Lunapiena:Στο Πετρωμένο Δάσος

Πέτρωσε το δάσος..

στην αγκαλιά της λάβας,

μα πριν πετρώσει έκλαψε,

για την καμμένη Γη..

μαργαριτάρι... το δάκρυ.. 

που φώλιασε δειλά δειλά 

στην αγκαλιά του κοχυλιού..

θαμμένο μες στην άμμο...

Πέτρωσε το δάσος..

της Μέδουσας το βλέμμα..

σαν αντίκρισε..

ηχώ το βήμα του Περσέα

στης μέρας το λυκόφως..

Βελλεροφόντης ο έρωτας..

κουτσός.. επαίτης...

νίκησε ύπουλα..  την χίμαιρα

τον αποπλάνησε.. η περιέργεια 

κι έχασε.. τον κλεμμένο Πήγασο 

σπάσαν.. της έμπνευσης τα φτερά 

στο πετρωμένο δάσος

γυρεύει χρόνια.. τη ζωή..

μα όλα τριγύρω... σιωπή

Φοβήθηκαν το δάκρυ..

Lunapiena