπηδούν-

η ρυτίδα ανάμεσα στα μάτια σου

σαν σύννεφα μαζεμένα

και το τρυφερό κορμί σου, ένας σβώλος στoν ήλιο.

Έχεις αίμα και ανάσα.

Ζεις σε τούτη τη γη.

Γνωρίζεις τις γεύσεις, τις εποχές, τα ξυπνήματα,

έπαιξες κάτω απ'τον ήλιο, μίλησες μαζί μας.

Καθαρό νερό της άνοιξης.

βλαστός, χώμα, ανθισμένη σιωπή,

έπαιξες όταν ήσουνα μικρούλα

κάτω από ένα διαφορετικό ουρανό,

έχεις τη σιωπή μέσα στα μάτια σου,

σαν ένα σύννεφο, σαν πηγή

που αναβλύζει από τα βάθη..

Τώρα γελάς και λικνίζεσαι

μέσα σ'αυτή τη σιωπή.

*******

Cesare Pavese

απο τή συλλογή:

"Verrà la morte e avrà i tuoi occhi"

21 marzo 1950

Μετάφρ. Lunapiena

ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ

"Το Παράπονο"

Σου 'φερα νερό στις χούφτες

για να πιεις , να ξεδιψάσεις

που ν' τ' αχείλι σου πικρό.

Κι ως ξεδίψασε η καρδιά σου

βιάστηκες να προσπεράσεις.

Τόση πίκρα, τόση δίψα,τόσος πόνο

ςκι ούτε ένα ευχαριστώ.

******

Σου 'φερα ψωμί και μέλι

κι ένα καθαρό σεντόνι

και τον χτύπο απ' την καρδιά.

Και δε μου 'δωσες το χέρι

κι έχεις φύγει - χελιδόνι-

Τόση πίκρα, τόση δίψα, τόση αγάπη

και μια θάλασσα ερημιά.

******

Στίχοι: Παπαδόπουλος Λευτέρης

Μουσική: Ξαρχάκος Σταύρος

Τραγουδά: Τζένη Καρέζη

Κόκκινα Φανάρια (Β.Γεωργιάδης) The Red Lanterns (1964)

Η ΩΡΑ της ΓΗΣ

Με τα Φώτα σβηστά...

ας χαϊδέψουμε τον Ουρανό..

ας φωνάξουμε στ'αστέρια ΟΛΟΙ μαζί..

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ στη ΓΗ μας

είναι ΑΓΑΠΗ για τη ΖΩΗ.....

ΑΠΟΨΕ.. στις 8.30 το βράδυ..

θα συναντηθούμε ΟΛΟΙ μαζί..

μ'Ευγνωμοσύνη και βαθύ Σεβασμό

αδέλφια είμαστε... μιας Μάνας γέννα

της Μάνας ΓΗΣ παιδιά..

******

κι ας γίνει η συνάντηση αυτή.. ΑΡΧΗ

για μια καλύτερη Μέρα...

για τ'αυριανά ΠΑΙΔΙΑ της...

******

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ...

http://www.youtube.com/watch?v=3cO8dUk08oA

http://www.youtube.com/watch?v=exdWXYQWsFw

http://www.youtube.com/watch?v=1CRs-7lRlPo

http://www.youtube.com/watch?v=b-Z-DNe-8sc

Percy Bysshe Shelley

"Ο άνθρωπος μέσα στην κοινωνία δεν αργεί

να γίνει ο ίδιος αντικείμενο των παθών και των ηδονών του... κι όσο εμπλουτίζεται

ο συναισθηματικός κόσμος τόσο πληθαίνουν

κι οι τρόποι του να εκφράζεται.

Τα λόγια, η εκφραστική κίνηση των χεριών,

οι μιμητικές τέχνες γίνονται αυτοδίκαια

Αναπαράσταση και Μέσον...

μολύβι και εικόνα, σμίλη και άγαλμα..

