Σανσκριτικός Μύθος

Ο Δημιουργός του Kόσμου

μετά την δημιουργία του  ά ν δ ρ α 

παίρνει... 

την στρογγυλάδα του φεγγαριού,

τις καμπύλες του φιδιού,

την φωτεινότητα του φρέσκου πράσινου φύλλου,

την θλίψη από το γκρίζο νέφος,

την αγριάδα της τίγρης,

το λίκνισμα της φλόγας απ'τη φωτιά,

την ψυχρότητα του χιονιού,

την μελωδία της φωνής των πουλιών

κι έκανε την ΓΥΝΑΙΚΑ! 

και την πρόσφερε στον άνδρα.....

μετά από 3 μέρες όμως ο άνδρας,

την επέστρεψε θυμωμένος στο Δημιουργό

λέγοντας:

-Αυτή η Γυναίκα που μου χάρισες

μιλά συνέχεια... χωρίς τελειωμό

και δεν μ'αφήνει στιγμή να ησυχάσω...

συχνά κλαίει και συνεχώς παραπονείται,

μου κλέβει όλο μου το χρόνο...

έτσι ο Δημιουργός την πήρε πάλι πίσω.

Τρις μέρες όμως μετά, ο άνδρας ξαναγύρισε

ικετεύοντας τον Δημιουργό

να του επιστρέψει τη Γυναίκα του,

λέγοντας:

Η Γυναίκα μου ήξερε τόσο καλά να τραγουδά

και να χορεύει σαν θεά,

 χανόταν στην αγκαλιά μου όταν είχε φόβο,

το γέλιο της... ηχούσε σαν μουσική στ'αυτιά μου

και δεν μπορώ την ομορφιά της να ξεχάσω.

Ο Δημιουργός του επέτρεψε για μια ακόμα φορά

να πάρει τη γυναίκα πάλι μαζί του.

Όταν όμως μετά από τρις μέρες την επέστεψε

λέγοντας με κλάματα

ότι δεν τα καταφέρνει να μένει μαζί της πιά...

ο Δημιουργός του απάντησε:

Εσύ, γιέ μου, δεν μπορείς ακόμα να είσαι μαζί της,

αλλά ούτε... και να ζήσεις χωρίς αυτή.

Πρόσεχε... σκέψου καλά... και ψάξε να βρείς

τον καλύτερο δυνατό τρόπο να υπάρχεις... γιε μου! 

Από το βιβλίο: "Το Τραγούδι της Θεάς Εύας"

της M.D.Mascetti