ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ: Απολογισμός

Τι μας περίσσεψε απ΄ το σκηνικό; 

Το κάθισμα και τ΄ άλλο κάθισμα, 

η απότομη στροφή του αέρα.

...Ή, ας πούμε... ο μακαρίτης Ήλιος

με τα τζάμια του και τα πουλιά του

.
Πως προχωρούμε ..και συγκατανεύουμε, 

Ναι, θα σ υ ν α ν τ η θ ο ύ μ ε κάποτε, 

θα σε θυμάμαι…

.
Ο,τι μετακινείται, 

ό,τι περνάει δίχως ν΄ ακούγεται

, 
μόλις ακούγεται... μέσα στις λέξεις.

Μεταστροφές.. επαναλήψεις, 

χάσματα... η παραίτηση, 

π ρ ο π ά ν τ ω ν... η παραίτηση.

Εκείνο που έφυγε... δίχως να φύγει, 

ο τοίχος α ν α σ α ί ν ε ι, 

η π έ τ ρ α έχει σ κ ι ά, 

τ΄ αγκάθι έχει φ ε γ γ ά ρ ι,

ο φτωχός θησαυρός απροστάτευτος 

απ΄ τα δόντια του δάσους,

Η μικρή ξεχασμένη κοιλάδα 

στη σκάφη της σ ι ω π ή ς, 

με μια στάλα... μαύρο νερό.

Τι νομίζεις λοιπόν…. 

πως μας έχει απομείνει;

Τάκης Σινόπουλος

από τις «ΠΕΤΡΕΣ» (1972)