La solitudine si è apparsa
con mille volti
e sguardi profondi
che parlano in silenzio,
labbra che cantano, urlano, gridano
ma le parole si perdono...
nel grigio vuoto.
Il vento ha rubato l'eco
e l'ha portata nel profondo del mare,
spezzata in mille pezzi di perla,
nascosti nel cuore di una conchiglia.
La speranza si trasforma
in un raggio di Luna
e penentra l'acqua,
accarezzando le onde,
cerca segreti nascosti nel buio
e riscopra il canto del cuore.
*********
Της Καρδιάς το Τραγούδι
Η μοναξιά ξεπρόβαλε με χίλια πρόσωπα,
βλέμματα που διεισδύουν ηχηρά στη σιωπή,
χείλη που τραγουδούν, φωνάζουν, ουρλιάζουν...
μα οι λέξεις χάνονται...στο γκρίζο κενό.
Ο άνεμος άρπαξε την ηχώ
και την έκρυψε στης θάλασσας τα βάθη,
κομματιασμένη σε θρύψαλα μαργαριταριού,
κρυμμένα στου κογχυλιού την αγκαλιά.
Η ελπίδα μεταμορφώθηκε
σε αχτίδα φεγγαριού,
χαϊδεύοντας τα κύματα
διαπερνά του νερού την αλμύρα,
ψάχνοντας για κρυμμένα
μυστικά στο σκοτάδι
και ανακαλύπτει ξανά
της καρδιάς το τραγούδι.
Lunapiena
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.
Lunapiena