ΦΥΣΑΕΙ Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος....
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!
******
Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά πετούσαν πιο πέρα
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ το δέντρο που βρέχεται...
Αλλά τα βράδια
τι όμορφα που μυρίζει η γη!
******
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα
Αλλά καθώς βραδιάζει ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα...
Αλλά τα βράδια
τι όμορφα που μυρίζει η γη!
*******
Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες...
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο.
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!
******
Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ ένα άστρο ή μ ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών....
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!
***
Δος μου το χέρι σου..
Δος μου το χέρι σου..
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Τραγουδά: Β. Παπακωνσταντίνου
Απαγγελία: ΜΙΧΑΛAKΟΠΟΥΛΟΣ
ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, ΤΑΣΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή(1922, 1988)
Ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Μεταξουργείο. Το 1940 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, εξαιτίας της Κατοχής και της στράτευσής του στην ΕΠΟΝ. Την ίδια περίοδο πέθανε κατεστραμμένος οικονομικά ο πατέρας του και το 1951,
ενώ ο ποιητής ήταν εξόριστος στη Μακρόνησο, η μητέρα του.
Την ίδια χρονιά δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα, "Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη", στο περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα, ενώ κείμενά του θα δημοσιεύσει στη συνέχεια και στη Νέα Εστία.
Το διάστημα 1948 1952 εκτοπίζεται στο Μούδρο, στον Αι-Στράτη
και στη Μακρόνησο, μαζί με άλλους αριστερούς καλλιτέχνες και διανοούμενους. Επιστρέφοντας, εκδίδει δύο συλλογές,
"Μάχη στην άκρη της νύχτας" κι "Αυτό το αστέρι ανήκει σε όλους μας", οι οποίες αποτυπώνουν με σκληρό ρεαλισμό τις συνθήκες που επικρατούσαν στα στρατόπεδα της εξορίας.
Όλη η πρώτη ποιητική του περίοδος, η περίοδος της στράτευσης
όπως έχει χαρακτηριστεί, είναι εμποτισμένη από την αγωνιστικότητα του εξόριστου που δεν διαπραγματεύεται, με κανένα τίμημα, τις ιδέες του.
Το 1954 αρχίζει η συνεργασία του με την εφημερίδα Αυγή, στην οποία
γράφει κριτική ποίησης. Το 1967 η συνεργασία αυτή διακόπτεται για να συνεχιστεί μετά το 1974, ως το 1980. Το 1955 οδηγείται σε δίκη στο Πενταμελές Εφετείο για την ποιητική συλλογή του:
"Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου" και αθωώνεται πανηγυρικά. Πρωτοστατεί στην ίδρυση του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης,
του οποίου θα είναι τακτικός συνεργάτης, ως τη διακοπή της έκδοσής του, λόγω της χούντας.
Το 1958, εκδίδεται το μείζον έργο του "Οι γυναίκες με τ αλογίσια μάτια".
Το 1961 συνεργάζεται στην ταινία "Συνοικία το όνειρο" γράφει το σενάριο
της ταινίας (μαζί με τον παιδικό του φίλο Κώστα Κοτζιά) και τους στίχους
των τραγουδιών, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Η ταινία θα απαγορευτεί
από τη λογοκρισία. Από τα μέσα της δεκαετίας του 60, η ποίησή του
αλλάζει προσανατολισμό και εκφράζει την πικρία του ποιητή
για τα διαψευσμένα όνειρα της νιότης του και την αγωνία του
μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα. Την περίοδο της δικτατορίας,
έμεινε άνεργος και βιοποριζόταν, όπως οι περισσότεροι προοδευτικοί συγγραφείς, από τις μεταφράσεις. Μετά τη δικτατορία, περνάει
από τις συνθέσεις σε ποιήματα ολιγόστιχα και επεξεργάζεται
μια προσωπική μυθολογία, κορυφαία έκφραση της οποίας είναι
η συλλογή του: "Βιολέτες για μια εποχή" (1986), που θεωρήθηκε
ως το κύκνειο άσμα του.
Πέθανε στην Αθήνα από ανεύρυσμα Αορτής,
στις 30 Οκτώβρη 1988.
Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του
με τον τίτλο "Χειρόγραφα του Φθινοπώρου". Τιμήθηκε με το πρώτο
βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία
το 1953 για τη συλλογή του "Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου"
με το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων, το 1957
για τη συλλογή του "Συμφωνία αρ.Ι"
με το Β Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το 1976 για τη συλλογή
"Βιολί για μονόχειρα" με το Α Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το 1979
για τη συλλογή "Εγχειρίδιο ευθανασίας".