χορδή και Αρμονία..."

***

Η ισότητα, η πολυμορφία, η ενότητα,

η αντίθεση, η αμοιβαία εξάρτηση...

γίνονταιοι μόνες Αρχές που μπορούν

να προσφέρουν κίνητρα ικανά να μετατρέψουν

την Θέληση σε Πράξη,

κι έρχεται η Ευχαρίστηση

να κατοικήσει στον Αισθησιασμό,

η Αρετή στο Συναίσθημα,

η Ομορφιά στην Τέχνη

η Αλήθεια στην Διανόηση

και η Αγάπη στις σχέσεις των ανθρώπων"

Percy Bysshe Shelley

(1792-1822)

Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

«Κι όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικο να πνίγει το δίκιο. Για κείνο έμαθα γράμματα στα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμο το απελέκητο,ότι δεν είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω: ήμουν φτωχός κι έκανα τον υπηρέτη και τιμάρευα άλογα, κι άλλες πλήθος δουλειές έκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρέοςπου μας χρέωσαν oι χαραμήδες, και να ζήσω κι εγώ σε τούτη την κοινωνία, όσο έχω ταμανέτι του Θεού στο σώμα μου. Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάσταση στην Πατρίδα μου, να τη λευτερώσει από την τυραγνία των Τούρκων, αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη, λιγότερον από τον χερότερο πατριώτη μου Έλληνα.

Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι, και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα. Ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω: ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί,και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ.Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοίκαι φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ».

Και στο εξής να μάθομε γνώση, αν θέλομε να φκιάσομε χωριό να ζήσομε όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους· να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε:

«Έχομε αγώνες πατρικούς, έχομε θυσίες -αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας- ότι θα είναι καλά δικά τους. Όχι όμως να φαντάζονται για τα κατορθώματα τα πατρικά,όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν το νόμο, και να 'χονν την επιρροή για ικανότη»

Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

ΔΙΟΝΎΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Ύμνος εις την Ελευθερίαν

του Διονυσίου Σολωμού

1

Σε γνωρίζω από την κόψη

του σπαθιού την τρομερή,

σε γνωρίζω από την όψη

που με βία μετράει τη γη.

2

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,

και σαν πρώτα ανδρειωμένη,

χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

3

Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή,

κι ένα στόμα ακαρτερούσες,

"έλα πάλι", να σου πεί.

4

'Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα,

κι ήταν όλα σιωπηλά,

γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα

και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

5

Δυστυχής!

Παρηγορία μόνη σού έμενε να λές

περασμένα μεγαλεία

και διηγώντας τα να κλαις.

6

Και ακαρτέρει και ακαρτέρει

φιλελεύθερη λαλιά,

ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι από την απελπισιά,

7

Κι έλεες:

"Πότε, α, πότε βγάνωτο κεφάλι από τσ' ερμιές;".

Και αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές.

8

Τότε εσήκωνες το βλέμμαμες στα κλάιματα θολό,

και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα,

πλήθος αίμα ελληνικό.

9

Με τα ρούχα αιματωμένα

ξέρω ότι έβγαινες κρυφά

να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά.

10

Μοναχή το δρόμο επήρες,

εξανάλθες μοναχή•

δεν είν' εύκολες οι θύρες

εάν η χρεία τες κουρταλεί.

... ακοίμητη σπίθα

Ν. Καζαντζάκης για τους ήρωες του 21

από τον πρόλογo στον "Καπετάν Μιχάλη":

***

«Το ελληνικό γένος αν σώθηκε ως τα σήμερα,

αν επέζησε ύστερα από τόσους εχτρούς

- εξωτερικούς κι εσωτερικούς, προπάντων εσωτερικούς -

ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά,

σκλαβιά και πείνα, το χρωστάει όχι στη λογική

- θυμηθείτε τους τρεις εμποράκους

που ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρεία,

θυμηθείτε το '21 - το χρωστάει στο θάμα.

