Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Μελίνα Μερκούρη



"Πως είναι δυνατόν μια κοινότητα
που στερείται την πολιτιστική της διάσταση
να μπορεί να αναπτυχθεί"


"Ο  πολιτισμός είναι η ψυχή της κοινωνίας"

 "…ο καθορισμός της ευρωπαϊκής ταυτότητας
βρίσκεται ακριβώς στο σεβασμό της ιδιαιτερότητας
και στο να δημιουργήσουμε
 ένα παράδειγμα ζωντανό μέσα από.. 
ένα διάλογο των πολιτισμών της Ευρώπης.
Η φωνή μας είναι καιρός 
να ακουστεί με την ίδια δύναμη..
 όπως αυτή των τεχνοκρατών. 
Ο πολιτισμός, η τέχνη και η δημιουργία
 δεν είναι λιγότερο σημαντικά
από το εμπόριο, την οικονομία, την τεχνολογία".
 

Πέρα απ'τα τείχη..


Πέρα απ'τα τείχη..

κι η ιστορία συνεχίζεται...
ετοίμασε η αράχνη τον ιστό της
και ακίνητη.. μένει να περιμένει..

Χίλια βιβλία διαβασμένα και ξεχασμένα
Λέξεις σβησμένες.. κρεμασμένες στο τοίχο
μουσκεμένο στο δάκρυ το παράπονο
διαπερνά τον τοίχο και σπάει τη σιωπή

Άδραξε ο άνεμος τη φαντασία
και φτάνουν μαζί στου ορίζοντα την άκρη
πέρα απ'τα τείχη της λογικής...

κι η αράχνη περιμένει ακόμα..
το αθώο θύμα της να φανεί! 

κι η ιστορία συνεχίζεται...
έσβησε το τελευταίο άστρο στον ουρανό
νίκησε η αυγή και πάλι..
στην αέναη μάχη της ενάντια στο σκοτάδι
Δουλεύουν τα μυρμήγκια χωρίς ανακωχή
κι οι πεταλούδες το χορό τους συνεχίζουν
μεθυσμένες από άρωμα και χρώμα..
και τ'αηδόνι πληγωμένο ακόμα τραγουδά
για να ζεστάνει  τη σκληρή καρδιά του ρόδου! 

Στο πρώτο κλάμα ενός μωρού
κρύφτηκε η ανάσα της ελπίδας,
που ξέφυγε απ'της Πανδώρας τη φυλακή.

Η αράχνη με τέχνη διορθώνει τον ιστό της
το επόμενο αθώο θύμα της.. σε λίγο θα φανεί

κι η ιστορία συνεχίζεται...
πέρα από τα τείχη της λογικής...

Lunapiena

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Κώστας Καρυωτάκης: Το ΑΓΑΛΜΑ



Κώστας Καρυωτάκης: Το ΑΓΑΛΜΑ

Λ ε υ τ ε ρ ι ά, Λευτεριά σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Το Φ ω ς σου, 
χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι, 
λογαριάζουν, πόσα δολάρια κάνει
σ ή μ ε ρ α... το υπερούσιο μέταλλό σου.

Λευτεριά, Λ ε υ τ ε ρ ι ά, θα σ’ αγοράσουν
έμποροι και κονσόρτια κι εβραίοι.
Είναι π ο λ λ ά... του αιώνα μας τα χ ρ έ η, 
πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
οι γ ε ν ε έ ς, όταν σε παρομοιάσουν
με το προτραίτο του Dorian Gray.

Λ ε υ τ ε ρ ι ά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε, 
μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι, 
όσοι ά ν θ ρ ω π ο ι... προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνα... και μ ο χ θ ο ύ ν ε, 
και τη ζωή τους εξακολουθούνε, 
νεκροί που η καθιέρωση του λείπει

Λευτεριά, Λ ε υ τ ε ρ ι ά σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Το Φ ω ς σου, 
χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι, 
λ ο γ α ρι ά ζ ο υ ν, πόσα δολάρια κάνει
σ ή μ ε ρ α.... το υπερούσιο μέταλλό σου.

Μουσική: Λουκάς Θάνου
με τον αξέχαστο αγαπημένο.. Νίκο Ξυλούρη
^
http://youtu.be/6NEin7MapLY


ΠΑΙΔΕΙΑ


Αριστοτέλης:
«Αυτοί που μελέτησαν προσεκτικά 
τον τρόπο διακυβέρνησης των ανθρώπων,
πρέπει να έχουν πεισθεί 
πως η τ ύ χ η των εθνών  ε ξ α ρ τ ά τ α ι... 
από την εκπαίδευση των νέων.»

