Γιάννης Ρίτσος: Ο ΛΑΟΣ

Τούτος ο Λαός, αφέντη μου... 

δεν ξέρει πολλά λόγια, 
σωπαίνει, ακούει... 

κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια. 

Και κάποιο βράδυ -πες σαν χ τ ε ς - 

υψώνει το κεφάλι
κι αστράφτουνε τα μάτια του...

 κι αστράφτει ο νους του πάλι.

Κι όπως περνάν κι όπως βροντάν 

μαδάει ο αγέρας ρόδα
κι από τη λάσπη ξ ε κ ο λ λ ά... 

της Ιστορίας η ρ ό δ α.

Και τούτο το περήφανο... 

τ' άμετρο ψυχομέτρι,
μόνο σ η μ α ί α.. το ΦΩΣ κρατεί..

 μόνο σπαθί το αλέτρι.

Κι από τους τάφους ξ ε κ ι ν ά ν

 όλοι οι νεκροί του Αγώνα
και μπαίνουν πάλι στη σειρά... 

με σιδερένιο γόνα.

Και φέγγουνε τα μάτια τους....

 σ' όλο το μέγα βάθος
σάμπως Ανάστασης κεριά...

 μετά από τ' Άγιο Πάθος.

Να τος, περνάει ο α δ ο ύ λ ω τ ο ς 

στρατός της δικαιοσύνης
και πάει να σπείρει όλη τη γης

 με στάρι και άστρα Ε ι ρ ή ν η ς.

Κι ως πάνω τους η Λ ε υ τ ε ρ ι ά.... 

πάλλοντας ανατέλλει,
φουσκώνει η άκρατη καρδιά... 

του ανθρώπου σαν καρβέλι.


Μουσική:Μάριου Τόκα
Ερμηνεία: Λάκης Χαλκιάς
απο το άλμπουμ- 

"ΠΙΚΡΑΜΕΝΗ ΜΟΥ ΓΕΝΙΑ"
^

http://youtu.be/_ySqtZAstFQ