Στην ακοίμητη σπίθα που καίει

μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. »

ΠΟΥΣΚΙΝ: Εις την ΕΛΛΑΔΑ

Εις την Ελλάδα

Πούσκιν

Εμπρός, Ελλάς επαναστάτισα, στάσου όρθια

κράτα με τα γερά τα όπλα την δύναμήν σου.

Δεν εγέρθηκε ένας Όλυμπος του κάκου

η Πίνδος σου και οι Θερμοπύλες, η τιμή σου

Επετάχθηκε απο των σπλάχνων σου τα βάθη

η ελευθερία σου δυνατή, φωτός πυρήνας

κι απ' του Θησέος και του Περικλή τους τάφους

και τα πάντα νέα ιερά των Αθηνών.

Θραύσε τώρα, γη θεών και ηρώων

της σκλαβιάς τες αλυσίδες,

την μαύρην μοίρα με τες γλυκόηχες ωδές

απο του Τυρταίου και από του Ρήγα

και του Βύρωνος την λύρα.

ΘΟΥΡΙΟΣ του ΡΗΓΑ

ΘΟΥΡΙΟΣ

Ρήγας Φεραίος

Ώς πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,

Mονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;

Σπηλαίς να κατοικούμεν,να βλέπωμεν κλαδιά

Nα φεύγωμ' απ' τον Kόσμον, για την πικρή σκλαβιά.

Nα χάνωμεν αδέλφια, Πατρίδα, και Γονείς,

Tους φίλους, τα παιδιά μας, κι' όλους τους συγγενείς.

Καλλιώναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,

Παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά, και φυλακή

Τι σ' ωφελεί αν ζήσης, και είσαι στη σκλαβιά,

Στοχάσου πως σε ψένουν καθ' ώραν στη φωτιά.

Βεζύρης, Δραγουμάνος, Aφέντης κι' αν σταθής,

O Tύραννος αδίκως, σε κάμει να χαθής.

Δουλεύεις όλ' ημέρα, σε ό,τι κι' αν σοι πει

αυτός πασχίζει πάλιν το αίμα σου να πιη.

Ο Σούτζος, κι' ο Μουρούζης, Πετράκης,

Σκαναβής, Γκίκας, και Μαυρογένης, καθρέπτης, είν' να ιδής.

Ανδρείοι Kαπετάνοι, Παπάδες, λαϊκοί

Σκοτώθηκαν κι' Aγάδες, με άδικον σπαθί.

Kι' αμέτρητ' άλλοι τόσοι, και Τούρκοι, και Ρωμιοί,

Zωήν, και πλούτον χάνουν,χωρίς καμμιά 'φορμή.

Ελάτε μ' έν αν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,

Nα κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον Σταυρόν.

Συμβούλους προκομμένους,με πατριωτισμόν,

Nα βάλλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.

Oι νόμοι νάν' ο πρώτος, και μόνος οδηγός,

Kαι της πατρίδος ένας, να γένη Aρχηγός.

Γιατί κ' η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,

Nα ζούμε σα θηρία, είν' πλιο σκληρή φωτιά.

Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον Oυρανόν,

Aς πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν. ****

Εδώ σηκώνονται οι Πατριώται ορθοί,

και υψώνοντες τας χείρας προς τον Oυρανόν,

κάμνουν τον όρκον .

Όρκος κατά της Tυραννίας, και της αναρχίας.

****

Ω Bασιλεύ του Kόσμου, ορκίζομαι σε σε,

Στην γνώμην των τυράννων, να μην ελθώ ποτέ.

Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,

Eις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.

Εν όσω ζω στον Kόσμον, ο μόνος μου σκοπός,

Για να τους αφανίσω,θε νάναι σταθερός.

Πιστός εις την Πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,

Aχώριστος για νάμαι, υπό τον Στρατηγόν.