Σωκράτης:
«Η παιδεία, σαν την πλούσια χώρα,
 παράγει όλα τα αγαθά.»

«Στις πόλεις τα τ ε ί χ η,
στις ψυχές οι γ ν ώ σ ε ι ς... 
που αποκτούμε με την εκπαίδευση,
και στολισμό.... και α σ φ ά λ ε ι α παρέχουν.»

Αδαμάντιος Κοραής:
«Πολιτεία που δεν έχει 
σαν β ά σ η της την π α ι δ ε ί α,
είναι οικοδομή πάνω στην άμμο.

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου


Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
μπόρεσα να καταλάβω ότι,
ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη 
απλώς με προειδοποιούσαν 
να μη ζω ενάντια στην αλήθεια της ζωής μου.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
Α Υ Θ Ε Ν Τ Ι Κ Ο Τ Η Τ Α.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
κατάλαβα σε τι δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος,
όταν του επέβαλα τις επιθυμίες μου.
Και όταν μάλιστα δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή
και ούτε ήταν έτοιμος ο άνθρωπος,
ακόμα και αν αυτός ήμουν εγώ.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
Κ Α Τ Α Ν Ο Η Σ Η.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
έπαψα να λαχταρώ για μια άλλη ζωή
και έβλεπα γύρω μου ότι τα πάντα 
μου έλεγαν να μεγαλώσω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
Ω Ρ Ι Μ Ο Τ Η Τ Α.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
κατάλαβα ότι σε κάθε περίσταση 
ήμουν στο κατάλληλο μέρος
και πάντα στην κατάλληλη στιγμή.
Αυτό με έκανε να γαληνέψω.
Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε
Α Λ Η Θ Ε Ι Α.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου 
και να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον.
Σήμερα, κάνω μόνο ότι μου αρέσει 
και με γεμίζει χαρά,
o,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά.
Με το δικό μου τρόπο 
και με τους δικούς μου ρυθμούς.
Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε
Ε Ι Λ Ι Κ Ρ Ι Ν Ε Ι Α.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
απελευθερώθηκα 
από ότι δεν ήταν υγιεινό για μένα.
Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και
οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου.
Παλιά, αυτό το έλεγα "υγιή εγωισμό".
Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε
Α Γ Α Π Η..  Ε Α Υ Τ Ο Υ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
έπαψα να έχω πάντα δίκιο. 
Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο.
Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε
Α Π Λ Ο Τ Η Τ Α.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω 
στο παρελθόν μου
και να ανησυχώ για το μέλλον μου.
Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή
που ξέρω ότι ΟΛΑ συμβαίνουν.
Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε
Π Λ Η Ρ Ο Τ Η Τ Α.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
συνειδητοποίησα ότι, οι σκέψεις μου 
με έκαναν ένα άτομο μίζερο και άρρωστο.
Όταν επικαλέστηκα την δύναμη της καρδιάς μου,
η λογική μου βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο.
Σήμερα, αυτό το λέω
Σ Ο Φ Ι Α... της  Κ Α Ρ Δ Ι Α Σ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
κατάλαβα ότι, δεν πρέπει να φοβόμαστε
τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις 
και οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουμε
με τον εαυτό μας ή με τους άλλους.
Αυτό το λέμε
Α Υ Τ Ο Ε Κ Τ Ι Μ Η Σ Η.

Ξέρω ότι από τις εκρήξεις στο Σύμπαν
γεννιούνται νέα αστέρια.
Σήμερα ξέρω ότι,
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η Ζ Ω Η.

Από το βιβλίο «When I loved myself enough»
 των Kim & Alison McMillen.
Το περιέλαβε ο Τσάρλι Τσάπλιν 
σε ομιλία του στα 70στά γενέθλιά του

Μπέρτολτ Μπρέχτ: Ο Φασισμός



Ο Φασισμός

Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κ ρ ύ β ε ι μέσ' στα δόντια του... το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.

Οι ρίζες του... το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά.. στα περασμένα.
Οι μ ά σ κ ε ς του.. με τον καιρό αλλάζουν,
μα όχι και το μίσος του.. για μένα.

Το φασισμό βαθιά.. κ α τ ά λ α β έ τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος... τσάκισέ τον.

Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
που λούζεται στον ήλιο και στ' αγέρι,
το κουρασμένο βήμα του.. το ξέρω
και την περίσσεια νιότη μας.. την ξέρει.

Μα πάλι θέ ν' απλώσει... σα χ ο λ έ ρ α
πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,
και δίπλα σου.. θα φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.

Το φασισμό βαθιά.. κ α τ ά λ α β έ τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος... τσάκισέ τον.

