Παίζοντας με τα ΧΡΩΜΑΤΑ....

Colori

A volte mi piace giocare con i colori.... Come oggi. Sono svegliata con la voglia di dipingere. Il tempo mi manca... Sempre in vacanze mi torna la voglia di dipingere... ma devo aspettare tanto questa volta... I sentimenti liberi.. piu' liberi che mai.. immergono con forza, in quel ampio azzurro del cielo ed il mare. Una grande voglia di esprimere il mio mondo interno.. scrivendo.. disegnando.. giocando con i colori.. creando piccole cose per regalarli poi.. alle persone che amo.. che stimo.. che penso.. Un altro modo di comunicare, un altro modo di esprimere i miei sentimenti.

Oggi voglio regalare a voi, una sintesi di colori... cosi mi e' uscito, come una interna necessità una voglia di comunicare con Voi quello che sento, questo momento..

Profondo Blu nel fondo. L'abbraccio del sogno, là che la fantasia vince la bruttezza e la durezza dell' esterna realtà regalando la bellezza... una rivincita sulla morte, come una umana vendetta. L'abbraccio del sogno... là che il tempo prende altre dimensioni... là che il passato, il presente ed il futuro si fondano in un presente continuo... in una festa dei sensi, dove ogni sentimento ha il suo posto.

Una linea rosa della musicalita' del Amore.... trapassa tutto il fondo.... accarezzando il sogno, toccando la realtà.. regalando piacere.

Un cerchio giallo... come un Sole... come il contorno della fiamma.. Il cerchio del cuore... che illumina il sogno... compιaciando la musicalita' dell' Amore.... Il Sole che indica il Spirito Umano... la bellezza dell'Anima... la grandezza dell' Amore...

Un verde cubo in rotta.... come la profondita' e la capacita' del Pensiero.... Calma... serenità... tepore ... in equilibrio con la stabilità emotiva.... della vita... la forza creativa della mente... La terra inquadrata dalla ragione... dalla forza del giudizio che tutto osa scalpellare....

Un Raggio di arancione.... la vivacità della Speranza.... L'attesa del piacere profondo... e di felicità....

Una goccia di Rosso.... vicino al cerchio giallo.... come il sangue che scorre da una ferita.... appena toccata dai bisturi esperti... Il profondo rosso della vitalita'....e del dolore... Un sole in tramonto.... pocco prima il suo riposo nel braccio della terra amata... Rosso profondo il colore della Vita e dell'Amore... Dolore e Salute...

In un punto i colori si mischiano.... appare il grigio... poi piu' profondo.... e ad un punto il nero.... come il Buio... la Notte...

Nell'abbraccio del Sogno anche... la Notte ha il suo posto.... Guardo la mia sintesi di colori.. vorrei dare un Nome.. mi viene di chiamarlo Vita. La Vita di un attimo... la Vita che dura.... Tutti gli elementi...uno a fianco all' altro.... con un rispetto profondo... con affetto ed amore... con premura e forza... anche con quella violenza... che duole.. ma che non nuoce, non fa morire... e' la VITA...

La mia fantasia insiste ancora...

Vado lontano... guardo con voglia di capire... di piu' ancora di piu'.... quella espressione del mio mondo profondo.... In mente mi vengono imagine... volti di persone care e disegno ombre che amo... che stimo... che a volte penso con un'infinita dolcezza... Care figure di una vera e tenera compagnia umana... con viso pulito, e sguardi profondi in ricerca della vera felicita'.... a volte... con qualche modo... si possono incontrarsi nella Vita...

Voglio regalarvi questo piccolo dono... e fatto pensando a voi... Fattelo quel che volete... E' vostro... Io so come e' nato dentro di me... E' vostro.. Non e' mio piu'.... appartiene solo a Voi...

Lunapiena

***************

ΧΡΩΜΑΤΑ

Υπάρχουν στιγμές που επιθυμώ να παίξω με τα χρώματα.. όπως σήμερα.. Ξύπνησα με μια έντονη επιθυμία να ζωγραφίσω... Δεν έχω όμως χρόνο... και οι διακοπές αργούν πολύ...Ελεύθερα τα συναισθήματα.. πιό ελεύθερα από ποτέ.. ζητούν να διεισδύσουν στο απέραντο γαλάζιο τ'ουρανού και να φτάσουν ν'αγκαλιάσουν το μπλε της θάλασσας.. Έρχεται ξανά εκείνη η επιθυμία να εκφραστεί το είναι μου, χαράσσοντας γραμμές και σχήματα... να παίξει με τα χρώματα.. και να κάνει εικόνες για να τις χαρίσω.. σε κείνους που αγαπώ, που εκτιμώ.. που σκέφτομαι.Είναι ένας τρόπος να επικοινωνώ τα συναισθήματά μου.. Σήμερα επιθυμώ να σας χαρίσω μια σύνθεση από χρώματα.. έτσι χωρίς να φυλακίζονται σε συγκεκριμένες μορφές και σχήματα... να σας μιλήσουν μόνο επιθυμώ γι'αυτά που νοιώθω... αυτή τη στιγμή...