Κι' αν παραβώ τον όρκον, να στράψ' ο Oυρανός,

Kαι να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός.

Τέλος του Όρκου.

EMILY DICKINSON

The Outer - from the Inner

Derives it's Magnitude -

'Tis Duke, or Dwarf, according

As is the central mood -

***

The fine - unvarying Axis

That regulates the Wheel -

Though Spokes - spin - more conspicuous

fling a dust - the while.

****

The Inner - paints the Outer -

The Brush without the Hand -

It's Picture publishes - precise -

As is the inner Brand.

****

On fine - Arterial Canvas -

A Cheek - perchance a Brow -

The Star's whole secret - in the Lake -

Eyes were not meant to know.

****

Emily Dickinson

Το εξω -απ'το Μέσα

παίρνει την Μεγαλειότητά του

Γίνεται Δούκας ή Νάνος, ανάλογα

όπως είναι η πυρηνική του διάθεση.

****

Ο λεπτός - αμετάβλητος άξονα

που ρυθμίζει τις Στροφές (Ρότα)

καθώς οι ακτίνες - γυρίζουν - όλο και πιό φανερά

και - συγχρόνως- σκορπούν τριγύρω σκόνη.

*****

Το Μέσα - ζωγραφίζει το Εξω -

Ένα πινέλλο δίχως χέρι

και τον Πίνακά του εκθέτει - με ακρίβεια -

Σαν να είναι η εσωτερική του Σφραγίδα.

*****

Στο διάφανο - Καμβά των Αγγείων -

Ένα Μάγουλο - ή ίσως μια Βλεφαρίδα -

Του Άστρου το κρυφό μυστικό - στη Λίμνη -

Τα Μάτια δεν είχαν την τύχη να το γνωρίσουν.

Emily Dickinson

Trad. Lunapiena

Johann Wolfgang Goethe

έργο: Joseph Karl Stieler

*****

"Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο

είναι και η Ελλάδα για την ανθρωπότητα"

***

"Το ταλέντο του ανθρώπου αναπτύσσεται στη σιγή, ο χαρακτήρας σχηματίζεται μές στις τρικυμίες της ζωής"

***

"Εάν δέχεστε τους ανθρώπους έτσι όπως είναι, ποτέ δε θα καταφέρετε να τους βοηθήσετε να βελτιωθούν άν τους συμπεριφέρεστε σαν σε ιδανικούς ανθρώπους τότε τους ανεβάζετε στο επίπεδο που επιθυμείτε."

***

"Ο άνθρωπος ζει αληθινή ζωή, αν καταφέρνει να χαίρεται από την ευτυχία του πλησίον του"

***

"Βάζε πέτρες στο δρόμο του συνανθρώπου σου, ίσως κάτι να χτίσει μ'αυτές."

Γκαίτε

Johann Wolfgang Goethe

Από πού έρχεστε";

-"Από τον κόσμο", αποκρίθηκεν ο γέρος.

-"Πού πηγαίνετε;" είπεν ο ασημένιος βασιλιάς.

-"Στον κόσμο", ξανάπε ο γέροντας.

-"Τί θέλετε από μας;" ρώτησε ο χάλκινος βασιλιάς.

-"Να σας συνοδέψουμε", είπε ο Γέροντας

...........................................................

-"Ποιος θα κυριαρχήσει στον κόσμο;"

φώναξε κείνος με τραυλή λαλιά.

-"Όποιος μπορεί να σταθεί στα πόδια του",

αποκρίθηκεν ο γέροντας.

-"Εγώ μπορώ!" είπεν ο ανάκατος βασιλιάς.

-"Αυτό θα το δούμε τώρα", είπεν ο γέρος,

"γιατί ήρθε το πλήρωμα του χρόνου".

Τρεις βασιλεύουνε στη γη: ΣΟΦΙΑ, Κάλλος κι Ισχύς".