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
με την... Μαρία Δημητριάδη
από... Τραγούδια της λευτεριάς - 1978

^
http://youtu.be/Pi4Id7TjiNU


Νικηφόρος Βρεττάκος


Η ποίηση



Ό,τι μπόρεσα να διασώσω

(στον κόσμο που πήγα)

το διέσωσα, θάλασσα.

Η ψυχή μου ένα σμήνος

μυριάδων πουλιών

που τ' αλώνιζε η θύελλα.


Όσα διασώθηκαν

βρήκαν το δέντρο τους.

Φτερούγισαν κ' έμειναν

μέσα στις λέξεις.



Από τη συλλογή 

"Συνάντηση με τη θάλασσα" 

 του Νικηφόρου Βρεττάκου

(1991)

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ





Άπλωνα, θάλασσα...


Άπλωνα, θάλασσα, τα χέρια παντού,


Ζητώντας απ' όλα βοήθεια κι αγάπη.

Όλα μου έδωσαν.

 Κ' εκτός από τον ομιλούντα σου φλοίσβο 

και το ρυακίζοντα ουρανό, 

η ψυχή μου... πήρε απ' όλα, 

θησαύρισε πράγματα. 

Κ' έγινε ομοίωση,



σώμα μικρό του παντός. 

Η φωνή του... φωνή μου, 

φως μου...  το φως του 

Η ψυχή μου, 


ο κόσμος που γίνεται... λόγος.

 Η ψυχή μου, 
                 
 ο λόγος  που γίνεται... κόσμος.





ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Bertol Brecht: Εγκώμιο στη Μάθηση


Εγκώμιο στη μάθηση

Μάθαινε και τ' απλούστερα! Γι' αυτούς
που ο καιρός τους ήρθε
ποτέ δεν είναι πολύ αργά!
Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ
να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί!
Ξ ε κ ί ν α! Πρέπει  ό λ α  να τα ξέρεις!
Ε σ ύ να πάρεις πρέπει.... την ε ξ ο υ σ ί α.

Μ ά θ α ι ν ε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μ ά θ α ι ν ε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μ ά θ α ι ν ε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μ ά θ α ι ν ε, εξηντάχρονε!
Εσύ να π ά ρ ε ι ς πρέπει... την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γ ν ώ σ η, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.
Ε σ ύ.. να πάρεις πρέπει... την εξουσία.

Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μ ά θ ε  να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έ λ ε γ ξ ε  το λογαριασμό
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα... κάθε σημάδι
Ρ ώ τ α: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να π ά ρ ε ι ς  πρέπει... την ε ξ ο υ σ ί α.

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ


ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ 


Μ ε σ ό γ ε ι ο... τη λεν και παίζουνε γυμνά

π α ι δ ι ά με μαύρα μάτια... αγάλματα πικρά

γέννησε τους Θεούς... τον ίδιο το Χριστό

το καλοκαίρι εκεί.... δεν τρέμει τον καιρό

μεσ' τη Μεσόγειο


Το αίμα τους αιώνες.... σκάλισε εκεί

τα βράχια και τους κάβους... και τη βαθιά σιωπή

νησιά σαν περιστέρια... αιώνιες φυλακές

το καλοκαίρι εκεί.... δεν τρέμει τις βροχές

μεσ' τη Μ ε σ ό γ ε ι ο!


Οι κάμποι κι οι ελιές... χάνονται στη φωτιά

τα χέρια μένουν μόνα.... κι άδεια τα κορμιά

λ α ο ί της συμφοράς... και π ί κ ρ α του θανάτου

το καλοκαίρι εκεί.... δε χάνει τα φ τ ε ρ ά του

μεσ' τη Μεσόγειο!


Εδώ στη λίμνη αυτή.... γεννήθηκα κι εγώ

Μ ε σ ό γ ε ι ο ς... του φόβου και των πικρών καιρών

τα όνειρα... που `παίζαν στα βαθιά νερά

γινήκαν δέντρα μόνα.... στα ξερά νησιά

μεσ' τη Μεσόγειο!


Τον Παρθενώνα κρύβουν... σύννεφα βαριά

στην Ισπανία εχάθη... η λέξη «λ ε υ τ ε ρ ι ά»

πάντα η Αθήνα μένει.... όνειρο πικρό

το καλοκαίρι εκεί.... δεν τρέμει τον καιρό

μες στη Μ ε σ ό γ ε ι ο!


Στίχοι : Δημήτρης Χριστοδούλου

Μουσική και Πρώτη εκτέλεση : 

Ζωρζ Μουστακί 1972

με... την Βίκυ Μοσχολιού και τον Ζωρζ Μουστακί

^

http://youtu.be/VfIuytXOisQ

^
http://youtu.be/to1KyJ-5EHM