Παίρνω το βαθύ μπλε του βυθού της θάλασσας για φόντο, που θ'αγκαλιάσει τ'όνειρο... εκεί που η φαντασία νικά την κάθε ασχήμια και την ανόητη σκληράδα της καθημερινότητας χαρίζοντας ομορφιά και χάρη... σαν μια ανθρώπινη εκδίκηση,μια ρεβάνς ενάντια στο θάνατο..στην αγκαλιά του ονείρου, εκεί που ο χρόνο παίρνει άλλες σιαστάσεις, ακολουθεί άλλους κανόνες... εκεί που το παρελθόν και το μέλλον οργανώνουν ένα συνεχές και ατέλειωτο παρόν... σε μια γιορτή των αισθήσεων που κάθε συναίσθημα παίρνει τη θέση που του ανήκει...

Μια ροζ γραμμή σαν να ξέφυγε απ'το πεντάγραμμο.. θα αναδυθεί απ'το βάθος του μπλέ,και θα διασχίσει το φόντο.. είναι η μουσικότητα του έρωτα, και χαιδεύοντας το όνειρο.. θ'αγγίξει την πραγματικότητα, για να σας χαρίσει ευχαρίστηση

Και θα προβάλει εκεί στο κέντρο ένας διάφανος κίτρινος κύκλος... φωτεινός σαν τον ήλιο, σαν το περίγραμμα της φωτιάς.. που θα φωτίζει τ'όνειρο συναινώντας με την μουσικότητα του έρωτα.. όπως το ανθρώπινο πνεύμα.. όπως η ομορφιά της ψυχής.. όπως το μεγαλείο της Αγάπης.

Κάτι σαν κινούμενος κύβος σε τροχιά... σε πράσινο χρώμα όπως η βαθύτητα της σκέψης, ήρεμη σιωπή με θαλπωρή... σε ισοροπία με την συναισθηματικήσταθερότητα και τη δημιουργική δύναμη του νού... όπως η τετράγωνη γη της λογικής κι η δύναμη της φρόνησης, που όλατολμά να τα σμιλεύσει...

Μια πορτοκαλένια δέσμη.. θα ξεπροβάλει στη γωνία... σαν τη ζωντάνια της ελπίδας.. σαν την προσμονή της βαθειάς ικανοποίησης και την αναμονή της ευτυχίας...

Μια μικρή σταγόνα από κόκκινο θα'ρθει κοντά στο διάφανο κίτρινο κύκλο... σαν αίμα που έσταξε από πληγή, που μόλις την καθάρισαν με αποστειρωμένο νυστέρι, έμπειρα χέρια.. σαν το ζωηρό κόκκινο της ζωντάνιας.. και του πόνου... όπως ο ήλιος λίγο πριν βυθιστεί στην αγκαλιά της γης.. Βαθύ κόκκινο λένε είναι το χρώμα της Ζωής και του Έρωτα, του Πόνου και της Υγείας...

Σ'ένα σημείο τα χρώματα αναμειγνύονται και αναδύεται το γκρίζο... που γίνεται όλο και πιό σκούρο, μέχρι που βυθίζεται στο μαύρο... όπως το σκοτάδι και η νύχτα... Στην αγκαλιά του ονείρου και η νύχτα έχει τη θέση της...Κοιτώ την εικόνα της σύνθεσης.. και επιθυμώ να της δώσω όνομα..Την ονομάζω ΖΩΗ

Η ζωή μιας στιγμής... η ζωή που διαρκεί.. όλα τα στοιχεία, το ένα δίπλα στο άλλο, με σεβασμό και τρυφεράδα... με φροντίδα και δύναμη... αλλά και κείνη η αγριάδα που πονά, αλλά δεν καταστρέφει... δεν φθείρει... είναι Ζωή. Η φαντασία μου επιμένει ακόμα..Απομακρύνομαι να δω την εικόνα ολόκληρη από μακρυά, προσπαθώ να καταλάβω τι ζητά να εκφράσει σήμερα το είναι μου... Μου'ρχονται στο νου.. πρόσωπα αγαπημένα.. και σχεδιάζω τις σκιές από πρόσωπα που αγαπώ.. που εκτιμώ... που συχνά σκέφτομαι με απέραντη γλυκύτητα... Αγαπημένες μορφές μιας τρυφερής και ανθρώπινης παρέας... πρόσωπα καθαρά.. με βλέμμα βαθύ που ψάχνουν τη χαρά..καμμιά φορά.. κάποτε.. με κάποιο τρόπο.. μπορεί να συναντηθούν στη ζωή...Θέλω να σας χαρίσω αυτό το μοκρό δωράκι... όταν το ετοίμαζα σαν σκεφτόμουνα... ήταν σαν να το έκανα για σας... Σας ανήκει... Κάντε το ότι θέλετε.. Είναι δικό σας..

Εγώ ξέρω πως γεννήθηκε μέσα μου...Αλλά είναι δικό σας.. δεν είναι πιά δικό μου... ανήκει μόνο σε σας... Μια εικόνα που γεννήθηκε μέσα μου για σας... και θα συνεχίσει να ζει στη θέση που της ανήκει στη καρδιά μου... Σας Ευχαριστώ... Lunapiena