Στη πρώτη λέξη πετάχτηκε πάνω ο χρυσός βασιλιάς, στη δεύτερη σηκώθηκε ο ασημένιος και στη τρίτη ο χάλκινος σιγά-σιγά, ενώ ο ανάκατος βασιλιάς κάθισε χάμω αδέξια μονομιάς. Όποιος τον έβλεπε, μ' όλο το επίσημο της ώρας, δε θα μπορούσε να κρατήσει τα γέλια, γιατί ούτε καθισμένος ήταν, ούτε ξαπλωμένος, ούτε ακουμπισμένος, αλλά σωριασμένος χάμω ακατάστατα.

Ω, φίλε", λαμπρό και σταθερό είναι το βασίλειο των πατέρων μας, όμως ξέχασες τη τέταρτη δύναμη, την αρχαιότερη, τη γενικότερη, τη σταθερότερη που βασιλεύει στον κόσμο, τη δύναμη της ΑΓΑΠΗΣ".

Τότε ο γέροντας είπε χαμογελώντας.

-"Η Αγάπη δεν άρχει, αλλά πλάθει, που είναι πολύ περισσότερο".

ΓΚΑΙΤΕ (Παραμύθι)

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

21η Μαρτίου Σήμερα,

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Σκέφτηκα να την αφιερώσουμε

στην ΠΟΙΗΣΗ για ΠΑΙΔΙΑ

******

Αν ένα παιδί ζει μέσα στη συνεχή κριτική: Μαθαίνει να κατακρίνει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:

Μαθαίνει να καυγαδίζει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:

Μαθαίνει να είναι ντροπαλό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:

Μαθαίνει να είναι ένοχο.

Αν ένα παιδί ζει με κατανόηση:

Μαθαίνει να έχει υπομονή.

Αν ένα παιδί ζει με τον έπαινο:

Μαθαίνει να εκτιμά και τον άλλο.

Αν ένα παιδί ζει με δικαιοσύνη:

Μαθαίνει να είναι δίκαιο.

Αν ένα παιδί ζει με ασφάλεια:

Μαθαίνει να εμπιστεύεται.

Αν ένα παιδί ζει με επιδοκιμασία:

Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.

Αν ένα παιδί ζει με αποδοχή και φιλία:

Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη

μέσα στον κόσμο.

R. RUSSEL

Trad. Lunapiena

Τραγουδώντας τη ΖΩΗ...

Tiziano: 3 Ηλικίες

******

"Perchè la Vita è interminabile...

e può ognuno ricominciare

due volte-ricominciare ogni giorno,

ogni ora, ogni attimo..."

********

"Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη

και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει

και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα,

κάθε ώρα, κάθε στιγμή..."

Τάσος Λειβαδίτης

Perchè NON esiste altra strada,

altra mano, altro nome, altra pandiera,

altro cuore, altra stella, altra giustizia

-che.... la VΙΤΑ!"

************

Γιατί δεν είναι άλλος δρόμος,

άλλο χέρι, άλλο όνομα, άλλη σημαία,

άλλη καρδιά, άλλο άστρο, άλλη δικαιοσύνη

-απ' τη ΖΩΗ.."

Tassos Livaditis

Εδώ η ζωή...

Qui, la Vita continua Papà....

Si parla ancora di guerre e di

parla ancora di Speranza e di Pace..

NON abbiamo capito niente Papà

Che "la Vita è Solo Amore"

NON abbiamo capito niente Papà

si continua.. a parlarea piangere.. e a lottare..

"E' molto Bella la Vita.... e tanto breve"

dicevi Papà

"E'un Dono che ci è stato regalato

per imparare a Vivere con Amore

e in Bellezza del cielo"

..qui, la Vita continua... Papà

Lunapiena

*********

Εδώ, η ζωή συνεχίζεται.. Μπαμπά

Μιλάμε ακόμα για πολέμους και βία

συνεχίζουμε ακόμα να μιλάμε

για την Ελπίδα και την Ειρήνη..

