Κ. Π. Καβάφης, Η Επέμβασις των Θεών

 «Η Επέμβασις των Θεών»

Θα γίνη τ ώ ρ α τούτο... κι έ π ε ι τ α εκείνο,

και πιο αργά... σε μια ή δυο χρονιές (ως κρίνω),

τέτοιες θα ειν’ οι πράξεις... τέτοιοι θα ειν’ οι τρόποι.

Δε θα φροντίσουμε... για μακρινό κ α τ ό π ι.

Για το κ α λ λ ί τ ε ρ ο εμείς... θα προσπαθούμε.

Και όσο προσπαθούμε... τόσο θα χ α λ ν ο ύ μ ε,

θα μπλέκουμε τα πράγματα... ως να βρεθούμε

στην άκρα σ ύ γ χ υ σ ι... Και τότε θα σταθούμε.

Θα ην’ η ώρα... οι Θεοί να ε ρ γ α σ θ ο ύ ν ε.

Έρχονται πάντοτ’ οι Θεοί... Θα καταιβούνε

από τες μηχανές των... και τους μεν θα σ ώ σ ο υ ν,

τους δε β ί α ι α , ξαφνικά θα τους σηκώσουν

από την μέση.... και σαν φέρουνε μια τ ά ξ ι

θα α π ο σ υ ρ θ ο ύ ν.

– Κ’ έ π ε ι τ α.... αυτός τούτο θα πράξη,

τούτο εκείνος...., και με τον καιρόν οι ά λ λ ο ι

τα ιδικά των.... Και θ’ αρχίσουμε και π ά λ ι.

(Κ. Π. Καβάφης, Άπαντα ποιητικά, Ύψιλον)