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Στίχοι του μελοποιήθηκαν από το Μίκη Θεοδωράκη, το Μάνο Λοΐζο,
το Γιώργο Τσαγγάρη και άλλους Έλληνες συνθέτες.
από τις Εκδόσεις Κέδρος
ΠΟΙΗΣΗ του ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το αστέρι είναι για όλους μας 1952 εξαντλημένο
Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου 1953
Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο 1956
Συμφωνία Αρ. 1 1957
Οι γυναίκες με τ αλογίσια μάτια 1958
Καντάτα 1960
Ποίηση. Τόμος 1 1965
Οι τελευταίοι 1966
Σκοτεινή πράξη. Χορικό 1974
Ο διάβολος με το κηροπήγιο 1975
Οι τρεις 1975
Βιολί για μονόχειρα 1977
Ανακάλυψη 1978
Ποιήματα. 1958 1964 1978
Εγχειρίδιο ευθανασίας 1979
Μάχη στην άκρη της νύχτας. Το χρονικό της Mακρονήσου 1982
Ο τυφλός με τον λύχνο 1982
Νυχτερινός επισκέπτης. Και άλλα ποιήματα 1984
Βιολέτες για μια εποχή 1985
Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα 1987
Ποίηση. Τόμος 2 1987
Ποίηση. Τόμος 3 1988
Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου 1990
25η ραψωδία της Oδύσσειας 1994
Aπάνθισμα 1997
πεζογραφία
Το εκκρεμές. Διηγήματα 1969
Tassos Livaditis
ΑπάντησηΔιαγραφήè nato il 20 Aprile 1922, ad Atene.
Nel 1940, studente delle facoltà di Legge e corrispondenza, lascia lo studio per entrarci a far parte al movimento di Resistenza, con il gruppo di Sinistra EPON.
Nel 1943, muore il suo padre e dopo alcuni anni nel 1951 anche la sua madre, che non gli ha dato l'ultimo saluto, perchè era in esordio nell'isola di Macronisos, con molti suoi compagni comunisti.
Nel 1946, si innamorato ed ha sposato Maria Stupa, che è stata la sua fedele compagna di vita.
Il 1947 scrive le sue nel giornale, "Nuova Estia" e in seguito con altri giovani amici partecipa alla creazione ed edizione di un giornale culturale con il titolo, "Themelio".
Tra 1948 fino al 1952 era in esordio in molti posti... della Grecia, insieme con altre importante Persone della cultura e dell'Arte, per le loro Idee di Sinistra.
Il 1952... inizia a pubblicare i suoi primi libri... che molti di questi, per il loro contenuto ideologico di Sinistra, sarano consessurati, anche se hanno vinto dei Premi sia in Grecia che all'estero.
Dal 1954 fino alla fine della sua vita, scrive in uno dei giornali di Sinistra "AYGH", che nei tempi di ditattura fascista dei colonelli in Grecia (1967-1974), sono stati chiusi. In questa periodo, ha tradotto molte opere di letteratura straniera con il pseudonimo, Rokkos.
Nel 1961 segue Mikis Theodorakis, a molte città della Grecia, facendo conoscere la Poesia alla semplice gente. Era un contatto con la profondità dell'Uomo, ogni suo incontro ed era un arricchimento psichico parlare con Lui.
Ha scritto moltissime poesie... alcune delle quali sono diventate canzoni, cantate da famosi cantanti Greci come Nana Muskouri, Manos Loizos, con Musica di M.Theodorakis e di M.Chatzidakis.
Nel Agosto del 1982, entra in ospedale per un attacco cardiaco... da allora la sua salute si indebolisce... nel Ottobre 1988 si era operato per Aneurisma dell'Aorta... ma il suo cuore debole lo tradisce... è morto dopo pocchi giorni il 30 Ottobre 1988.
Tassos Livaditis per tutta la sua Vita è riuscito ad essere un Uomo
ΑπάντησηΔιαγραφήcon il vero significato della parola. Tutti noi che abbiamo avuto l'onore e la fortuna di conoscerlo riserviamo per sempre dentro di noi il suo calore di cuore e la luce della sua parola. Era un filosofo della Vita... un angelo della Pace... una voce che ti portava nell'azzurro del cielo... un Vero Poeta.
Lunapiena
Tassos Livaditis per tutta la sua Vita è riuscito ad essere un Uomo
ΑπάντησηΔιαγραφήcon il vero significato della parola. Tutti noi che abbiamo avuto l'onore e la fortuna di conoscerlo riserviamo per sempre dentro di noi il suo calore di cuore e la luce della sua parola. Era un filosofo della Vita... un angelo della Pace... una voce che ti portava nell'azzurro del cielo... un Vero Poeta.
Lunapiena