Δεν καταλάβαμε ακόμα.. Μπαμπά

ότι "Ζωή είναι Μόνο η Αγάπη"

Δεν καταλάβαμε Τίποτε.. Μπαμπά

και συνεχίζουμε να μιλάμε...

να κλαίμε.. να παλεύουμε..

"Είναι πανέμορφη η Ζωή.. μα τόσο λίγη

μας έλεγες.. Μπαμπά

"Είναι ένα Δώρο που μας έχει δοθεί

να μάθουμε να Ζούμε με Αγάπη

λουσμένοι στην ομορφιά του Ουρανού"

..εδώ η ζωή συνεχίζεται.. Μπαμπά

Lunapiena

Για ΣΕΝΑ...

Per TE... PAPA'

Luce d'Amore .. il tuo

nido d'affetto il tuo

inno alla Vita il tuo canto,

l'eco della tua fisarmonica

mi accarezza l'anima,

passione infinita

per una Vita in Bellezza

La tua mano... forte e solida,

fiducia e sostegno di Vita...

guida infallibile per la mia strada...

ogni tuo consiglio.

La tua saggezza è la mia ricchezza

riservata nel profondo del mio cuore,

eredità dal Tuo Amore di Padre...

Sei e sarai... il mio Sole di Vita

che NON tramonta mai...

Lunapiena

Για Σένα... Μπαμπά

Το χαμογελό σου.. Αγάπης

αγκαλιά σου.. φωλιάς ζεστασιά,

Ύμνος ζωής.. το τραγούδι σου

την ψυχή μου ακόμα χαϊδεύει

το ατέρμονο πάθος σου,

για της ζωής την ομορφιά..

κι έμεινε μέσα μου ο απόηχος

απ'τις γλυκές σου μελωδίες

Τα δυό σου χέρια.. δύναμη

εμπιστοσύνη και στήριγμα ζωής..

αλάθητος οδηγός στη στράτα μου,

η κάθε συμβούλή σου..

Της σκέψη σου η σοφία..

είναι για μένα πλούτος..

φυλαχτό στο βάθος της καρδιάς

πατρικής αγάπης.. κληρονομιά.

Θα είσαι για πάντα, της Ζωής μου ο ήλιος

που δεν δύει... ποτέ..

Lunapiena

******

Και γω θα σου μιλώ με τα τραγούδια μου

και της ανάσας τον καημό...

αναμμένη κι η φλόγα στο καντηλι σου

σαν την φωτιά που σου'καιγε τα στήθη,

βωμός αγάπης η καρδιά.

Lunapiena

Domenico Mondugno: DELFINI

DELFINI

Tanto tempo fa

un grande filosofo indiano scrisse:

"Nel mare della vita

i fortunati vanno in crociera

gli altri nuotano qualcuno annega"

Ehi capitano mio... vado giù

non e' blu questo mare.. non e' blu,

tra rifiuti pescecani ed SOS

vado alla deriva sto affogando

Che cacchio stai dicendo affoghi in un bicchiere

sai nuotare come me più di me

ce la fai... se lo vuoi si che puoi...

prendi fiato e vai... vai che ce la ...

Sai che c'e'non ce ne frega niente dei pescecani

e di tanta brutta gente.... Siamo delfini

e' un gioco da bambini il mare!

Ehi capitano mio c'e' una sirena...

dice che mi ama... forse crede non lo so...

lo saprai se anche tu l'amerai

non ci si nega mai.. a chi dice si'...

dille di si' si' si' si'

Sai che c'e'... non ce ne frega niente

sirene o NO Noi ci innamoriamo sempre

siamo delfini.... giochiamo con le donne belle

Sai che c'e'non ce ne frega niente

il mare e' un letto grande grande

siamo delfini e' un gioco da bambini il mare

Mare facci sognare tu, nei tuoi fondali verdi e blu

quanti tesori immersi sommersi

Ehi capitano mio.. siamo accerchiati

da cento barche arpioni ami e cento reti

fuggi via tu che sei piu'

hanno solo ferito ma sopravvivero'

Sai che c'e'non ce ne frega niente

la vita e', e' morire cento volte

siamo delfini giochiamo con la sorte

Sai che c'e'non ce ne frega niente

Noi vivremo sempre...sorrideremo sempre

siamo delfini... e' un gioco da bambini il mare

Sai che c'e'e' un gioco da bambini il mare

Domenico Mondugno ΔΕΛΦΙΝΙΑ

Πολύ καιρό πριν ένας μεγάλος Ινδιάνος Φιλόσοφος

ελεγε: Στη Θάλασσα της Ζωής

οι τυχεροί ταξιδεύουν στ'ανοχτά (κρουαζιέρες)

οι άλλοι κολυμπάνε..κάποιος πιθανά και να πνιγεί

"Ει! Καπετάνιο μου, κατεβαίνω..

δεν είναι γαλανή αυτή η θάλασσα

δεν είναι γαλανή..σκουπίδια, σκυλοψαρα και SOS

παρασύρομαι από ανέμους.. πνίγομαι.

Μα τι βλακείες λες..πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερο..

ξέρεις να κολυμπάς.. καλύτερα από μένα

θα τα καταφέρεις αν το θελησεις..

καλύτερα από μένα..

πάρε μια βαθειά εισπνοή...

Ξέρεις οτι υπάρχουν.. και δεν μας ενδιαφέρουν

ούτε τα σκυλοψαρα.. ούτε ο κόσμος ο κακός

Είμαστε ΔΕΛΦΙΝΙΑ.. κι η θάλασσα για μας

είναι σαν ένα παιχνίδι παιδικό...

ΕΙ Καπετάνιε μου... κοίτα μια σειρήνα

λέει πως μ'αγαπά... δεν ξέρω...

ίσως και να το πιστεύει..

θα το μάθεις αν και συ την αγαπήσεις..

δεν αρνιόμαστε ποτέ σ'όποιον μας λέει... ΝΑΙ..

λέμε ΝΑΙ ΝΑΙ... Ξέρεις ότι υπάρχουν..

δεν μας νοιάζει τίποτε Σειρήνες ή οχι

Εμείς ερωτευόμαστε πάντα...

Ειμαστε ΔΕΛΦΙΝΙΑ!

παίζομαι με τις όμορφες γυναίκες

Ξέρεις ότι υπάρχουν... δεν μας νοιάζει τίποτε

η θάλασσα είναι ένα μεγάλο κρεββάτι

Είμαστε ΔΕΛΦΙΝΙΑ και η θάλασσα

είναι ένα παιχνίδι παιδικό...

ΘΑΛΑΣΣΑ! κάνε μας να ονειρευτούμε

στο δικό σου πρασινογάλαζο βυθό..

πόσοι θησαυροί... θαμμένοι.. χαμένοι

ΕΙ Καπετάνιε... είμαστε

περικυλκλωμένοι από 100 βάρκες,,

άρπυιες.. και εκατό δύχτια... φύγε...

σκάστο εσύ που είσαι πιό ταχύς..

με τραυμάτησαν μόνο... μα θα επιβιώσω..

Ξέρεις ότι υπάρχουν... δεν μας νοιάζει τίποτε

στη ΖΩΗ συμβαίνει... το να πεθαίνεις εκατό φορές

είμαστε ΔΕΛΦΙΝΙΑ... παίζουμε με τη μοίρα

Ξέρεις ότι υπάρχει... δεν μας νοιάζει τίποτε..

θα ζούμε πάντα.. θα γελάμε πάντα..

Είμαστε ΔΕΛΦΙΝΙΑ...

κι η θάλασσα είναι ένα παιχνίδι παιδικό..

Ξέρεις οτι υπάρχει...

Domenico Μondugno

Lunapiena